Metody interpretacji "sztuki" 05-MIS-11-DMT-ArchU

http://archeo.amu.edu.pl

Sposoby interpretacji sztuki w ramach poszczególnych orientacji, takich jak np. funkcjonalizm, strukturalizm, fenomenologia, hermeneutyka itp. (formalne, stylistyczne, kulturowe, społeczne).
Inspiracje takich nauk jak historia sztuki, antropologia, socjologia w interpretacji sztuki pradziejowej.
Rozumienie “sztuki” pradziejowej i wczesnodziejowej. Podstawy źródłowe archeologii europejskiej w dziedzinie „sztuki”, zwłaszcza w Europie Środkowej.
Charakterystyka wybranych przykładów i pokazanie możliwości różnych interpretacji w odniesieniu do różnych kontekstów:
a) „sztuki „paleolitycznej,
b) „sztuki” z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza,
c) „sztuki „z okresu wpływów rzymskich (lub wczesnego średniowiecza).

Cele kształcenia

Laboratorium z zakresu historii „sztuki” pradziejowej i wczesnośredniowiecznej ma na celu zapoznanie studentów z metodami dokumentacji, analizy i interpretacji sztuki pradziejowej i wczesnośredniowiecznej. Uczestnicy zajęć powinni zyskać świadomość, że sztuka i jej przejawy stanowi ważne źródło do poznania przeszłości, a więc jej interpretacja podlega takiej samej procedurze badawczej, jak inne kategorie źródeł.

Kierunek studiów

ARCHEOLOGIA

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Koordynatorzy przedmiotu

Danuta Minta-Tworzowska

Efekty kształcenia

Po zaliczeniu zajęć efektem kształcenia powinna być umiejętność samodzielnego rozpoznawania charakterystycznych cech stylistycznych „sztuki” pradziejowej, zarówno naskalnej, jak i mobilnej, w odniesieniu do podstawowych okresów jej rozwoju, zmian. Wymaga to zyskania umiejętności łączenia zarówno cech formalnych, strukturalnych, jak i estetycznych wytworów „sztuki” pradziejowej. Studenci powinni umieć połączyć ten aspekt twórczości prahistorycznej z innymi elementami gospodarczo-społeczno-kulturowymi w pradziejach i wczesnym średniowieczu, jako element obrazu owej przeszłości.
W zależności od kontekstu występowania, powinni mieć świadomość określonych procesów i mechanizmów redukcji informacji.
Efektem jest więc nabycie przez studentów podstaw teoretycznych oraz umiejętności ich praktycznego zastosowania w interpretacji „sztuki” pradziejowej i wczesnośredniowiecznej, jako istotnego źródła archeologicznego, mającego udział w budowaniu obrazów przeszłości.

Kryteria oceniania

Aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz końcowe zaliczenie ustne.

Literatura

1. H. Buczyńska-Garewicz, Znak, znaczenie, wartość, Warszawa 1975.
2. J. Gąssowski, Prahistoria sztuki, Warszawa 1993.
3. A. Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa 1982.
4. A. Van Gennep, Obrzędy przejścia, Warszawa 2006.
5. R. Girard, Sacrum i przemoc, Warszawa 1983.
6. J. Kubczak, Kurhany arystokracji scytyjskiej, Poznań 1978.
7. Z. Krzak, Megality Europy, Warszawa 1994.
8. C.Renfrew, P. Bahn, Archeologia. Teorie, metody, praktyka, Warszawa 2002.
9. Kultura symboliczna kręgu pól popielnicowych epoki brązu i wczesnej epoki żelaza w Europie Środkowej, Warszawa-Wrocław-Biskupin 2000.
10. Oglądy i obrazy świata społecznego, Poznań 1997.
11. Sztuka pradziejowa i wczesnośredniowieczna jako źródło historyczne, Biskupin-Wrocław 2008.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 05-MIS-11-DMT-ArchU w USOSweb