Językowe aspekty przekładu 09-JAP-11

Treści programowe dla zajęć/przedmiotu:
Wybrana terminologia z zakresu językoznawstwa i przekładoznawstwa.
Ustalanie funkcji środków językowych użytych w tekście.
Problemy nieprzetłumaczalności w parze językowej polski-chiński.
Neologizmy i frazeologizmy w translacji.
Interkulturowość w przekładzie.
Strategie przekładowe stosowane do rozwiązania problemów językowych.
Różnice systemowe między językiem polskim i chińskim oraz możliwości ich skompensowania w przekładzie.
Rola tłumacza w przekładzie i w społeczności.

Cele kształcenia

Przekazanie wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień językowych w przekładzie. Kształtowanie umiejętności identyfikowania występujących w przekładzie problemów językowych i ich rozwiązywania. Kształtowanie umiejętności dobierania odpowiednich strategii przekładu do rodzaju tekstu. Rozwijanie umiejętności zastosowania metod analizy translatorskiej. Rozwijanie zdolności krytycznej oceny lub analizy przekładu pod kątem zaproponowanych przez tłumaczy rozwiązań.

Kierunek studiów

Sinologia

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Wykład konwersatoryjny Dyskusja Praca z tekstem Praca w grupach

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 30 Przygotowanie do zajęć 5 Czytanie wskazanej literatury 15 Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia 10 SUMA GODZIN 60 LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA ZAJĘĆ/PRZEDMIOTU 2

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

Podstawowa wiedza z zakresu językoznawstwa sinologicznego. Znajomość języka chińskiego na poziomie B2.

Efekty kształcenia

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
posiada i wykorzystuje wiedzę dotyczącą wybranych uwarunkowań językowych przekładu;
identyfikuje problemy językowe w przekładzie tekstów z języka chińskiego na język polski i odwrotnie oraz zna możliwe metody i/lub strategie pozwalające na ich efektywne rozwiązanie;
zna i biegle stosuje terminologię językoznawczą w analizie oryginału i przekładu;
rozpoznaje i definiuje funkcje rozmaitych środków językowych w analizowanym tekście i dobiera adekwatne środki językowe w przekładzie;
wykorzystuje wiedzę językową do analizy i oceny zastosowanych przez tłumaczy rozwiązań oraz, w razie potrzeby, proponuje inne;
identyfikuje dylematy związane z pracą tłumacza i jest świadomy odpowiedzialności za jakość przekładu.

Kryteria oceniania

Metody oceniania:
Kolokwium pisemne

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość terminologii i środków językowych, bardzo dobre opanowanie umiejętności krytycznej analizy przekładów;

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami;

dobry (db; 4,0): szerszy zakres niedociągnięć, słabsza, ale wciąż dobra znajomość terminologii i środków językowych, dobre opanowanie umiejętności krytycznej analizy przekładów;

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca, miejscami dostateczna znajomość terminologii i środków językowych, zadowalające opanowanie umiejętności krytycznej analizy przekładów;

dostateczny (dst; 3,0): dostateczna orientacja w terminologii i środkach językowych, dostateczne opanowanie umiejętności krytycznej analizy przekładów;

niedostateczny (ndst; 2,0): niedostateczna orientacja w terminologii i środkach językowych, niedostateczne opanowanie umiejętności krytycznej analizy przekładów.

Literatura

Kubaszczyk, Joanna 2016. Faktura oryginału i przekładu. Warszawa: PWN.
Dąmbska-Prokop, Urszula 2000. Mała encyklopedia przekładoznawstwa. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Języków Obcych i Ekonomii Educator.
Newmark, Peter. 1988. A textbook of translation. Shanghai Foreign Language Education Press.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-JAP-11 w USOSweb