Widowiska kulturowe 03-WK-21WDL
Zajęcia poświęcone są przybliżeniu współczesnych sposobów pojmowania różnego typu praktyk widowiskowych oraz zapoznaniu studentek i studentów z kategoriami opisowymi i interpretacyjnymi stosowanymi przez antropologię widowisk i performatykę w badaniach widowisk kulturowych (cultural performances). Głównym zadaniem konwersatorium jest pogłębienie rozumienia przemian dokonujących się we współczesnej kulturze, zdominowanej przez kod wizualny. Na zajęciach poruszane są zagadnienia dotyczące społeczno-kulturowych uwarunkowań widowiskowości i performatywności oraz konstruowania i potwierdzania tożsamości za pomocą widowisk. Antropologiczny wymiar zajęć wyraża się w skupieniu na somatyczności jako podstawowej kategorii poznawczej. Oprócz dyskusji poświęconych omawianym zagadnieniom, studentki i studenci przygotowują pod opieką prowadzącego referaty ilustrowane dotyczące współczesnych praktyk widowiskowych i wiążących się z nimi kwestii teoretycznych, a także piszą pracę analityczno-interpretacyjną poświęconą wybranemu przez siebie widowisku współczesnemu.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student/ka potrafi:
1. definiować i rozpoznawać typy widowisk kulturowych;
2. posługiwać się aparatem pojęciowym stosowanym w badaniach widowisk kulturowych;
3. samodzielnie opisywać, analizować i interpretować widowiska kulturowe, korzystając z narzędzi antropologii widowisk i performatyki.
Kryteria oceniania
W pierwszym semestrze studentki i studenci zobowiązani są do przygotowania referatu i do zaliczenia materiału w formie ustnej. W drugim podstawę zaliczenia (oprócz obecności i udziału w dyskusjach) stanowi praca zaliczeniowa poświęcona jednej ze współczesnych form widowiskowych.
Obecność na zajęciach i ocena:
1. Obecność na zajęciach jest obowiązkowa.
2. Nie dopuszcza się nieobecności nieusprawiedliwionych.
3. W przypadku nieusprawiedliwionego opuszczenia zajęć student/ka zobowiązany/a jest do zaliczenia materiału, który omawiany był na tych właśnie zajęciach, na konsultacjach.
4. Ocenie podlega:
a. postawa studentki/studenta w trakcie zajęć (tzn. punktualność, przygotowanie na zajęcia, aktywność, gotowość do podjęcia współpracy oraz do udziału w dyskusjach)
b. poziom referatu prezentującego wybraną partię materiału
c. poziom wypowiedzi w ramach zaliczenia ustnego przeprowadzanego na zakończenie pierwszego semestru zajęć
d. poziom pracy zaliczeniowej poświęconej jednej ze współczesnych form widowiskowych i przedstawianej na zakończenie zajęć.
Skala ocen:
5,0 – bardzo dobra znajomość głównych kierunków refleksji nad widowiskami kulturowymi, umiejętność formułowania samodzielnych i pogłębionych opinii
4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami
4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności, niższa zdolność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji, ograniczony sposób formułowania oryginalnych konkluzji
3,5 – zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi, zadowalająca umiejętność krytycznego porównania poszczególnych form
3,0 – zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi
2,0 – niezadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Literatura obowiązkowa:
1. Diana Taylor, Performans, tłum. Mateusz Borowski, Małgorzata Sugiera, Kraków 2018.
2. Naomi Klein, Nie to za mało. Jak stawić opór polityce szoku i stworzyć świat, jakiego nam trzeba, przeł. Marek Jedliński, Warszawa 2018.
3. Performatyka. Terytoria, pod red. Ewy Bal i Dariusza Kosińskiego, Kraków 2017.
4. Dariusz Kosiński, Performatyka w(y)prowadzenia, Kraków 2016.
Literatura uzupełniająca:
1. Marvin Carlson, Performans, przeł. Edyta Kubikowska, red. nauk. wyd. pol. Tomasz Kubikowski, Warszawa 2015. (Wyd. I – 2007).
2. Dobrochna Ratajczakowa, Galeria gatunków widowiskowych, teatralnych i dramatycznych, Poznań 2015.
3. Performance Studies. Sources and Perspectives / Performatyka: źródła i perspektywy, pod red. Juliusza Tyszki, Poznań 2014.
4. Performans, performatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne, pod red. Ewy Bal i Wandy Świątkowskiej, Kraków 2013.
5. Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011.
6. Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, wyd. 2, oprac. Agata Chałupnik, Wojciech Dudzik, Mateusz Kanabrodzki, Leszek Kolankiewicz, wstęp i red. Leszek Kolankiewicz, Warszawa 2010. (Wyd. I – 2005).
7. Rytuał. Dramat. Święto. Spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego, pod red. Johna J. MacAloona, przeł. Katarzyna Przyłuska-Urbanowicz, Warszawa 2010.
8. Richard Schechner, Performatyka: wstęp, przeł. Tomasz Kubikowski, red. przekł. Marcin Rochowski, Wrocław 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: