Przedmiot fakultatywny dla specjalności ogólnej 09-PFA-46
Dyskurs, gatunek, tekst i ich analiza: wprowadzenie
Dyskurs specjalistyczny: definicja, cechy charakterystyczne, przykłady
Leksykalne cechy dyskursu specjalistycznego
Cechy składni dyskursu specjalistycznego
Dyskurs medyczny: wprowadzenie
Gatunki medyczne pisane na przykładzie opisu przypadku: część 1
Gatunki medyczne pisane na przykładzie opisu przypadku: część 2
Perspektywa w tekście specjalistycznym
Obecność autora w tekście specjalistycznym
Obecność pacjenta w tekście medycznym na przykładzie analizy opisów przypadku: część 1
Obecność pacjenta w tekście medycznym na przykładzie analizy opisów przypadku: część 2
Wielogłosowość w medycznych opisach przypadku
Dyskurs medyczny w ujęciu historycznym
Nowe formy medycznego opisu przypadku
Metafory w dyskursie medycznym
Narracyjny charakter dyskursu medycznego
Praktyczne zastosowane badań nad specjalistycznym dyskursem medycznym
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
wie czym jest dyskurs, gatunek, tekst, oraz rozumie celowość ich analizy
zna pojęcie dyskursu specjalistycznego i jego cechy charakterystyczne
zna pojęcia z zakresu analizy dyskursu/gatunku wykorzystywane do opisywania dyskursu specjalistycznego i poszczególnych gatunków
potrafi rozpoznać specjalistyczne gatunki medyczne i wie czym się charakteryzują
potrafi zidentyfikować kierunki zmian w procesie ewolucji specjalistycznego dyskursu medycznego
potrafi określić tematykę oraz wybrać dane aby zanalizować przykładowy dyskurs medyczny na podstawie wybranych gatunków używanych w różnych kontekstach
czyta ze zrozumieniem teksty naukowe z zakresu analizy dyskursu specjalistycznego i wykorzystuje je do dyskursywnej analizy materiału językowego
Kryteria oceniania
TYP OCENIANIA (D-diagnostyczny, F-formujący, P-podsumowujący)
METODY OCENIANIA/KRYTERIUM OCENY
P - test pisemny składający się z trzech do czterech pytań opisowych z przerobionego materiału (I semestr); indywidualny mini-projekt w formie analizy dyskursu oparty na dowolnym materiale (II semestr)
I semestr kończy się testem zaliczeniowym złożonym z maksymalnie czterech pytań opisowych z przerobionego materiału: studenci odpowiadają na pytania, każde pytanie jest punktowane. Pytania sprawdzają wiedzę z dziedziny oraz umiejętności poprawnego definiowania pojęć.
Cały kurs kończy się przygotowaniem indywidualnego projektu uwzględniającego zebranie i zanalizowanie danych językowych. Studenci muszą: wybrać temat i zakres projektu, zebrać materiał badawczy, przeczytać i opracować teksty naukowe, oraz przygotować i przećwiczyć prezentację.
Od studentów wymaga się również lektury zadanych tekstów, aby móc je potem omówić na zajęciach, co również wpływa na ostateczną ocenę.
Przykładowe pytania:
1. Define the term specialised discourse and list its main features.
2. In what different ways can medical discourse be divided?
3. Explain the differences between regular and interactive case reports.
Skala ocen:
• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;
• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;
• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;
• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;
• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;
• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.
Literatura
Fleischman, Susanne. 2001. “Language and medicine”, w: Deborah Schiffrin, Deborah Tannen i Heidi E. Hamilton (red.), The handbook of discourse analysis. Oxford: Blackwell Publishers, 470-502.
Gotti, Maurizio i Françoise Salager-Meyer (red.). 2006. Advances in medical discourse analysis – oral and written contexts. Bern: Peter Lang.
Gotti, Maurizio. 2008. Investigating specialised discourse. Peter Lang.
Gotti, Maurizio. 2011. “Insights into medical discourse in oral and written contexts”, w: Anna Loiacono, Giovanni Iamartino i Kim S. Grego (red.), Teaching medical English. Milan: Polimetrica, 29-52.
Gwyn, Richard. 2001. Communicating health and illness. London: Sage.
Harvey, Kevin i Neyla Koteyko. 2012. Exploring health communication. Language in action. London: Routledge.
Hyden, Lars-Christer i Elliot G. Mishler. 1999. “Language and medicine”, Annual Review of Applied Linguistics 19: 174-192.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: