Kultura i piśmiennictwo Karaimów polskich 09-2FR-OW-KPKP-11

Po zakończeniu modułu i potwierdzeniu osiągnięcia EU student /ka:
- potrafi wskazać główne okresy w rozwoju badań nad językiem i kulturą Karaimów Polskich
- potrafi wymienić i omówić działalność głównych badaczy w dziedzinie karaimoznawstwa oraz wykazać ich wpływ na rozwój świeckiej literatury oraz kultury karaimskiej
- potrafi wskazać twórców świeckiej literatury i kultury karaimskiej
- zna piśmiennictwo karaimskie XIX i XX w.
- potrafi wskazać Karaimów - twórców kultury społeczeństwa większościowego
- potrafi korzystać ze źródeł historycznych i literackich

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
Podstawowe kryteria:
• obecność na zajęciach, prowadzonych stacjonarnie lub zdalnie;
• aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć, prowadzonych stacjonarnie lub zdalnie;
• znajomość zalecanej literatury przedmiotu;
• pozytywne oceny z testów i kolokwiów, przeprowadzonych stacjonarnie lub zdalnie.

Skala ocen
Kryteria oceniania
bardzo dobry (bdb; 5,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane, z ewentualnymi pojedynczymi nieścisłościami, które nie mają znaczenia dla osiągnięcia poszczególnych efektów;
dobry plus (+db; 4,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z nielicznymi błędami;
dobry (db; 4,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub pojedynczych braków;
dostateczny plus (+dst; 3,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub brakami;
dostateczny (dst; 3,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z dużymi błędami i/lub brakami;
niedostateczny (ndst; 2,0): zakładane efekty uczenia się nie zostały uzyskane.

Metody:
- Projekt
- Kolokwium pisemne
- Aktywność podczas zajęć

Zalecana literatura:
• Abkowicz Mariola. 2011. Kultura i piśmiennictwo Karaimów polskich. Skrypt do zajęć.
• Dubiński Aleksander. 1994. Caraimica. Warszawa: Dialog.
• Dubiński Aleksander, Eugeniusz Śliwka (red.). 1987. Karaimi. Materiały z sesji naukowej. Materiały i Studia Księży Werbistów. Nr 32. , Pieniężno
• Gąsiorowski Stefan. 2008. Karaimi w Koronie i na Litwie w XV – XVIII wieku. Kraków: Austeria.
• Grzegorzewski Jan. 1917. Język Łach-Karaitów. Narzecze południowe (łucko-halickie). [Osobne odbicie z „Rocznika orientalistycznego”] Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Kowalski Tadeusz. 1927. Pieśni obrzędowe w narzeczu Karaimów z Trok. Rocznik Orientalistyczny, 3, 216–254.
• Kowalski Tadeusz. 1929. Karaimische texte im dialekt von Troki = Teksty karaimskie w narzeczu trockim. Kraków: PAU
• Machul-Telus Beata. 2012. Karaimi. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe
• Syrokomla Władysław. 1857. Wycieczka po Litwie w promieniach od Wilna, Wilno: Księgarnia A. Assa, 35–90.
• Szyszman Szymon .2005, Karaimizm. Doktryna i historia. Wrocław: Bitik.
• Myśl karaimska, 1924-1947. Wilno – Wrocław
• Awazymyz. 1989-, Wrocław: Bitik
• Almanach karaimski. 2013-, Wrocław: Bitik
• e-jazyszlar. Karaimska Baza Literacko-Bibliograficzna. http://www.jazyszlar.karaimi.org

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 09-2FR-OW-KPKP-11 w USOSweb