Wprowadzenie do nauki o mediach i PR - spec. dziennikarstwo i public relations 03-WNM-11PDM-E

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- wskazać typy instytucji nadawczych,
- rodzaje nadawców oraz zbiorowości odbiorczych przy świadomym wykorzystaniu zróżnicowanych kryteriów klasyfikacyjnych,
- wyjaśnić znaczenie współczesnych mediów i zmian w nich zachodzących w szerokim kontekście rozwoju rynku medialnego w Polsce i na świecie,
- komentować samodzielnie złożone relacje zachodzące na rynku medialnym oraz PR-owym,
- przeanalizować i krytycznie ocenić relacje z otoczeniem, nawiązywane przez zróżnicowane podmioty na rynku medialnym (prywatne firmy, instytucje publiczne etc.),
- zdefiniować (lub zredefiniować) pojęcia pojawiające się w obiegu naukowym oraz publicystycznym z zakresu rynku mediów oraz branży PR
- wziąć udział w debacie na temat istotnego problemu, zjawiska z branży medialnej lub/i PR-owej.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych kierunków w badaniach medioznawczych, bardzo dobra umiejętność rozpoznawania i definiowania zjawisk zachodzących na rynku medialnym w kontekście przekazów dziennikarskich i PR-owych oraz bardzo dobra umiejętność krytycznego porównania poszczególnych systemów.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności analityczne dotyczące relacji z otoczeniem, nawiązywanych przez zróżnicowane podmioty (prywatne firmy, instytucje publiczne etc.), niedoskonałe umiejętności w zakresie rozpoznawania zjawisk zachodzących na rynku medialnym.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach medioznawczych, zadowalająca umiejętność porównania poszczególnych koncepcji związanych z relacjami z otoczeniem, zadowalająca umiejętność rozpoznawania procesów zachodzących na rynku medialnym.

dostateczny (dst; 3,0): podstawowa znajomość głównych kierunków w badaniach medioznawczych, podstawowa umiejętność porównania poszczególnych koncepcji medioznawczych, podstawowa umiejętność rozpoznawania procesów zachodzących na rynku medialnym.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca podstawowa znajomość głównych kierunków w badaniach medioznawczych, niewystarczająca umiejętność porównania poszczególnych koncepcji medioznawczych, komentowania procesów zachodzących na rynku medialnym, definiowania podstawowych pojęć.

Kryteria oceniania:
- umiejętność zaprezentowania podczas egzaminu wiedzy zdobytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy
- udział w debacie oksfordzkiej i poziom merytoryczny argumentów zaprezentowanych podczas debaty
- aktywność podczas zajęć (udział w dyskusjach)

Zalecana literatura:
Adamowski J. (red.) (2008), Wybrane zagraniczne systemy medialne, Warszawa.
Allan S. (2006), Kultura newsów, Kraków.
Allan S. (2008), Newsy w sieci. Internet i dziennikarstwo, Kraków.
Andrzejewski P. (2009), Własność mediów a public relations na rynku prasowym, Poznań.
Bajka Z. (2008), Historia mediów, Kraków.
Bauer Z. (2009), Dziennikarstwo wobec nowych mediów. Historia, teoria, praktyka, Kraków.
Bogunia-Borowska M. (2012), Fenomen telewizji. Interpretacje socjologiczne i kulturowe, Kraków.
Eco U. (2010), Apokaliptycy i dostosowani, Warszawa.
Fiske J. (2010), Zrozumieć kulturę popularną, Kraków.
Furman W. (red.) (2009), Dominacja czy porozumienie? Związki między dziennikarstwem a public relations, Rzeszów.
Goban-Klas T. (2001), Media i komunikowanie masowe, Warszawa-Kraków.
Goban-Klas T. (2009), Media i terroryści. Czy zastraszą nas na śmierć? Kraków.
Godzic W. (2016), Okrakiem na barykadzie. Dziennikarze i celebryci, Warszawa.
Jabłoński W. (2007), Kreowanie informacji. Media relations, Warszawa.
Jarecka U. (2009), Nikczemny wojownik na słusznej wojnie. Wybrane aspekty obrazu wojny w mediach wizualnych, Warszawa.
Jenkins H. (2007), Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Warszawa.
Jupowicz-Ginalska A. (2010), Marketing medialny, Warszawa.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2010), Tabloidyzacja języka i kultury, „Oblicza Komunikacji” 3, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2011), Tabloidy – język, wartości, obraz świata, „Oblicza Komunikacji” 4, Wrocław.
Kusińska A. (2009), Segmentacja rynku i typologia konsumentów, Warszawa.
Lisowska-Magdziarz M. (2008), Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Kraków.
Manovich L. (2006), Język nowych mediów, Warszawa.
McQuail D. (2007), Teoria komunikowania masowego, Warszawa.
Miotk A. (2013), Skuteczne social media, Gliwice.
Miotk A. (2016), Nowy PR. Jak internet zmienił public relations, Lublin.
Mrozowski M. (2000), Media masowe. Władza, rozrywka, biznes. Warszawa.
Ptaszek G. (2007), Talk show. Szczerość na ekranie?, Warszawa.
Skworz A., Niziołek A. (2010), Biblia dziennikarstwa, Kraków.
Taylor L., Willis A. (2006), Medioznawstwo. Teksty, instytucje i odbiorcy, Kraków.
Thompson J. (2010), Skandal polityczny. Władza i jawność w epoce medialnej, Warszawa.
Tworzydło D., Chmielewski Z. (red.) (2010), Public relations w procesie kształtowania relacji z otoczeniem, Kraków.
Wasilewski J. (2012), Opowieści o Polsce. Retoryka narracji, Warszawa.
Wojcik K. (2015), Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa.
Wolny-Zmorzyński K., Urbaniak P., Bernat K. (red.) (2015), Modele współczesnego dziennikarstwa, Wrocław.
Woźny A. (2013), Odtąd już nic nigdy nie będzie tak samo. Media, kryzysy, eventy… i peryferie, Wrocław.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-WNM-11PDM-E w USOSweb