Metody pracy animacyjnej 08-KUDL-MPA
Laboratoria tworzą środowisko dla wypracowania praktycznych kompetencji animacyjnych w zakresie posługiwania się metodami i technikami pracy organizacyjnej i warsztatowej. Proces twórczego wynajdowania koncepcji działań animacyjnych, które w animacji krytycznej, każdorazowo muszą być dostosowywane do zapotrzebowań grupy odbiorczej i kontekstu miejsca, w którym toczy się projekt, inicjowany jest w ramach laboratorium w oparciu o elementy treningu twórczości, studia przypadków oraz metodę myślenia projektowego. Spotkania podzielone są na dwa bloki tematyczne. W ramach pierwszego z nich, studenci tworzą koncepcje zespołowych projektów animacyjnych: przeprowadzają wstępną diagnozę potrzeb grupy odbiorczej oraz formułują, wynikającą z wniosków diagnostycznych, misję i wizję projektu, planują budżet i ewaluację oraz formy promocji projektu. Blok drugi poświęcony jest przekładowi koncepcji projektowych na konkretne działania animacyjne. W ramach tej części, studenci przeprowadzają własne warsztaty animacyjne w oparciu o autorskie scenariusze oraz przygotowują raporty ich ewaluacji, sporządzone na podstawie informacji zwrotnych zgromadzonych w trakcie warsztatu. Po odbyciu cyklu zajęciowego ich uczestnicy dysponują orientacją w zakresie tworzenia projektów animacyjnych i redagowania wniosków projektowych oraz posiadają praktyczną wiedzę na temat specyfiki pracy warsztatowej i form jej ewaluacji.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student/studentka:
- zna i rozumie specyfikę oraz zasady pracy w instytucjach i organizacjach kulturalnych oraz podstawowe aspekty współczesnej polityki kulturalnej w skali lokalnej, a także zasady animacji kulturowej różnych grup i społeczności lokalnych,
- potrafi aktywnie uczestniczyć w pracach zespołów profesjonalnych w obszarze działalności kulturalnej pod względem merytorycznym i organizacyjnym,
- wie jak gromadzić, analizować i interpretować informacje niezbędne do pracy w zespołach profesjonalnych w instytucjach i organizacjach kulturalnych oraz w realizacji projektów kulturalnych, w tym animacyjnych i kuratorskich,
- jest gotów/gotowa do wykorzystania wiedzy kulturoznawczej we wspieraniu rozwoju współczesnego człowieka oraz kultur lokalnych i współczesnych społeczeństw, ma także świadomość swej odpowiedzialności za zachowanie ich dziedzictwa kulturowego,
- jest gotów/gotowa do współtworzenia relacji i współpracy z różnymi grupami, wnosząc do ich działań indywidualny i twórczy wkład,
- jest przygotowana/przygotowany do oceny własnych kompetencji oraz wiedzy, dostrzega i rozumie konieczność własnego rozwoju i kształcenia (np. potrzebę uczenia się przez całe życie).
Kryteria oceniania
praca pisemna (wniosek projektowy, scenariusz warsztatu, raport ewaluacyjny), prezentacja (warsztat)
5,0 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne
4,5 – więcej niż dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne
4,0- dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne
3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne ze znacznymi niedociągnięciami
3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, lecz z licznymi błędami
2,0 - niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne
Literatura
Czyżewska A., Źródła finansowania animacyjnej aktywności, w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna, http://wiadomosci.ngo.pl/wiadomosc/960502.html.
DLA: Animacja kultury: metody, działania, inspiracje, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych ę, http://e.org.pl/publikacje/dla.pdf, fragmenty.
Nycz E., Animacja społeczno-kulturalna – między ideą a trudem codziennej realizacji, w: Kultura, animacja, zmiana społeczna, K. Nowak-Wolna, E. Nycz (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2013.
Kobylarek A. Animacja społeczno-kulturalna jako metoda aktywizacji środowiska lokalnego. Techniki animacji, w: Tworzyć, zmieniać, aktywizować. Animacja społeczno-kulturalna jako mobilizowanie potencjału indywidualnego i przeciwdziałanie bezradności społecznej, E. Zierkiewicz (red.), Wrocław 2006.
Krajewski M., Skórzyńska A., Diagnoza w kulturze, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2017, fragmenty.
Kozera J., Promocja i PR organizacji w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna, http://wiadomosci.ngo.pl/wiadomosc/960502.html.
Kubin J., Diagnoza społeczna, w: Encyklopedia socjologii, t.1, Oficyna Naukowa, Warszawa 1998.
Koc A. Ewaluacja – co to jest i jak to się robi?, w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, http://etnograficzna.pl/ewaluacja-co-to-jest-i-jak-to-sie-robi/
Dziarmakowska K., Dziurlik M., Krzyżanowska Ł., Ewaluacja? Nie dziękuję. Parę słów o tym jak spojrzeć na ewaluację przychylnym okiem, www.cpe.poznan.pl
Skórzyńska A., Animacja kulturowa, http://cpe.poznan.pl/dictionary/animacja-kulturowa/
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: