Proseminarium językoznawcze - gramatyka kontrastywna niemiecko-polska 09-PJGK-ZL11
Studia porównawcze nad językami naturalnymi ze szczególnym uwzględnieniem genezy, specyfiki i metodologii badań kontrastywnych. Ważniejsze kontrasty i podobieństwa pomiędzy językiem niemieckim i polskim w obrębie fonetyki i fonologii, morfologii, składni oraz dominujących struktur słowotwórczych, jak również wybranych zagadnień z zakresu leksykologii i frazeologii. Zastosowanie wiedzy o systemowych podobieństwach i różnicach między obu językami w dziedzinie nauki o tłumaczeniach oraz praktyce nauczania języka niemieckiego i polskiego jako języków obcych. Relacje mylących podobieństw międzyjęzykowych („fałszywi przyjaciele tłumacza”). Leksykologiczne aspekty porównań międzyjęzykowych. Porównanie struktur fonologicznych, morfologicznych oraz składniowych języka niemieckiego i polskiego w oparciu o próbki tekstów (tłumaczonych). Różnice kulturowe pomiędzy rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego i polskiego – spojrzenie przez pryzmat językowy
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Student zna podstawowe tematy, pojęcia i zagadnienia dotyczące badań językoznawczych w zakresie lingwistyki kontrastywnej niemiecko-polskiej. Zna treść, formę i funkcję podstawowej terminologii z zakresu językoznawstwa kontrastywnego. Ma uporządkowaną wiedzę ogólną na temat językoznawstwa porównawczego. Ma świadomość kompleksowej natury języka. Ma uporządkowaną wiedzę szczegółową w zakresie gramatyki kontrastywnej niemiecko-polskiej. Zna podstawowe metody badawcze i interpretacyjne mające zastosowanie w porównywaniu tekstów w analizowanych językach. Ma wiedzę o powiązaniach lingwistyki kontrastywnej z innymi gałęziami komparatystyki językowej, translatoryką, językoznawstwem stosowanym (zwłaszcza z glottodydaktyką). Umie samodzielnie zdobywać wiedzę z wykorzystaniem słowników, leksykonów oraz innych tradycyjnych i multimedialnych źródeł niemiecko- i polskojęzycznych . Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać i selekcjonować informacje z różnych źródeł. Umie właściwie korzystać ze zdobytej wiedzy przedmiotowej w celu analizy materiału językowego. Potrafi skutecznie posługiwać się poznanymi metodami i narzędziami lingwistyki kontrastywnej. Właściwie analizuje konkretne zjawiska językowe we współczesnej niemczyźnie i polszczyźnie. Poprawnie formułuje wnioski z analiz tekstów z wykorzystaniem dorobku germanistyki i polonistyki. Ma umiejętności językowe w zakresie językoznawstwa kontrastywnego oraz potrafi wypowiadać się o tej dziedzinie w języku niemieckim i polskim. Ma świadomość wartości dziedzictwa kulturowego obszaru językowego niemieckiego i polskiego. Jest bardziej świadomy różnorodności kulturowej, w tym też językowej
Kryteria oceniania
Ocena aktywności studenta w dyskusji. Ocena domowych prac pisemnych studenta. Ocena analiz próbek tekstów w oryginale i tłumaczonych. Zaliczenia pisemne (2-3 sprawdziany cząstkowe, każdorazowo po zakończeniu omawiania wyznaczonej partii materiału)
Literatura
Bzdęga, Andrzej Z.(1976): Linguistische Übersetzungsanalyse, w: Kwartalnik Neofilologiczny 23, 283-293; Bzdęga, Andrzej Z. (1986): Schwerpunkte und Perspektiven synchronen Sprachvergleichs, w: Kwartalnik Neofilologiczny 33, 301-306; Engel, Ulrich et al. (1999) Deutsch-polnische kontrastive Grammatik (2 Bde.). Heidelberg: Julius Groos Verlag; Nagórko, Alicja (2006): Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem), Warszawa: PWN; Rein, Kurt (1983): Einführung in die kontrastive Linguistik, Darmstadt; Sternemann, Reinhard (Hg.) (1983): Einführung in die konfrontative Linguistik, Leipzig: VEB Verlag Enzyklopädie; Zabrocki, Ludwik (1970): Grundfragen der konfrontativen Grammatik, w: Moser, Hugo et al. (eds.): Probleme der kontrastiven Grammatik. Düsseldorf (=Sprache der Gegenwart. Schriften des IdS, Bd. 8), s. 31-51.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: