Podstawy komunikacji zawodowej (wstęp do retoryki) 09-PKZwm-DU-12

Język wykładowy: polski, angielski.

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych:
- znajomość języka angielskiego na poziomie licencjatu w zakresie filologii angielskiej (języka angielskiego) lub na poziomie pozwalającym nauczać ten język w szkole podstawowej i gimnazjum.

Opis treści kształcenia:
1. Czym jest retoryka? Przedmiot i definicje retoryki w ujęciu diachronicznym
2. Podstawowe kategorie retoryczne
3. Klasyczna teoria argumentacji i kompozycji
4. Klasyczna topika argumentacyjna dzisiaj
5. Język i styl w teorii retorycznej
6. Technika występu publicznego
7. Współczesne kierunki badań nad retoryką
8. Kształtowanie wizerunku instytucji (promocja)
9. Utrzymywanie kontaktu instytucji ze środowiskiem zewnętrznym
10. Sprzedaż
11. Reklama
12. Rozwiązywanie konfliktów międzyinstytucjonalnych i wewnątrz instytucji.

Cele kształcenia

- Zapoznanie studentów z technikami prowadzenia komunikacji mówionej w rejestrze zawodowym poprzez wysłuchanie serii wykładów w zakresie różnych wybranych zagadnień, m. in. w dziedzinie ekologii ogólnej i stosowanej (zwłaszcza ekologii człowieka) w perspektywie biologicznej, antropologicznej, ekonomicznej, geograficzno-demograficznej, komunikacyjno-kulturowej i językowo-retorycznej. Realizacja przedmiotu odbywa się w dwóch grupach tematycznych: - Grupa tematyczna nr 1: Wstęp do retoryki: Cel: zapoznanie studentów z podstawowymi elementami wiedzy na temat retoryki jako ważnego fragmentu kompetencji językowo-komunikacyjnej człowieka. Podstawowa wiedza powinna uwzględnić funkcjonowanie człowieka w wymiarze efektywnej ekspresji werbalnej i pomóc w ukształtowaniu tzw. komunikacji komfortowej, tj. z udziałem pełnej świadomości komunikatora odnośnie posiadanych przez siebie zasobów językowych. - Grupa tematyczna nr 2: Wstęp do public relations: Cel: zapoznanie studentów w sposób teoretyczno-praktyczny z zasadami komunikacji w zakresie tzw. public relations, a więc najdynamiczniej rosnącego sektora działalności komunikacyjnej w sferze publicznej i w odniesieniu do kształtowania wizerunku instytucji i utrzymywania kontaktu instytucji z szeroko pojętym środowiskiem zewnętrznym.

Kierunek studiów

Filologia - komunikacja wizerunkowo-mediacyjna

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Efekty kształcenia

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- Zreferować i porównać terminologię dotyczącą komunikacji zawodowej
- Wyjaśnić umiejscowienie badań nad komunikacją zawodową w obrębie językoznawstwa i komunikologii w kontekście tworzenia wizerunku
- Czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace naukowe z zakresu komunikacji zawodowej.

Kryteria oceniania

Sposoby prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych efektów kształcenia:
Wykład, lektura indywidualna, konsultacje.

Metody oceniania stopnia osiągnięcia założonego efektu kształcenia:
Egzamin ustny lub pisemny.

Przykładowe zagadnienia egzaminacyjne:
- Rola retoryki w komunikacji mówionej
- Rola retoryki w komunikacji pisanej
- Rola public relations officer w instytucji
- Public relations officer jako komunikator ze zróżnicowaną kompetencją kulturowo – językowo - komunikacyjną.

Kryteria oceniania:
- aktywność w trakcie zajęć (korzystanie z konsultacji)
- umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu.

Skala ocen:
5,0 – bardzo dobra znajomość zakresu badań nad komunikacją zawodową
4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami
4,0 – dobra znajomość zakresu badań nad komunikacją zawodową
3,5 – zadowalająca znajomość zakresu badań nad komunikacją zawodową z uwzględnieniem wysokiej świadomości odnośnie doniosłości komunikacji zawodowej w przestrzeni publicznej
3,0 – zadowalająca znajomość zakresu badań nad komunikacją zawodową
2,0 – niezadowalająca znajomość zakresu badań nad komunikacją zawodową.

Literatura

Literatura podstawowa:
Black, S. 1998. Public relations. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC Spółka z o.o.
Goban-Klas, T. 1997. Public relations, czyli promocja reputacji. Warszawa: Business Press.
Korolko, M. 1998. Sztuka retoryki. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Lichański, J. Z. (red.). 2003. Uwieść słowem czyli retoryka stosowana. Warszawa: Wydawnictwo DiG.
Rusinek, M., A. Załazińska. 2005. Retoryka podręczna. Kraków: Znak.
Wójcik, K. 2001. Public relations od A do Z. Warszawa: Agencja Wydawnicza Placet.

Literatura dodatkowa:
Cialdini, R. 1998. Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Drzycimski, A. 1998. Sztuka kształtowania wizerunku. Warszawa: Rzeczpospolita Businessman Book.
Gregory, A. 1997. Public relations w praktyce. Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej
Szkoły Biznesu.
Kohout, J. 2002. Retoryka. Mowa zjednuje ludzi. Gliwice: Helion.
Kuziak, M. 2008. Sztuka mówienia. Poradnik praktyczny. Warszawa-Bielsko Biała: Wydawnictwo Szkolne PWN.
Lewiński, P. H. 1999. Retoryka reklamy. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Schopenhauer, A. 2001. Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów. Warszawa: ALMA-PRESS.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-PKZwm-DU-12 w USOSweb