Teksty kultury: interpretacja i projektowanie 03-ZW-TKIP
Treści programowe dla przedmiotu:
- tekst kultury, wzorzec kultury, kody kulturowe w tradycji semiotycznej (Łotman, Peirce), współczesne mitologie (Barthes),
- krytyczna interpretacja tekstów wizualnych (fotografia, plakat, reklama, okładka czasopisma itp.),
- teksty kultury audiowizualnej (kino, telewizja, teledysk itp.),
- tekst kultury jako intertekstualna gra, remiks, posttekst (gry wideo, opowiadania transmedialne),
- miejsce jako tekst; przekraczanie semiotyki; sensualność a kategorie pojęciowe; czytanie vs. doświadczanie,
- interpretacja tekstów kultury popularnej jako odsłanianie technologii władzy, mechanizmów kontroli i uprzedmiotawiania widza (serial telewizyjny, reality show itp.),
- wpływ nośnika na znaczenie przekazu,
- analiza technik oddziaływania testów kultury i angażowania publiczności,
- kultura mediów cyfrowych jako kultura uczestnictwa – tekst a tekstura, interpretacja jako działanie; aktywne formy odbioru: prosumpcja, interaktywność i narracje multimodalne (opowiadanie transmedialne, hipertekst, gra cyfrowa); projektowanie memów i innych prostych tekstów logowizualnych.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- rozumie pojęcie tekst kultury, zna reguły kompozycyjne przekazów werbalnych oraz różnokodowych, a także kryteria oceny ich jakości i funkcjonalności,
- zna i potrafi zastosować różne metody analizy tekstów kultury z uwzględnieniem kontekstu ich użycia oraz przeznaczenia,
- zna i rozumie rolę medium w kształtowaniu znaczenia tekstów werbalnych, logo- i audiowizualnych,
- potrafi krytycznie analizować, interpretować i oceniać różnorodne i złożone przekazy zarówno artystyczne, jak i użytkowe,
- potrafi zauważyć i zinterpretować zależności intertekstualne między tekstami, uwzględniając różne konteksty: czas ich postania, adresata, cel itp.,
- jest gotów do projektowania tekstów kultury zgodnie z poznanymi regułami oraz przy użyciu dostępnych narzędzi (proste programy graficzne),
- jest gotów do samodzielnego komentowania tekstów kultury i wykorzystywania ich w sposób zgodny z przepisami prawa autorskiego.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0):student wykazuje się doskonałą znajomością historycznych teoretycznych i kulturowych kontekstów związanych różnymi tekstami kultury (werbalnymi, audiowizualnymi, cyfrowymi), potrafi analizować je i interpretować odwołując się do różnych kontekstów, potrzeb oraz narzędzi, doskonale rozumie rolę i znaczenie używanych kodów i mediów, tworzy samodzielnie proste teksty multimedialne, jest świadomym i twórczym uczestnikiem współczesnej kultury medialnej.
dobry plus (+db; 4,5): student dobrze zna historyczne i teoretyczne konteksty powstawania i funkcjonowania różnych tekstów kultury (werbalnych, audiowizualnych, cyfrowych), potrafi analizować je i interpretować odwołując się do różnych kontekstów, potrzeb oraz narzędzi, rozumie rolę i znaczenie używanych kodów i mediów, tworzy samodzielnie proste teksty multimedialne, jest świadomym i twórczym uczestnikiem współczesnej kultury medialnej.
dobry (db; 4,0): student zna ogólne konteksty powstawania i funkcjonowania różnych tekstów kultury (werbalnych, audiowizualnych, cyfrowych), potrafi analizować je i interpretować, rozumie rolę i znaczenie używanych kodów i mediów, tworzy samodzielnie proste teksty multimedialne, jest świadomym uczestnikiem współczesnej kultury medialnej.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student zna ogólne konteksty powstawania i funkcjonowania przynajmniej najbardziej charakterystycznych tekstów kultury (werbalnych, audiowizualnych, potrafi analizować je i interpretować ze wsparciem prowadzącego, tworzy z pomocą prowadzącego proste teksty multimedialne.
dostateczny (dst; 3,0): student ze wsparciem prowadzącego potrafi analizować i interpretować różne teksty kultury, tworzy z pomocą prowadzącego proste teksty multimedialne.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu programu przedmiotu, nie radzi sobie z analizą prostych tekstów, nie potrafi wykonać zadań, nie przygotował pracy semestralnej.
Literatura
Zalecana literatura:
J. Łotman, Struktura tekstu artystycznego, Warszawa 1984.
Semiotyka kultury, wyb. i oprac. E. Janus, M.R. Mayenowa, Warszawa 1975.
U. Eco, Semiologia życia codziennego, przeł. J. Ugniewska, P. Salwa, Warszawa 1996.
U. Eco, Przyszłość semiotyki, Łódź 2017.
G. Rose, Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością.
J. Łotman, Semiotyka filmu, 1983.
M. Hendrykowski, Semiotyka ruchomych obrazów, Poznań 2014.
T. Miczka, Wielkie żarcie i postmodernizm. O grach intertekstualnych w kinie współczesnym, Katowice 1992.
T. Sławek, Akro/nekro/polis: wyobrażenia miejskiej przestrzeni, w: A. Zeidler-Janiszewska (red.), Pisanie miasta – czytanie miasta, Poznań 1997.
E. Rewers Post-polis. Wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta, Kraków 2005.
M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań 2003.
J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka, Kraków 2010.
Siegfried Zielinski, Tekst elektroniczny. Niektóre problemy audiowizualnych tekstur, „Teksty Drugie” 2014, nr 3.
*R. Bomba, Simowie na wspak. Gra This War of Mine w perspektywie retoryki proceduralnej, www.ejournals.eu/pliki/art/7064/
P. Kubiński, Gry wideo. Zarys poetyki, Kraków 2016.
R. Kochanowicz, Kulturotwórcza rola uniwersów fantastycznych z gier komputerowych na przykładzie serii „The Elder Scrolls”, [w:] Literatura i kultura popularna. Badania, analizy, interpretacje, red. A. Gemra, Wrocław 2015.
P. Siuda, Kultury prosumpcji. O niemożności powstania globalnych i ponadpaństwowych społeczności fanów, Oficyna Wydawnicza „ASPRA-JR”, Warszawa 2012.
Z. Wałaszewski, Wiedźmin: pierwszy polski supersystem rozrywkowy, [w:] Obraz literatury w komunikacji społecznej po roku 89, red. A. Werner, T. Żukowski, Warszawa 2013.
J. Burgess, J. Green, Youtube. Wideo online a kultura uczestnictwa, tłum. T. Płudowski, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2011.
Remiks. Teorie i praktyki, red. Michał Gulik, Paulina Kaucz i Leszek Onak, Kraków 2011.
Michał Koza, Czy znasz ten mem? Pragmatyka i polityka internetowych wspólnot interpretacyjnych, w: Teksty kultury uczestnictwa, pod red. A. Dąbrówki, M. Maryla, A. Wójtowicz, IBL 2016.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: