Historia języka niemieckiego 09-HJNI-ZL11

Periodyzacja historii języka niemieckiego od epoki indoeuropejskiej do współczesnego etapu jego rozwoju. Cechy szczególne każdego z etapów rozwoju języka niemieckiego, w tym w porównaniu z innymi językami germańskimi i indoeuropejskimi. Fonologia, morfologia, składnia, słownictwo języka niemieckiego w aspekcie diachronicznym. Współdziałanie czynników systemu a normy języka, szczególnie w procesie powstania i rozwoju języka standardowego. Strukturalna, funkcjonalna oraz socjalna stratyfikacja języka niemieckiego na każdym z etapów jego rozwoju. Kompleksowa analiza lingwistyczna i filologiczna tekstów staro-, średnio- oraz wczesnonowowysokoniemieckich.

Cele kształcenia

Przekazanie wiedzy o rozwoju języka niemieckiego od początków do współczesnego etapu, w tym o przyczynach i mechanizmach zmian językowych. Kształtowanie historycznego podejścia do fenomenu języka zarówno z strukturalnego, jak i kulturowo-społecznego punku widzenia. Kształtowanie umiejętności w zakresie czytania, tłumaczenia i analizy filologicznej tekstów z wcześniejszych epok rozwoju języka niemieckiego

Poziom przedmiotu

I stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

II rok

Efekty kształcenia

Student zna podstawową terminologię dotyczącą językoznawstwa historycznego i historyczno-porównawczego; student potrafi określić każdy z periodów rozwoju języka niemieckiego, scharakteryzować język niemiecki w porównaniu z pokrewnymi językami germańskimi i indoeuropejskimi, przedstawić poszczególne elementy struktury języka w aspekcie diachronicznym, interpretować zmiany językowe; student potrafi odpowiednio czerpać oraz we właściwy sposób wykorzystywać zawarte w tekstach historycznych informacje, dotyczące fonologii, morfologii, składni i słownictwa; student ma świadomość historycznej natury języka i zmienności wszystkich jego płaszczyzn. Posiada wiedzę odnośnie przyczyn i mechanizmów zmian językowych i potrafi wytłumaczyć współdziałanie różnych czynników, wpływających na rozwój języka, przede wszystkim konstelację czynników „wewnętrznych” (strukturalnych) i „zewnętrznych” (socjalno-kulturowych); student posiada umiejętność posługiwania się pojęciami i paradygmatami badawczymi z zakresu językoznawstwa historycznego i historyczno-porównawczego, w tym dotyczącymi ogólnych zasad analizy diachronicznej, genealogii języka i teorii zmian językowych.

Kryteria oceniania

Sprawdzenie w dyskusji, zaliczenie ustne lub pisemne

Literatura

Bergmann, Rolf, Pauly, Peter, Moulin-Fankhänel, C., Alt- und Mittelhochdeutsch, Göttingen 1993. de Boor, de, Helmuth, Wisniewski, Roswitha, Mittelhochdeutsche Grammatik, Berlin-New York 1978; Braune, Wilhelm, Eggers, Hans, Althochdeutsche Grammatik, Tübingen 1987; Ebert, Robert Peter, Reichmann, Solms, Hans-Joachim, Wegera, Robert Peter, Frühneuhochdeutsche Grammatik, Tübingen 1993; Schmidt, Wilhelm, Geschichte der deutschen Sprache, Stuttgart / Leipzig 1993.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-HJNI-ZL11 w USOSweb