Praktyczna nauka języka angielskiego (Pronunciation) 09-PNJAph-14

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
- umie artykułować większość dźwięków angielskich z zachowaniem niezbędnych kontrastów fonemicznych.
- stosuje podstawowe procesy allofoniczne języka angielskiego we własnej wymowie.
- ma świadomość znaczenia społecznego niektórych wariantów wymowy angielskiej.
- potrafi pracować nad swoją wymową samodzielnie.

Kryteria oceniania:
- obecność aktywny udział na zajęciach;
- systematyczne przygotowanie do zajęć;
- wykonywanie ustnych i pisemnych prac domowych i kontrolnych;
- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

bardzo dobry (bdb; 5,0):
student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej
wymowy standardowej, znakomicie opanował wszystkie fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, wpływ języka ojczystego jest znikomy

dobry plus (+db; 4,5):
student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej
wymowy standardowej, bardzo dobrze opanował wszystkie fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, sporadycznie popełnia drobne błędy; wpływ języka ojczystego jest minimalny;

dobry (db; 4,0):
student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy
standardowej, dobrze opanował podstawowe fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, popełnia sporadyczne błędy; wpływ języka ojczystego jest minimalny

dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy standardowej, w zadowalającym stopniu opanował podstawowe fonemy, jednak nadal popełnia okazjonalne błędy w produkcji kontrastów dźwięków lub akcentowaniu wyrazów, nie stosuje form słabych we wszystkich potencjalnych kontekstach; okazjonalna interferencja z języka
ojczystego nie zakłóca komunikacji

dostateczny (dst; 3,0):
student posiada cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy standardowej, dostatecznie opanował podstawowe fonemy, jednak nadal popełnia okazjonalne błędy w produkcji kontrastów dźwięków lub akcentowaniu wyrazów, nie stosuje form słabych we wszystkich potencjalnych kontekstach; okazjonalna interferencja z języka ojczystego nie zakłóca komunikacji

niedostateczny (ndst; 2,0): student nie posiada dystynktywnych brytyjskich i amerykańskich cech wymowy, popełnia poważne błędy w podstawowych kontrastach fonemicznych (np. pary typu FLEECE vs KIT, kontrast dźwięczności na końcu słowa, kontrast długości samogłosek); błędnie akcentuje wyrazy wielosylabowe a nawet dwusylabowe, nie stosuje form słabych, nie potrafi monitorować własnej wymowy, nie posiada świadomości językowej, ani umiejętności kontrolowania i poprawy własnych błędów; zauważalna jest silna interferencja z języka ojczystego

Baker, A. 2006. Sheep or ship? Cambridge: Cambridge University Press.
Baker, A. and S. Goldstein. 2007. Pronunciation Pairs. Cambridge: CUP.
Cook, A. 2000. American Accent Training (2nd ed). Barron's Educational Series.
Gilbert, J.B. 1984. Clear speech. Cambridge: Cambridge University Press.
Hewings, M. 2007. English pronunciation in use: Advanced. Cambridge University Press.
Jones, D. 2011. English pronouncing dictionary. (18th ed.) Cambridge: Cambridge University Press.
O’Connor, J.D. and J. Fletcher. 1991. Sounds English. London: Longman.
Sadow C. and E. Sather. 1998. On The Air! Listening to Radio Talk. Cambridge: CUP.
Sawala, K. et al. 2011. Say it right. (Ver. 3.0.) Poznan: SuperMemo.
Wells, J.C. 2008. Longman pronunciation dictionary. (3rd ed.) London: Pearson.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 09-PNJAph-14 w USOSweb