Psychologia kształcenia na etapie szkoły ponadpodstawowej 08-FINA-PKW
Szczegółowe cele
1) Psychopedagogiczna wiedza o procesach grupowych i komunikacji służącej efektywnemu nauczaniu oraz o stylu prowadzącego i innych 2) czynnikach warunkujących efektywność w nauczaniu;
umiejętność planowania, organizowania i przeprowadzania zajęć z młodzieżą, umiejętność prowadzenia grupy;
3) pogłębione kształtowanie umiejętności planowania i zastosowania poznanych metod i stylów pracy nauczyciela w procesie rozwiązywania zadań dydaktycznych i wychowawczych oraz ewentualnych problemów;
4) kształtowanie świadomości reguł działalności pedagogicznej oraz świadomości odpowiedzialności pracy nauczyciela za prowadzoną grupę edukacyjną; kreatywne podejście do zadań dydaktycznych i wychowawczych; proponowanie różnorodnych sposobów na rozwiązanie problemów organizacyjnych, wychowawczych i dydaktycznych
5) Studenci poznają zagadnienia związane ze specyfiką rozwoju w okresie dorastania i dorosłości (szanse i zagrożenia)
6) Rozwinięcie umiejętności rozpoznawania i analizy czynników ryzyka i czynników sprzyjających w procesie uczenia się i wychowania
7) Rozwinięcie wrażliwości na wielość i różnorodność uwarunkowań procesu uczenia się i wychowania
8) Nabycie wiedzy i rozwinięcie umiejętności w obszarze organizowania warunków optymalnego uczenia się i procesu wychowania dla dzieci i młodzieży
9) Uświadomienie roli nauczyciela w rozwoju dzieci, młodzieży i funkcjonowaniu szkoły jako organizacji
10) Wykształcenie gotowości i rozwinięcie umiejętności współpracy w zespołach oraz prowadzenia grup zadaniowych
11) Wykształcenie wrażliwości etycznej i postaw prospołecznych
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Posiada pogłębioną psychopedagogiczną wiedzę o procesach grupowych i komunikacji służącej efektywnemu nauczaniu. potrafi dokonać analizy i refleksji, co do stylu prowadzącego i innych czynników warunkujących sukces w nauczaniu.
umie posługiwać się wybranymi metodami pracy z grupą i potrafi z analizować procesy społeczne
W wyniku porcesu kształcenia uczeń osiąga następujące efekty kształcenia:
1)Ma rozwinięte umiejętności planowania i zastosowania poznanych metod i stylów pracy nauczyciela w procesie rozwiązywania dydaktycznych i wychowawczych problemów; potrafi być inicjatorem, organizatorem i mentorem kształcenia i rozwiązywania konfliktów
2) Potrafi dokonać analizy ważnych problemów współczesnego człowieka – poprzez wykorzystanie metod kreatywnych; ma świadomość reguł działalności pedagogicznej oraz świadomości różnorodnych problemów wychowawczych i edukacyjnych
3)Ma rozwinięte umiejętności planowania i zastosowania poznanych metod i stylów pracy nauczyciela w procesie rozwiązywania dydaktycznych i wychowawczych problemów; potrafi być inicjatorem, organizatorem i mentorem kształcenia i rozwiązywania konfliktów
4)Potrafi dokonać analizy ważnych problemów współczesnego człowieka – poprzez wykorzystanie metod kreatywnych; ma świadomość reguł działalności pedagogicznej oraz świadomości różnorodnych problemów wychowawczych i edukacyjnych
5) Posługiwać się w refleksyjny sposób wiedzą z zakresu rozwoju człowieka w okresie dzieciństwa, dorastania i dorosłości; potrafi rozpatrywać rozwój w szerokiej perspektywie czasowej
6) Dokonywać obserwacji, oceny i interpretacji zebranych informacji dotyczących sytuacji wychowawczych i procesu uczenia się
7) Opisać lub zdiagnozować na poziomie podstawowym możliwości i trudności pojawiające się w szkołach ponadpodstawowych oraz potrafi dobierać środki realizacji działań wychowawczych i edukacyjnych adekwatne do postawionych celów jednocześnie wg kryterium efektywności i etyczności
8) Podejmować działania zespołowe, w tym potrafi kierować pracą zespołu, pracować według poprawnych zasad komunikacji oraz rozwijać je w środowisku szkolnym
9) Pracować nad poszerzaniem i doskonaleniem swoich kompetencji profesjonalnych i osobistych
10) Wykazać gotowość do dyskusji wokół kwestii związanych z etycznymi aspektami pracy z drugim człowiekiem, dostrzega znaczenie współpracy z drugim człowiekiem oraz działań prospołecznych
Kryteria oceniania
WYKŁAD:
Uzyskanie pozytywnej oceny z testu (co najmniej 50% poprawnych odpowiedzi; próg zaliczenia może zostać skorygowany po uwzględnieniu rzeczywistego rozkładu wyników oraz usunięciu z puli pytań tych, które okazały się najtrudniejsze lub najłatwiejsze).
ĆWICZENIA:
aktywne uczestnictwo na zajęciach warsztatowych; współpraca grupowa; przygotowanie pisemnego autorskiego projektu edukacyjnego pracy z młodzieżą, w oparciu o przestudiowaną literaturę oraz zdobytą wiedzę i doświadczenia pracy w grupie; krótka prezentacja na forum grupy dotycząca efektów pracy nad tym projektem.
Literatura
WYKŁADY:
1. Brzezińska, A. (2003). Dzieci z układu ryzyka. W: A. Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora. (s. 11-37)
2. Brzezińska, A. I. (red.). (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: GWP. (r. 11 pt.: Okres dorastania. Jak rozpoznawać potencjał dziecka,10 pt.: Okres dorastania. Jak rozpoznawać ryzyko i jak pomagać)
3. Brzezińska, A., Hornowska, E. (red.) (2004/2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. (s. 13-106)
4. Elliott, J., Place, M. (2000). Dzieci i młodzież w kłopocie: poradnik nie tylko dla psychologów. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
5. Elsner, D. (2002). Opiekun stażu jako refleksyjny praktyk. Chorzów: Mentor. (s. 11-15, 24-32).
6. Elsner, D. (red.). Szkoła jako ucząca się organizacja. Chorzów: Mentor.
7. Gordon, T. (1995). Wychowanie bez porażek w szkole. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX. (r. 2 pt.: Ku efektywnym stosunkom uczeń-nauczyciel, r. 3 pt.: Co może zrobić nauczyciel, gdy uczeń ma problem, 5 pt.: Jak nauczyciel może ustosunkować się do problemów jakie stwarza uczeń).
8. Kendall, P. C. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: GWP. (r.4. Zaburzenia zachowania, r. 8. Zaburzenia odżywiania).
9. Myers, D. G. (2003). Psychologia społeczna. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka (r. 9 pt.: Wpływ grupy).
10. Sęk, H. Brzezińska A. I. (2010). Podstawy pomocy psychologicznej. W: D. Doliński, J. Strelau, Psychologia akademicka, tom 2. , Gdańsk: GWP. (r. 20).
11. Wojciszke, B. (2002). Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej. Warszawa: Scholar (r. 10 pt.: Agresja; r. 11 pt. Grupa społeczna).
ĆWICZENIA:
Griffin E.(2003) Podstawy komunikacji społecznej. Gdańsk: GWP (cz.3 i cz.5)
Retter H. (2005). Komunikacja codzienna w pedagogice. Gdańsk: GWP
Kwieciński Z., Śliwerski B. (red), Pedagogika. podręcznik akademicki 2, Warszawa 2003. PWN,
Mel, S. (2005) Uczymy się uczyć. Gdańsk:GWP
Mietzel, G. (2004). Psychologia kształcenia. Praktyczny podręcznik dla nauczycieli i pedagogów.
Bereźnicki, F. (2004). Dydaktyka kształcenia ogólnego. Kraków wyd. „Impuls”
Brophy, J. (2004). Motywowanie uczniów do nauki. Warszawa:PWN
Robertson, J. (2000). Jak zapewnić sobie ład, dyscyplinę i uwagę w klasie. WSiP
Warszawa.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: