Wiedza o komunikacji językowej 03-WKJ-22II
Treści kształcenia:
- przegląd ważniejszych wydawnictw z zakresu poprawności językowej; podstawowe pojęcia z zakresu poprawności językowej: słowniki poprawnej polszczyzny; wersje elektroniczne słowników poprawnej polszczyzny; inne słowniki poprawnościowe; poradniki językowe; czasopisma językoznawcze; internetowe poradnie językowe; etyka słowa, estetyka słowa; system, norma, uzus, tekst; obiektywny charakter normy jako płaszczyzny odniesienia dla zjawisk innowacyjnych; elita humanistyczna jako grupa kształtująca normę; stosunek normy do pozostałych płaszczyzn języka; innowacja językowa, zmiana językowa, błąd językowy; typy błędów językowych,
- struktura współczesnej normy językowe; typy innowacji językowych: jednostki jednokształtne i jednostki wielokształtne wchodzące w skład normy; typy wariantów normy; norma języka ogólnego a odmiany regionalne współczesnej polszczyzny – gwary miejskie; norma wzorcowa i norma użytkowa (potoczna); norma skodyfikowana; normy cząstkowe: fonetyczna, słowotwórcza, fleksyjna, składniowa, leksykalna, frazeologiczna, stylistyczna; innowacje uzupełniające; innowacje regulujące; innowacje rozszerzające; innowacje nawiązujące; innowacje skracające i ich typy; innowacje precyzujące – zjawisko semantycznej repartycji wariantów normy,
- kryteria oceny innowacji językowych: przegląd propozycji badawczych dotyczących stosowania kryteriów poprawności językowej; kryteria wewnętrznojęzykowe i zewnętrznojęzykowe,
- kodyfikacja; polska polityka językowa: problemy związane z kodyfikacją języka; postawy użytkowników wobec języka; polityka językowa w Polsce w realiach Unii Europejskiej; Ustawa o języku polskim i działalność Rady Języka Polskiego,
- zewnętrznojęzykowe i wewnętrznojęzykowe tendencje rozwojowe w polszczyźnie XXI wieku: internacjonalizacja; terminologizacja (technologizacja); demokratyzacja; mediatyzacja; zjawisko nowej piśmienności; uniwerbizacja; multiwerbizacja; pleonazmy i tautologie; nowe tendencje w systemie gramatycznym; zjawisko mody językowej: moda i snobizm w języku; szablon leksykalny; wyrazy modne w 2. połowie XX w. a moda językowa XXI wieku.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- właściwie zdefiniować podstawowe pojęcia związane z poprawną komunikacją językową,
- wyjaśniać zależności między sytuacją komunikacyjną a poziomami normy, stosowanymi kryteriami oceny innowacji językowych,
- rozpoznawać i rozróżniać widoczne w tekstach tendencje rozwojowe współczesnej polszczyzny,
- rozstrzygać problemy poprawnościowe, z którymi styka się w różnych typach tekstów,
- dobierać środki językowe optymalnie dostosowane do sytuacji komunikacyjnej,
- rozpoznawać innowacje i zmiany językowe występujące w tekstach mówionych i pisanych, także elektronicznych,
- wybierać właściwe narzędzia do oceny innowacji językowych, w tym błędów,
- korzystać z dostępnych źródeł ortoepicznych,
- podjąć dyskusję nad statusem poprawnościowym form językowych w różnych sytuacjach komunikacyjnych,
- przekonująco uzasadnić prezentowaną przez siebie postawę wobec języka.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza na temat struktury i zróżnicowania współczesnej normy językowej, typów innowacji językowych i kryteriów ich oceny, tendencji rozwojowych współczesnej polszczyzny, zjawiska mody językowej, z zakresu podstaw wiedzy o komunikacji językowej, rozpoznawania w różnych typach tekstów elementów potocznych, regionalnych i internacjonalizmów oraz właściwego ich oceniania, korzystania z najnowszych źródeł wiedzy odnoszących się do komunikacji językowej (słowniki, korpusy); znakomite umiejętności rozpoznawania innowacji i zmian językowych występujących w tekstach mówionych i pisanych, także elektronicznych, a także wyboru właściwych narzędzi do oceny innowacji, doboru środków językowych optymalnie dostosowanych do sytuacji komunikacyjnej, rozpoznawania i rozróżniania widocznych w tekstach tendencji rozwojowych współczesnej polszczyzny, korzystania z dostępnych źródeł ortoepicznych; znakomite kompetencje personalne i społeczne przejawiające się w podejmowaniu dyskusji nad statusem poprawnościowym form językowych w różnych sytuacjach komunikacyjnych, przekonującym uzasadnianiu prezentowanej przez siebie postawy wobec języka.
dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza z wyżej wymienionego zakresu; nieco mniejsze wymienione powyżej umiejętności; nieco mniejsze kompetencje personalne i społeczne.
dobry (db; 4,0): dobra wiedza wiedza z wyżej wymienionego zakresu; nieco mniejsze wymienione powyżej umiejętności; możliwe niedociągnięcia w zakresie umiejętności analizowania tekstów pod kątem poprawności językowej i widocznych w nich tendencji rozwojowych; słabsze kompetencje personalne i społeczne.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza z wyżej wymienionego zakresu; znacznie mniejsze umiejętności analizowania tekstów pod kątem poprawności językowej i widocznych w nich tendencji rozwojowych; słabe kompetencje personalne i społeczne.
dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza z wyżej wymienionego zakresu; niewielkie umiejętności analizowania, z licznymi błędami, tekstów pod kątem poprawności językowej i widocznych w nich tendencji rozwojowych; brak kompetencji personalnych i społecznych.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza z zakresu określonego powyżej oraz będące tego następstwem dalsze braki w zakresie.
Sposoby prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych efektów uczenia się:
- ćwiczenia,
- praca indywidualna i zespołowa (w trakcie zajęć i poza godzinami kontaktowymi),
- lektura indywidualna,
- dyskusja w grupie.
Metody oceniania stopnia osiągnięcia założonego efektu uczenia się:
- ocena aktywności w trakcie zajęć,
- ocena pracy pisemnej,
- kolokwium pisemne.
Literatura
Zalecana literatura:
A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005, s. 14-28; 55-60; 75-84.
A. Markowski, J. Puzynina, Kultura języka polskiego, w: Współczesny język polski, pod. red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001, s. 49-54; 59-69.
B. Dunaj, Tendencje rozwojowe najnowszej leksyki polskiej, w: Współczesna leksyka, pod red. K. Michalewskiego, cz. I, Łódź 2001, s. 76-83.
H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005, s. 108-126.
K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, wyd. 3., Rzeszów 2007, s. 89-106; 228-242.
K. Waszakowa, Przejawy internacjonalizacji w słowotwórstwie współczesnej polszczyzny, Warszawa 2005, s. 25-35; 194-197.
D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności leksykalnej. (Słownictwo rodzime), Warszawa 1982, s. 122-139.
A. Skudrzyk, Czy zmierzch kultury pisma? O synestezji i analfabetyzmie funkcjonalnym, Katowice 2005, s. 24-39.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: