Wstęp do ekolingwistyki i teorii wizerunku 09-ETW-DU-12
1. Czym jest ekolingwistyka?
2. Różnorodność biologiczna a różnorodność kulturowa
3. Różnorodność językowa
4. Język i środowisko
5. Ekonomia i ekologia w języku
6. Język jako zasoby i zarządzanie nimi
7. Tężyzna języków naturalnych
8. Życie i śmierć języka
9. Różne typy języków a ekologia (języki naturalne, języki konstruowane, języki sztuczne)
10. Język globalny i język globalizujący
11. Języki zagrożone wyginięciem (lingwomasa)
12. Polityka językowa i planowanie językowe
13. Świadomość ekologiczna a język
15. Rola systemów etycznych w określaniu stanowiska wobec natury i języków naturalnych
16. Teoria wizerunku.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- Zreferować i porównać terminologię ekolingwistyczną z terminologią z innych poddyscyplin językoznawstwa
- Wyjaśnić umiejscowienie ekolingwistyki w obrębie językoznawstwa i komunikologii
- Czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace naukowe z zakresu ekolingwistyki i komunikologii.
Kryteria oceniania
Metody oceniania stopnia osiągnięcia założonego efektu kształcenia:
egzamin ustny lub pisemny.
Przykładowe zagadnienia egzaminacyjne:
- Różnorodność językowa jako przejaw różnorodności społeczno-kulturowej.
- Różnica pomiędzy językiem lokalnym, globalizującym i globalnym.
- Porządki komunikacyjne człowieka.
- Rola jezyka i komunikacji w tworzeniu wizerunku.
Kryteria oceniania:
- aktywność w trakcie zajęć (korzystanie z konsultacji)
- umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu.
Skala ocen:
5,0 – bardzo dobra znajomość zakresu badań ekolingwistyki
4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami
4,0 – dobra znajomość zakresu badań ekolingwistyki
3,5 – zadowalająca znajomość zakresu badań ekolingwistyki z uwzględnieniem wysokiej świadomości odnośnie odrębności paradygmatu ekolingwistycznego
3,0 – zadowalająca znajomość zakresu badań ekolingwistyki
2,0 – niezadowalająca znajomość zakresu badań ekolingwistyki.
Literatura
Asher, J.N. i J.M.Y. Simpson. (red.). 1994. The encyclopedia of language and linguistics. Oxford: Pergamon Press.
Crystal, D. 2000. Language death. Cambridge: Cambridge University Press.
Dixon, R.M.W. 1997. The rise and fall of languages. Cambridge: Cambridge University Press.
Fill, A. i P. Mühlhäusler. (red.). The ecolinguistics reader. London: Continuum.
Lewis, M.P. (red.). 2009. Ethnologue: languages of the world. Dallas, TX: SIL International.
Mirzoeff, N. 2009. An introduction to visual culture. London: Routledge.
Moseley, C. (red.). 2001. Encyclopedia of the world’s endangered languages. London: Curzon Press.
Puppel, S. (red.). 2007. Ochrona języków naturalnych. Scripta de Communicatione Posnaniensi. Seria: Materiały Dydaktyczne Katedry Ekokomunikacji UAM. Tom I. Poznań: Zakład Graficzny UAM.
Puppel, S. 2009. ”The protection of natural language diversity – fancy or duty?”. Scripta Neophilologica Posnaniensia X. 97-109.
Sparke, P. 2013. An introduction to design and culture. London: Routledge.
Viereck, W. (red.). 2002. Atlas linguarum Europae. Rome: Instituto Poligrafico.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: