Gramatyka opisowa języka łotewskiego 09-GOŁ-FŁ-24
Studenci uzyskują wiedzę na temat morfologii języka łotewskiego; poznają źródła gramatyki opisowej języka łotewskiego, podstawowe terminy łotewskie i polskie oraz tradycyjny opis morfologii języka łotewskiego, studenci nabywają umiejętność krytycznego czytania oraz analizy morfologicznej poszczególnych form gramatycznych, itp.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Efekty kształcenia
Rozumie zasady analizy fleksyjnej czasownika, rzeczownika, przymiotnika, liczebnika, zaimka łotewskiego oraz reguły rządzące alternacjami morfonologicznymi.
Zna złożoność systemu participiów łotewskich w konfrontacji z użyciem participiów w języku polskim, angielskim i łacinie.
Potrafi poprawnie stosować obce językowi polskiemu konstrukcje jak tryb nieświadka, czasy złożone początku i końca.
Poprawnie używa strony biernej i zna różnice w jej użyciu między językiem polskim i łotewskim. Potrafi wskazać różnice między systemem akuzatywnym i ergatywnym. Zna podstawowe role semantyczne i sposoby ich kodowania na poziomie składniowym.
Rozumie złożoność systemu derywacyjnego rzeczownika, przymiotnika, liczebnika, zaimka, czasownika łotewskiego oraz różnice w użyciu aspektu w języku łotewskim i polskim.
Fleksja rzeczownika, przymiotnika, liczebnika, zaimka, czasownika łotewskiego, końcówki, typy koniugacyjne, deklinacyjne, alternacje morfonologiczne.
Tworzenie participiów w języku łotewskim. Odmiana.
Użycie participiów w języku łotewskim (atrybutywne, predykatywne i apozycyjne).
Konstrukcje imiesłowowe.
Kategoria strony.
Kategoria czasu. Czasy złożone w łotewskim.
Kategoria trybu. Tryb nieświadka.
Derywacja czasownika: derywaty sufiksalne i prefiksalne; kategorie słowotwórcze czasownika łotewskiego. Aspekt.
Kryteria oceniania
metoda podająca (elementy wykładu konwersatoryjnego i opisu), ćwiczeniowo-praktyczna (tłumaczenie zdań, rozwiązywanie zadań)
bieżąca kontrola w trakcie zajęć dydaktycznych, colloquium cząstkowe
Zaliczenie na podstawie pisemnych sprawdzianów cząstkowych oraz colloquium końcowego.
Literatura
Ceplīte, Brigita / Ceplītis, Laimdots. 1991. Latviešu valodas praktiskā gramatika. Rīga: Zvaigzne.
Dini, P. U. 2000. Baltu valodas. Rīga: Jānis Roze
Endzelins, J. 1938. Latviešu valodas skaņas un formas. Rīga
Kalme, V. & Smiltniece, G. 2001. Latviešu literārās valodas vārddarināšana un morfoloģija. Liepāja: LiePA
Mathiassen, Terje. 1997. A Short Grammar of Latvian. Ohio: Slavica.
Mūsdienu latviešu literārās valodas gramatika. I Gramatika. 1959. Rīga: ZA izdevniecība.
Nau, Nicole. 1998. Latvian (Languages of the World / Materials 217). München: LINCOM.
Ņītiņa, D. 2001. Latviešu valodas morfoloģija. Rīga: RTU
Słownik gramatyki języka polskiego. 2002. Pod redakcją W. Gruszczyńskiego i J. Bralczyka. Warszawa: WSiP.
Polański, K. (red.). 1999. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Wróbel, Henryk. 2001. Gramatyka języka polskiego. Kraków: OD NOWA.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: