Retoryka praktyczna - spec. dziennikarska 03-RPR-22PDL
Treści programowe dla przedmiotu:
- sposoby rozumienia retoryki,
- genologia retoryczna,
- cele wystąpienia retorycznego,
- perswazyjne walory ludzkiej mowy,
- pojęcie i zakres retorycznej inwencji,
- argumentowanie jako główny cel perswazji,
- anatomia wystąpienia retorycznego,
- wieloznaczność i nieprecyzyjność w wystąpieniach retorycznych,
- retoryczne środki stylistyczne,
- erystyka jako sztuka chwytów nielojalnych.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- rozumie podstawowe zagadnienia teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio,
- umie wymienić i opisać wybrane chwyty erystyczne,
- umie wskazać i opisać elementy retoryczne w różnych typach tekstów, w tym zwłaszcza w tekstach medialnych,
- tworzy własne teksty w określonej sytuacji retorycznej i potrafi wybrać najskuteczniejsze strategie retoryczne w danych warunkach komunikacyjnych,
- umie rozpoznać chwyty erystyczne wykorzystane w różnych typach dyskursów,
- potrafi zastosować określone strategie retoryczne i chwyty erystyczne dla osiągnięcia określonego celu w dyskusji,
- potrafi wskazać i opisać zabiegi perswazji i manipulacji językowej w różnych typach tekstów, zwłaszcza w tekstach reklamowych i dziennikarskich,
- czynnie uczestniczy w procesie oglądu i oceny różnych zjawisk retorycznych.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość podstawowych zagadnień teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio; bardzo dobre przygotowanie do zajęć studenta, duża aktywność w trakcie zajęć, udział w dyskusjach, w pracy indywidualnej i zespołowej, bardzo wysoka wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): dobra znajomość podstawowych zagadnień teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio; dobre przygotowanie do zajęć studenta, aktywność w trakcie zajęć, udział w dyskusjach, w pracy indywidualnej i zespołowej, wysoka wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość podstawowych zagadnień teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio; przygotowanie do zajęć studenta, zadowalająca wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta.
dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość podstawowych zagadnień teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio; przygotowanie do zajęć studenta, słaba wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość podstawowych zagadnień teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio; oraz wynikające z niej dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu; nieprzygotowanie do zajęć studenta, słaba wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta.
Literatura
Zalecana literatura:
Arystoteles, Retoryka. Warszawa 1998.
Błażejewska J., Językowe środki perswazji w nagłówkach publikacji politycznych, [w:] Regulacyjna funkcja tekstów, red. J. Michalewski. Łódź 2000.
Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach. Lublin 2003.
Kalisz R., Pragmatyka językowa. Gdańsk 1993.
Kochan M., Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach. Kraków 2005.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Wyd. II. Warszawa 1998.
Kwintylian M.F., Kształcenie mówcy, tłum. M. Brożek. Warszawa 2002.
Lewiński P. H., Retoryka reklamy. Wrocław 1999.
Lichański J., Retoryka, t.1: Historia i teoria retoryki. Warszawa 2007.
Perelman Ch., Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja. Warszawa 2002.
Schopenhauer A., Sztuka prowadzenia sporów, czyli dialektyka erystyczna. Warszawa 1996.
Szymanek K., Wieczorek K.A., Wójcik A.S., Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa 2001.
Tokarz M., Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk 2006.
Wasilewski J., Skibiński A., Prowadzeni słowami. Warszawa 2008.
Ziembiński Z., Logika praktyczna. Warszawa 1994.
Ziomek J., Retoryka opisowa. Wrocław 1990.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: