Tekstologia (XIX−XXI w.) - spec. edytorstwo tekstów literackich 03-TE-11ZUE

Treści programowe dla przedmiotu:
- tekstologia jako część nauki o literaturze; jej przeszłość i sytuacja obecna; specyfika tekstologii ostatnich dwustu lat; podstawowa terminologia,
- tekstologia a edytorstwo; podręczniki, kompendia, wybrane wzorce edycje dzieł literackich XIX-XXI wieku,
- pojęcie tekstu; tekst a dyskurs,
- edycja krytyczna i jej odmiany (ze szczególnym uwzględnieniem edycji dzieł literackich ostatniego dwustulecia),
- geneza dzieła literackiego, proces (teksto)twórczy, wola autora,
- aparat krytyczny – pojęcie odmiany (oraz zakres odmian), wariantu; podstawy komentarza tekstologicznego,
- krytyka (błędy, koniektury, emendacje) i modernizacja tekstu,
- problematyka autorstwa (pojęcia intencji twórczej i atrybucji) i datacji; edycja dzienników i listów,
- francuska genetyka tekstów i krytyka genetyczna; Jean Bellemin-Nöel, Pierre-Marc de Biasi i inni,
- anglo-amerykańska krytyka tekstu w drugiej połowie XX wieku; społeczne podejście do edytorstwa oraz „nowa filologia”; Jerome McGann i inni.

Cele kształcenia

Cele modułu kształcenia: - zapoznanie z podstawami (terminologia, metodologia, miejsce w obszarze nauki o literaturze) tekstologii i jej związku z edytorstwem naukowym dzieł literackich, a także z dziejami sztuki edytorskiej i krytyki tekstu, - rozwijanie umiejętności praktycznych składających się na kolejne typy i fazy pracy tekstologa, działającego na rzecz edytorstwa, a także przygotowującego istotny materiał przydatny w badaniach literaturoznawczych i językoznawczych, - wdrażanie w arkana analizy tekstów literackich z punktu widzenia krytyka tekstu, stosującego własny aparat krytyczny, - uświadomienie związku tekstologii i edytorstwa dzieł literackich z innymi dziedzinami sztuki i techniki oraz uwypuklenie cech szczególnych procedur krytyki tekstu i sztuki edycji, - przygotowanie do partnerskiej, profesjonalnej i efektywnej współpracy ze specjalistami i ekspertami z różnych obszarów nauki, sztuki i techniki.

Kierunek studiów

filologia polska

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, wykład problemowy, metoda analizy przypadków, metoda badawcza (dociekania naukowego), metody aktywizujące.

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Efekty kształcenia

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi samodzielnie definiować i praktycznie zastosować główne pojęcia związane z tekstologią, a także ulokować tę dziedzinę w obszarze nauki o literaturze i wyjaśnić jej relacje z edytorstwem,
- umie rozróżnić i scharakteryzować zasadnicze fazy działań tekstologa, jego aparat krytyczny oraz specyfikę jego pracy nad tekstami z XIX, XX i XXI wieku,
- potrafi wskazać i praktycznie wyzyskać kompendia i podręczniki dotyczące tekstologii i edytorstwa, a także wybrane przykłady rożnych rodzajów edycji dzieł literackich,
- potrafi wskazać i we własnych próbach tekstologiczno-edytorskich stosować cechy specyficzne dziewiętnasto- i dwudziestowiecznej oraz najnowszej krytyki tekstu, odwołując się zarówno do kanonu naukowych ujęć tekstologii i edytorstwa, jak i do ujęć najnowszych,
- umie samodzielnie współpracować ze specjalistami z dziedziny tekstologii i edytorstwa naukowego.

Kryteria oceniania

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): obecność na wszystkich zajęciach i zdanie egzaminu końcowego na ocenę bardzo dobrą świadczącą o pełnym zrozumieniu zagadnień omawianych podczas zajęć.

dobry plus (+db; 4,5): obecność na wszystkich zajęciach i zdanie egzaminu końcowego na ocenę dobrą + świadczącą o niemal pełnym zrozumieniu zagadnień omawianych podczas zajęć.

dobry (db; 4,0): obecność na wszystkich zajęciach i zdanie egzaminu końcowego na ocenę dobrą świadczącą o niemal pełnym zrozumieniu zagadnień omawianych podczas zajęć.

dostateczny plus (+dst; 3,5): jedna nieobecność na zajęciach i zdanie egzaminu końcowego na ocenę dostateczną + świadczącą o posiadaniu wiedzy wymagającej jeszcze sporego rozszerzenia i ugruntowania.

dostateczny (dst; 3,0): jedna nieobecność na zajęciach i zdanie egzaminu końcowego na ocenę dostateczną świadczącą o posiadaniu wiedzy wymagającej jeszcze sporego rozszerzenia i ugruntowania.

niedostateczny (ndst; 2,0): dwie i więcej nieobecności na zajęciach i niezdanie egzaminu końcowego (ocena niedostateczna), co świadczy o bardzo dużych brakach w posiadanej wiedzy i całkowitym niezrozumieniu zagadnień omawianych podczas zajęć.

Literatura

Zalecana literatura:
J. Bartmiński, S. Niebrzegowska-Bartmińska, Tekstologia, Warszawa 2009.
P. Bem, Dynamika wariantu. Miłosz tekstologicznie, Warszawa 2017.
P-M. de Biasi, Genetyka tekstów, przeł. F. Kwiatek, M. Prussak, Warszawa 2015.
R. Calasso, Ślad wydawcy, przeł. J. Ugniewska i S. Kasprzysiak, Gdańsk 2018.
Ł. Cybulski, Krytyka tekstu na rozdrożach. Anglo-amerykańska teoria edytorstwa naukowego w drugiej połowie XX wieku, Warszawa 2017.
Ł. Garbal, Edytorstwo. Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011.
Z. Goliński, Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.
K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975.
R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.
J. McGann, Nowa Respublica litteraria. Pamięć i nauka w wieku cyfryzacji, przeł. P. Bem, Ł. Cybulski, O. Mastela, J. Prussak, Warszawa 2016.
Problemy tekstologii i edytorstwa dzieł literackich, I: Z warsztatu edytora dzieł romantyków, Toruń 2008; II: Rozmaitości warsztatowe, Toruń 2010
A. Stussi, Wprowadzenie do edytorstwa i tekstologii, przeł. M. i P. Salwa, Gdańsk 2011.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 03-TE-11ZUE w USOSweb