Historia języka łotewskiego 09-HJŁ-FŁ-11
Języki bałtyckie, rodzina języków ide., grupa bałtosłowiańska, zmiany językowe, językoznawstwo a historia, najstarsze teksty łotewskie, pierwsze słowniki i gramatyki łotewskie, zmiany językowe na przestrzeni od XVI do XIX wieku.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Zna metody językoznawstwa historycznego (rekonstrukcja zewnętrzna, wewnętrzna); wie, co analiza językowa mówi na temat przeszłości.
Potrafi określić stopnie pokrewieństwa między językami bałtyckimi.
Potrafi wymienić najważniejsze dzieła epoki starolitewskiej i scharakteryzować je pod względem cech fonetycznych, morfologicznych i dialektalnych (Enchiridion z 1586, Mancelius, Elgers, Reiters, Evangelia Toto Anno).
Potrafi wskazać najważniejsze różnice językowe między epoką staro- i nowołotewską (m.in. zanik przypadków postpozycyjnych, zmiany we fleksji rzeczownika, zmiany w słownictwie).
Potrafi wymienić w języku łotewskim przykłady wpływów, ugrofińskich, słowiańskich i niemieckich.
Umie wymienić najważniejsze gramatyki i słowniki łotewskie i scharakteryzować je pod względem zmian w sposobie opisu języka (Adolphi, Lange, Depkin).
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest referat i zaliczenie testu.
Literatura
Pjetro Umberto Dini. 2000. Baltu valodas. Rīga.
Sabine Jordan. 1995. Niederdeutsches im Lettischen. Bielefeld
Arturs Ozols. 1965. Veclatviešu rakstu valoda. Rīga.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: