Teorie mediów - spec. krytyka i praktyka literacka 03-TME-22PDM

Po zakończeniu przedmiotu student:
- definiuje medium według kilku różnych teorii
- określa historyczne zmiany materialnych form mediów
- charakteryzuje najważniejsze współczesne teorie mediów
- określa związki między medium, organizacją społeczną i strukturą władzy
- wskazuje społeczne skutki przemian mediów
- określa i wykorzystuje artystyczne możliwości tkwiące w zróżnicowanych mediach
- określa znaczenie przyjętej teorii medium dla sposobu badania komunikacji społecznej.

Warunki zaliczenia i kryteria oceny:
- obecność i aktywność w trakcie zajęć
- wartość merytoryczna oraz sposób przedstawienia prezentacji przygotowywanych na zajęcia
- poziom wiedzy i umiejętność jej zaprezentowania na kolokwium zaliczeniowym.

Skala ocen

5,0 – bardzo dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii mediów i umiejętność ich powiązania z wiedzą z innych dziedzin humanistyki, wysoki poziom wiedzy na temat znaczenia mediów we współczesnym świecie, umiejętność płynnego wskazania relacji między mediami, strukturą społeczną, władzą oraz innymi dziedzinami społecznego życia; samodzielność w zakresie krytycznej analizy opanowanych pojęć, wysoka świadomość ich przynależności do odmiennych teorii i praktyczna umiejętność trafnego ich stosowania w podejmowanych analizach tekstów i zjawisk oraz samodzielnym rozwiązywaniu problemów dotyczących zjawisk kultury i życia społecznego. Bardzo dobry poziom prezentacji wybranego zagadnienia. Bardzo dobra wiedza merytoryczna zaprezentowana w ramach kolokwium.
4,5 – więcej niż dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii mediów i umiejętność ich powiązania z wiedzą z innych dziedzin humanistyki, więcej niż dobry poziom wiedzy na temat znaczenia mediów we współczesnym świecie, umiejętność płynnego wskazania relacji między mediami, strukturą społeczną, władzą oraz innymi dziedzinami społecznego życia; samodzielność w zakresie krytycznej analizy opanowanych pojęć, wysoka świadomość ich przynależności do odmiennych teorii i praktyczna umiejętność trafnego ich stosowania w podejmowanych analizach tekstów i zjawisk oraz samodzielnym rozwiązywaniu problemów dotyczących zjawisk kultury i życia społecznego. Więcej niż dobry poziom prezentacji wybranego zagadnienia. Dobra wiedza zaprezentowana na kolokwium.
4,0 – dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii mediów oraz dobra świadomość ich związku z wiedzą z innych dziedzin humanistyki. Dobry poziom wiedzy na temat wielości i różnorodności mediów, pozwalający na dostrzeganie powiązań między mediami i innymi dziedzinami życia społecznego oraz samodzielną i krytyczną analizę stosowanych pojęć, świadomość ich przynależności do odmiennych teorii i praktyczna umiejętność trafnego ich stosowania w podejmowanych analizach oraz samodzielnym rozwiązywaniu problemów dotyczących zjawisk kultury i życia społecznego. Możliwe niewielkie braki w zakresie posiadanej wiedzy i umiejętności praktycznego jej wykorzystania. Dobry poziom prezentacji. Dobra wiedza wykazana na kolokwium.
3,5 – zadowalająca znajomość podstawowych pojęć i kierunków współczesnych teorii mediów i świadomość ich związku z innymi dziedzinami wiedzy, które student wskazuje i nazywa z pomocą prowadzącego. Podstawowa wiedza na temat specyfiki współczesnej kultury medialnej, podejmowanie prób krytycznego określenia swojego stanowiska przy użyciu poznanego repertuaru pojęć. Świadomość ich przynależności do odmiennych teorii, przy braku samodzielnego przełożenia tej wiedzy na kompetencje praktyczne. Analiza i rozwiązywanie problemów z pomocą prowadzącego. Zadowalający poziom prezentacji i zadowalająca wiedza wykazana na kolokwium.
3,0 – ogólna wiedza w zakresie pojęć i kierunków współczesnych teorii mediów i podstawowa świadomość ich związku z innymi dziedzinami humanistyki, podejmowanie prób wskazania relacji między kulturą medialną i życiem społecznym, podejmowanie prób analizy podstawowych pojęć i – z pomocą prowadzącego – stosowania ich w analizach tekstów i zjawisk. Wyraźne braki w zakresie praktycznego stosowania nabytej wiedzy, wymagające pomocy prowadzącego w nazywaniu zjawisk i problemów, ale jej nieuniemożliwiające. Przeciętny poziom prezentacji i przeciętna wiedza wykazana na kolokwium.
2,0 - niezadowalająca znajomość pojęć i problemów współczesnych teorii mediów, niewystarczająca umiejętność ich definiowania i wykorzystania oraz wynikające z tego dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu, liczne absencje na zajęciach, uniemożliwiające ewaluację ciągłą. Brak prezentacji (lub wadliwe jej przygotowanie). Niedostateczna wiedza wykazana na kolokwium.

- brak

Platon, Faidros [dowolne wydanie].
Arystoteles, O duszy [dowolne wydanie].
Lessing, Grupa Laokoona (w zbiorze: Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870. Wybór, przedmowa i komentarze E. Grabska i M. Poprzęcka. PWN, Warszawa 1974).
F. Nietzsche, O prawdzie i kłamstwie w pozamoralnym sensie (w tegoż: Pisma pozostałe 1862-1875. Przeł. B. Baran, Kraków 1993).
E. Havelock, Oralne źródła myśli greckiej. W tegoż; Przedmowa do Platona. Przekład i wstęp P. Majewski. WUW, Warszaw 2007.
W.J. Ong, Nieco o psychodynamice oralności. W tegoż: Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii. Przełożył i wstępem opatrzył J. Japola. Lublin 1992.
J. Goody, Logika pisma a organizacja społeczeństwa. Przekład, wstęp i redakcja G. Godlewski. WUW, Warszawa 2006.
M. McLuhan, Wybór tekstów. Redakcja E. McLuhan, F. Zingrone. Przeł. E. Różalska, J.M. Stokłosa. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2001 – tu: Media i zmiany kulturowe [oraz] Zrozumieć media.
W. Benjamin, Twórca jako wytwórca. Wyboru dokonał Hubert Orłowski. Wyd. Poznańskie, Poznań 1975 – tu: Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej.
T.W. Adorno, Sztuka i sztuki. Wybór esejów. Przeł. K. Krzemień-Ojak. Wybrał i opatrzył wstępem K. Sauerland. PIW, Warszawa 1990 – tu: Podsumowanie rozważań na temat przemysłu kulturowego.
T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. PWN, Warszawa 2009; tu: Media a struktura społeczna: wzajemne relacje.
T. Goban Klas, Wartki nurt mediów. Ku nowym formom społecznego życia informacji. Kraków 2011.
M. McLuhan, Film. Świat na szpuli. W tegoż: Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Przeł. N. Szczucka. Warszawa 2004.
J. Luis Comolli, Maszyny widzialnego. W zbiorze: Widzieć, myśleć, być. Technologie mediów. Wybór, wstęp i opracowanie A. Gwóźdź. Kraków 2001.
M. Filiciak, Film jako zdarzenie wizualne. Relacje kina i innych mediów w epoce cyfrowej – przypadek gier wideo. W zbiorze: Kino po kinie. Film w kulturze uczestnictwa. Red. A. Gwóźdź. Warszawa 2010.
T. Wimmer, Fabrykowanie fikcji? Próba opisu filmu i obrazów cyfrowych. W zbiorze: Po kinie?... Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych. Wybór, wprowadzenie i opracowanie A. Gwóźdź. Kraków 1994.
J. Baudrillard, Wymiana symboliczna i śmierć. Przeł. S. Królak. Sic!, Warszawa 2007 – tu: Porządek symulakrów.
P. Virilio, Prędkość i polityka. Przeł. S. Królak. Sic!, Warszawa 2008 – tu: Społeczeństwo dromokratyczne.
R.W. Kluszczyński Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010, (rozdz. Przygotowanie, s. 13-62; Historie, s. 63-116, Teorie, s. 159-216).
P. Celiński, Interfejsy. Cyfrowe technologie w komunikowaniu. Wrocław 2010, rozdział III: Wpływ interfejsów na kulturę – rozpoznania teoretyczne.
M. Heidegger, Pytanie o technikę oraz Czas światoobrazu. W tegoż: Budować, mieszkać, myśleć.
E. Bendyk, Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu. W.A.B, Warszawa 2009 – tu: Proteuszowe czasy, Demokracja multimedialna, Mobilizacja inteligencji zbiorowej.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-TME-22PDM w USOSweb