Filozofia 09-FILU-22
Wstęp do filozofii
Specyfika myślenia filozoficznego wobec nauki i świadomości potocznej. Funkcje filozofii. Początki i źródła filozofii śródziemnomorskiego kręgu kulturowego. Działy filozofii i ich zakresy problemowe. Periodyzacja historii filozofii.
Główne problemy metafizyki i epistemologii
1. Zagadnienia prawdy (pojmowanie i kryteria prawdziwości), źródeł i granic poznania. Empiryzm a racjonalizm.
2. Kreacjonizm poznawczy: pojmowanie obiektywizmu i subiektywizmu i relatywizmu. Upodmiotowienie świata w historii poglądów na relację: podmiot ↔przedmiot poznania; tzw. przełom kopernikański w filozofii (I.Kant).
3. Pojęcia metafizyki, ontologii i substancji. Materializm a idealizm, determinizm a indeterminizm, kauzalizm a teleologia i finalizm. Zagadnienie typów ontologicznych: substancjalizm vs procesualizm/ewentyzm, panteizm i monadologia.
Tzw. problem psychofizyczny: cielesność a duchowość.
4. Spór o powszechniki (uniwersalia).
Filozofia starożytna
Pojęcie arche. Hylozoizm a pitagoreizm. Podstawowe treści systemów Platona i Arystotelesa. Zagadnienie relacji państwo ↔ obywatel. Metafizyczne koncepcje Heraklita, Platona i Arystotelesa jako podstawowe klucze interpretacyjne w historii myśli filozoficznej i modele poznawczego porządkowania świata. Filozofia hellenistyczna: sceptycyzm, stoicyzm, epikureizm.
Etyka
1. Historyczno-kulturowe uwarunkowania wyłonienia się specjalistycznej refleksji etycznej w dziejach filozofii. Rola sofistów i Sokratesa. Pojęcie cnoty.
2. Struktura teoretyczna, terminologia i główne zagadnienia etyki filozoficznej.
3. Normatywny profil rosyjskiej myśli filozoficznej
Filozofia okresu synkretycznego i średniowiecza
1.Istota synkretyzmu i patrystyki w śródziemnomorskim kręgu kulturowym.
2.Bizantyjska linia filozofii i jej wpływ na kulturę intelektualną w Rosji. Ojcowie aleksandryjscy i Ojcowie kapadoccy.
3.Panteizm średniowieczny.
4.Sytemy św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu.
Filozofia nowożytna
1. Renesans: Gordiano Bruno, Francis Bacon i Michel de Montaigne.
2. Rene Descartes (Kartezjusz): w poszukiwaniu metody poznania i kryteriów pewności wiedzy.
3. Ukształtowanie się specyficznych stylów filozofowania - brytyjski (empiryczny), francuski (racjonalistyczny), niemiecki (spekulacyjno-metafizyczny) - w XVII-XVIII w.
4. Narodziny paradygmatu pozytywistycznego - charakterystyka pozytywizmu.
4.1. Narodziny filozofii społecznej
(idea umowy społecznej: Th. Hobbes, J. Locke, J.J. Rousseau)
5. Klasyczna filozofia niemiecka oraz filozofowie niemieccy, którzy wywarli szczególny wpływ na humanistykę rosyjską: I. Kant (transcendentalizm, etyka), G.W.F. Hegel (aksjo-logiczna dialektyka dziejów), F.W.J. Schelling (romantyzm, panorganicyzm), L. Feurebach (filozofia religii), K. Marks (mesjanizm społeczny)
5.1. Związki myśli A. Schopenhauera (świat jako "wola i przedstawienie") i F. Nietzschego (psychologia nadjednostki, wizja społeczeństwa) z kulturą rosyjską
6. Filozofia XX wieku i współczesna: neopozytywizm i Koło Wiedeńskie. Psychoanaliza i koncepcja memów. Fenomenologia. Egzystencjalizm.
Filozofia języka:
1. Przełom lingwistyczno-komunikacyjny w filozofii. Teoria aktów mowy. (L. Wittgenstein, J. Austin, J. Searle). Kultura i etyka komunikacji (J. Habermas). Wpływ Kartezjusza, Kanta, Hegla i Nietzschego na paradygmaty lingwistyczne.
2. Elementy aksjologii i pojęcie aksjo-językowego obrazu świata
3. Hermeneutyka i interpretacjonizm
Filozofia rosyjska
1. Ścisłe powiązanie treści filozofii rosyjskiej z dziejami Rosji; szczególna rola przełomu oświeceniowego; rosyjska filozofia społeczna.
2. Cechy charakterystyczne: abstrakcyjność, metafizyczność i mistyczność, transcendentalizm, religijność, panteizm kulturowy, idee przebóstwienia i bogoczłowieczeństwa; tzw. problem Rosji (inaczej: rosyjska idea) - rosyjskość jako zagadnienie filozoficzne; szukanie tożsamości, okcydentalizm i słowianofilstwo, wizja "trzeciego Rzymu", euroazjatyzm. Formalno-narracyjne cechy filozofowania w Rosji: literaturocentryzm filozoficzny.
3. Wybrane postacie filozofii rosyjskiej: M. Łomonosow, G. Skoworoda, A. Radiszczew P. Czaadajew, I. Kiriejewski , W. Sołowjow, L. Tołstoj, M. Bierdiajew
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
Zna najważniejsze zagadnienia, idee, prądy i systemy filozoficzne w powiązaniu z nazwiskami znaczących filozofów oraz prawidłowo stosuje podstawowe terminy filozoficzne.
Zna i rozumie proces ewolucji myśli filozoficznej śródziemnomorskiego kręgu kulturowego, w tym swoistość grecko-bizantyjsko-prawosławnej linii rozwojowej
Potrafi zidentyfikować filozoficzne zakorzenienie teorii językoznawczych
Rozumie i potrafi zinterpretować cechy specyficzne rosyjskiej myśli filozoficznej, jej historyczno-społeczne uwarunkowania oraz relacje z filozofią zachodnioeuropejską.
Zna koncepcje wybitnych filozofów rosyjskich
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania:
- obecność na zajęciach,
- aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć,
- znajomość zalecanej literatury przedmiotu,
- pozytywne oceny z testów i kolokwiów (student ma prawo do poprawy ocen z testów)
- zaliczenie kolokwium semestralnego
Metody oceniania:
• Metody kształtujące:
bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie zajęć oraz w domu.
• Metody podsumowujące:
ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu testu zaliczeniowego.
SKALA OCEN:
• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;
• dobry plus (+db; 4,5): Osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;
• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;
• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;
• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;
• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.
Literatura
Ajdukiewicz, K., 1983, Główne zagadnienia i kierunki filozofii, Warszawa: Czytelnik
Anzenbacker, A., 2005, Wprowadzenie do filozofii, Kraków: WAM
Bierdiajew, M., 1999, Rosyjska idea, Warszawa: Fronda
Copleston, F., 2009, Historia filozofii - t. 10 (Filozofia rosyjska), Warszawa: PAX
Encyklopedia filozofii, 1998, (red.) Honderich, T., Poznań: Zysk i S-ka
Filozofia - podstawowe pytania , 1995, (red.) Martens, E., Schnädelbach, H., Warszawa: Wiedza Powszechna
Florenski, P., 1984, Ikonostas i inne szkice, Warszawa: PAX
Goerdt, W., 2012, Historia filozofii rosyjskiej, Kraków: WAM
Hospers, J., 2001, Wprowadzenie do analizy filozoficznej, Warszawa: Alatheia
Łosiew, A., 2007, Filozofia rosyjska, Zielona Góra: Uniwersytet Lubuski
Popkin, R.H., Stroll, A., 1994, Filozofia, Poznań: Zysk i S-ka
Sołowiow, W., 2004, Rosyjska idea, Zielona Góra: Uniwersytet Lubuski
Stołowicz, L., 2009, Historia filozofii rosyjskiej, Gdańsk: słowo/obraz terytoria
Tatakis, B., 2012, Filozofia bizantyjska, Kraków: WAM
Tatarkiewicz, W., Historia filozofii (t. I-III), Warszawa 2002.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: