Komputerowe metody wspomagania diagnostyki medycznej 04-M-KMWDM-60-4Z
Opis treści kształcenia:
Definicje obrazu numerycznego. Czego dotyczy przekształcanie obrazu, czego dotyczy analiza obrazu. Budowa i sposób działania urządzeń generujących obraz. Obraz rastrowy, obraz wektorowy.
Techniczne uwarunkowania tworzenia obrazu. Transfer danych – przechwyt obrazu. DAC, ADC, czym są / zasada działania. Karty graficzne jako generatory obrazu numerycznego. Urządzenia prezentujące obraz – klasy – uwarunkowania sprzętowe – szybkość jakość, precyzja.
Przechowywanie obrazu cyfrowego. Formaty danych. Zapis binarny, bajtowy, szesnastkowy.. Techniki akceleracji softwarowej i hardwerowej. Struktura macierzowa obrazu. Analiza wybranych formatów danych do przechowywania obrazu. Pliki graficzne – struktura. Relacja pojemność / rozdzielczość / dostępność / funkcjonalność. Techniki kodowania i dekodowania obrazu.
Przestrzeń danych, przestrzeń barw, współczynniki korekcyjne, tabele barwne. Relacje pomiędzy strukturą danych a pozostałymi strukturami – Procedury konwersji danych obrazu do innych typów, formatów.
Macierze, operacje na fragmentach macierzy Preselekcja danych obrazu. Selektywny wybór fragmentów obrazu. Operacje binarne na danych obrazu. Operacje numeryczne na obrazie. Operacje logiczne na obrazie. Operacje teoriomnogościowe na obrazie.
Inne złożone operacje na danych obrazu np: modulo, div, shift left, shift right, rolling. To samo, dla tabel barw i przestrzeni barw.
Analiza statystyczna obrazu, histogram – znaczenie,, interpretacja, modyfikacja, korekcja. Zastosowanie analizy histogramu do oceny patologii medycznej. Określanie morfografii obrazu na bazie analizy histogramów i wolumetrycznej. Statystyka danych obrazu – odstępstwo od normy medycznej.
Przekształcenia geometryczne obrazów, oraz przekształcenia afiniczne – korekcja geometryczna, skalowania ortogonalne i osiowe, oraz skośne - cel i zasada realizacji.
Redukcja rozdzielczości, wymiarów, „odchudzanie” obrazu, redukcja tabel barwnych, binaryzacja, rasteryzacja,
Zasada działania filtra, maski. Jak tworzyć własne filtry. Maski wyostrzające. Konturowanie i gradienty z użyciem filtrów. Analizy wolumetryczne, oraz indeksacja.
Zaawansowane algorytmy przetwarzania obrazu; transformata Fouriera, wsteczna transformata Fouriera, Filtry adaptacyjne, Interpolacja. Znaczenie transformat Fouriera w usuwaniu szumów, algorytm Gabora, rekonstrukcja wstecznej, ART, 2DFFT w technikach CT i MR.
Algorytmy sieciowe, dendrymery i mapy decyzji w ocenie jakości obrazu medycznego i dalszej drogi w postępowaniu medycznym.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
Wskazać różnice pomiędzy operacjami przekształcającymi obraz a analizą obrazu. Podać definicje obrazu cyfrowego i jego ogólna budowę.
Umieć rozróżniać i wykorzystywać podstawowe struktury graficzne w celu identyfikacji danych w obrazie dla wybranych formatów plików i przestrzeni barwnych.
Umieć stosować operacje numeryczne, binarne, logiczne i teoriomnogościowe na podstawowych strukturach danych definiujących obraz numeryczny, w tym tablica danych, tablica barw, tablica korekcji.
Tworzyć histogramy w różnych środowiskach analizy danych graficznych, umieć zastosować analizę histogramów i ich korekcji do zastosowań diagnostycznych, w tym do modyfikacji prezentacji treści obrazu medycznego.
Znać i umieć zastosować proste operacje geometryczne obrazu jak również umieć stosować przekształcenia afiniczne obrazu.
Stosować filtry cyfrowe, morfologiczne, adaptacyjne w przykładach, oraz znać zasadę tworzenia własnych filtrów.
Stosować progowanie w celu wyodrębniania struktur i znać jego znaczenie w medycynie.
Umieć zastosować analizę wolumetryczną do oszacowania stopnia degeneracji tkanki. Umieć zastosować analizę współczynnika kształtu w celu oszacowania stopnia degradacji struktur. Umieć stosować procedury binaryzacji i indeksacji w celu oszacowania stopnia ekspansywności procesu degeneracji. Przeprowadzić prostą analizę statystyczną wybranych danych analizowanego obrazu, celem oceny stopnia zmian jakości tkanki.
Znać zasadę binaryzacji, kompresji stratnej i bezstratnej, i ich wpływ na jakość obrazu oraz na prawidłowość oceny obrazu morfograficznego.
Znać inne narzędzia analizy danych graficznych. Rozumieć znaczenie korzystania z licencji publicznej. Znać możliwości zakresu analizy danych w powyższych środowiskach.
Kryteria oceniania
Egzamin z wykładu: egzamin pisemny (80% oceny) + egzamin ustny (20% oceny);
warunkiem przystąpienia do egzaminu ustnego jest uzyskanie z egzaminu pisemnego przynajmniej 30% maksymalnej liczby punktów.
Ocena za moduł:
50% oceny z egzaminu z wykładu
45% oceny z ćwiczeń
5% ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
Literatura
1. Zieliński K.W., Strzelecki M., Komputerowa analiza obrazu biomedycznego, Wstęp do morfometrii i patologii ilościowej, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Tadeusiecz R., Korohoda W., Komputerowa analiza i przetwarzanie obrazów,
Wydawnictwo Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków 1997,
http://winntbg.bg.agh.edu.pl/skrypty2/0098/komputerowa_analiza.pdf
3. Malina W., Smiatycz M., Cyfrowe przetwarzanie obrazów, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2008
4. Pruszyński B., Diagnostyka obrazowa, podstawy teoretyczne i metodyka badań, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2013.
5. Wróbel Z., Koprowski R., Praktyka przetwarzania obrazów w programie Matlab, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit., Warszawa, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, 2004.
6. https://ipython.org/ipython-doc/rel-0.10.2/html/overview.html
7. https://www.rstudio.com/
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: