Współczesne tendencje w translatologii - specjalizacja translatorska 03-WTT-11SDM
Treści programowe dla przedmiotu:
- badania translatologiczne a praktyka tłumaczeniowa,
- okres językoznawczy (Jacobson, Nida, Mounin),
- szkoła Übersetzungwissenschaft i szkoła lipska,
- socjolingwistyczne badania francuskie,
- podejście tekstowe (Ladmiral, Margot, Meschonnic); hermeneutyka w badaniach niemieckich,
- Manipuliści (Translation Studies: Toury, Hermans, Holmes, Bassnett, Lefevre) ,
- model integracyjny Mary Snell-Hornby,
- badania psycholingwistyczne dotyczące przekładu; najnowsze tendencje,
- przekład feministyczny (von Flotow),
- operacje procesu przekładu: rozumienie; dewerbalizacja,
- operacje procesu przekładu: reekspresja, weryfikacja,
- kryteria dobrego przekładu – pojęcie ekwiwalencji, ekwiwalencja funkcjonalna, wierność a wolność przekładu.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- scharakteryzować najważniejsze europejskie teorie przekładu na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat,
- zastosować zdobytą wiedzę do badań nad przekładem oraz do własnej praktyki translatorskiej,
- czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace teoretyczne z zakresu studiów nad przekładem,
- przygotować i przedstawić prezentację o tematyce teoretycznej,
- rozpoznać znaczenie badań nad przekładem w kontekście kultury, w którym funkcjonuje.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych pojęć, zjawisk, tendencji w dziedzinie translatoryki wg konspektu przedmiotu; bardzo dobra umiejętność analizowania i interpretacji podstawowych zagadnień teorii i praktyki przekładu.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami w zakresie znajomości poszczególnych zagadnień.
dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsza znajomość głównych zjawisk translatoryki.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych zjawisk i tendencji translatoryki.
dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość głównych zjawisk i tendencji translatoryki; brak umiejętności analizowania i interpretacji tekstu przekładu.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość głównych zjawisk, pojęć, tendencji translatorskich; braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.
Kryteria oceniania:
- aktywność na zajęciach,
- przygotowanie prezentacji o charakterze teoretycznym,
- wynik osiągnięty podczas kolokwium.
Literatura
Zalecana literatura:
A. Pisarska, T. Tomaszewska, Współczesne tendencje przekładoznawcze, Wydawnictwo UAM, Poznań, 1998.
E. Tabakowska, Językoznawstwo kognitywne a poetyka przekładu. Universitas: Kraków 2001.
E. Balcerzan, Literatura z literatury. Strategie tłumaczy, Katowice 1998.
K. Hejwowski, Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa 2007.
Przekład artystyczny a współczesne teorie translatologiczne, seria „Studia o przekładzie” pod red. P.Fasta, nr 8, Katowice 1998.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: