Teoria i historia mediów - spec. komunikacja medialna 03-TiHM-21PDL-E
Treści programow dla przedmiotu:
- teoria komunikacji wobec nauk o kulturze,
- rola medium w procesie społecznej komunikacji,
- społeczeństwo mowy vs. społeczeństwo pisma,
- obraz i jego nośniki – w stronę cywilizacji obrazkowej,
- od mediów elektrycznych do mediów digitalnych,
- baza danych a narracja,
- kultura konwergencji,
- nowe nowe media (blogi, youtube, facebook, twitter, second life),
- społeczeństwo sieci.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- określić zapośredniczającą rolę medium w przekazywaniu informacji,
- różnicować przekazy ze względu na nośniki, przy których pomocy są formułowane,
- wiązać historyczne użycia mediów ze znaczeniem, jaki im przypisywano,
- sswobodnie poruszać się w obszarze nowych mediów,
- interpretować teksty kultury digitalnej.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra wiedza z zakresu materiału prezentowanego na wykładzie, taka sama znajomość wskazanych lektur i umiejętność osadzenia ich w perspektywie teorii kultury oraz wskazania metodologicznych aspektów prezentowanych ujęć. Bardzo dobra umiejętność prezentowania zarówno wiedzy z zakresu teorii i historii mediów, jak i własnego stanowiska wobec problemów i zjawisk z obszaru nowych nowych mediów z wykorzystaniem poznanych pojęć. Umiejętność samodzielnego i krytycznego myślenia udowodniona podczas interpretacji tekstów digitalnych wskazanych przez egzaminatora.
dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza z zakresu materiału prezentowanego na wykładzie, znajomość wskazanych lektur w stopniu pozwalającym na dyskusję na ich temat. Bardzo dobra umiejętność prezentowania wiedzy z zakresu teorii i historii mediów, dopuszczalne niewielkie braki w umiejętności merytorycznego uzasadnienia własnego stanowiska wobec problemów i zjawisk z obszaru nowych nowych mediów z wykorzystaniem poznanych pojęć. Umiejętność samodzielnego i krytycznego myślenia udowodniona podczas interpretacji tekstów digitalnych wskazanych przez egzaminatora.
dobry (db; 4,0): dobra wiedza z zakresu materiału prezentowanego na wykładzie, znajomość wskazanych lektur, z pomocą egzaminatora możliwa także dyskusja na temat ich metodologicznych i historycznych aspektów. Dobra umiejętność prezentowania wiedzy z zakresu teorii i historii mediów, z dopuszczeniem braków w umiejętności merytorycznego uzasadnienia własnego stanowiska wobec problemów i zjawisk z obszaru nowych nowych mediów z wykorzystaniem poznanych pojęć.
dostateczny plus (+dst; 3,5): dobra wiedza z zakresu materiału prezentowanego na wykładzie, znajomość wskazanych lektur na poziomie rekonstrukcji głównych tez. Wyraźne braki w umiejętności uzasadnienia prezentowanych zagadnień i własnego stanowiska. Zadowalające opanowanie pojęć przewidzianych w programie przedmiotu oraz formułowanie własnych propozycji interpretacyjnych tylko przy wsparciu egzaminatora.
dostateczny (dst; 3,0): podstawowa wiedza z zakresu materiału prezentowanego na wykładzie, powierzchowna znajomość lektur niepozwalająca na rozmowę na ich temat. Opanowanie pojęć przewidzianych w programie przedmiotu w stopniu ogólnym, brak umiejętności formułowania samodzielnych sądów i merytorycznego uzasadnienia proponowanej interpretacji tekstów digitalnych wskazanych przez egzaminatora.
niedostateczny (ndst; 2,0): niewystarczające opanowanie materiału prezentowanego na wykładzie, nieznajomość pojęć z zakresu teorii mediów, braki w wiedzy uniemożliwiające rozmowę na temat teorii i historii mediów a także uniemożliwiające podjęcie próby interpretacji wskazanych przez egzaminatora tekstów. Braki lekturowe. Potwierdzone listami obecności liczne absencje na wykładzie.
Ocenie podlega poziom wiedzy i umiejętność jej zaprezentowania na egzaminie.
Literatura
Zalecana literatura:
A. Bard, J. Söderqvist: Netokracja, Warszawa 2006.
D. Barney, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2008.
P. Bourdieu: O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, Warszawa 2009.
D. Draaisma: Machina metafor. Historia pamięci, Warszawa 2009.
W. Godzic [red.]: Media audiowizualne. Podręcznik akademicki,, Warszawa 2010.
A. Gwóźdź [red.]: Ekrany piśmienności, Warszawa 2008.
M. Hopfinger: Literatura i media. Po 1989 roku, Warszawa 2010.
H. Jenkins, Kultura konwergencji, Warszawa 2007.
A. Keen: Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę, Warszawa 2007.
P. Levinson: Miękkie ostrze, Warszawa 1999.
L. Manovich: Język nowych mediów, Warszawa 2006.
L. Manovich: Software takes command, (softbook).
D. Mersch, Teorie mediów, Warszawa 2010.
P. Levinson, Nowe nowe media, Kraków 2010.
M. McLuhan: Wybór tekstów, Poznań 2001.
B. Reeves, C. Nass: Media i ludzie, Warszawa 2000.
G. Vattimo: Społeczeństwo przejrzyste, Wrocław 2006.
P. Virilio: Bomba informacyjna, Warszawa 2003.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: