Recepcja filmu 03-RF-12FKMDM-E
Treści programowe dla przedmiotu:
- charakterystyka wieloaspektowego badania recepcji filmowej,
- przedstawienie teoretycznych koncepcji odbioru dzieła filmowego/widza filmowego,
- omówienie metodologii badania widowni filmowej,
- przedstawienie problematyki recepcji dzieła audiowizualnego w kontekście zagadnień krytyczno-filmowych (sylwetki autorów, studia przypadku).
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- posiada wiedzę na temat różnorodnych w kontekście filmoznawstwa perspektyw badania filmowej recepcji (teorie odbioru i widza kinowego, badanie widowni, odbiór naukowy/krytycznofilmowy itp.),
- posiada wieloaspektową wiedzę o problematyce recepcji filmowej w odniesieniu do polskich oraz zagranicznych ośrodków i tradycji badawczych,
- potrafi wskazać i scharakteryzować te współczesne aspekty badania odbioru filmu, które rozwijają się szczególnie prężnie i intensywnie (np. badania widowni filmowej),
- ma świadomość wyraźnego osadzenia zajęciowej problematyki recepcji w różnorodnych, także najbardziej aktualnych przejawach kultury filmowej,
- ma świadomość roli, jaką badanie recepcji dzieła audiowizualnego odgrywa w podtrzymywaniu i rozumieniu lokalnej/krajowej/zagranicznej kultury filmowej,
- rozumie konieczność konsekwentnego poszerzania swej wiedzy, utrwalania jej i funkcjonalizowania w kontekście zróżnicowanych obszarów badawczych.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student prezentuje dogłębną wiedzę z z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska. Wykazuje się też samodzielną refleksą, wynikającą z analizy materiału audiowizualnego bądź rozpatrywania poszczególnych zagadnień w wymiarze teoretycznym.
dobry plus (+db; 4,5): student prezentuje dogłębną wiedzę z z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i przeanalizować proste i złożone problemy badawcze.
dobry (db; 4,0): student prezentuje dogłębną wiedzę z z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i przeanalizować proste problemy badawcze.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student poprawnie prezentuje wiedzę z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi ją sproblematyzować na prostych przykładach.
dostateczny (dst; 3,0): student poprawnie prezentuje wiedzę z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie umie zaprezentować podstawowej wiedzy z zakresu badania recepcji filmowej w przedstawianych podczas zajęć.
Kryteria oceniania: forma egzaminu: test (na podstawie wskazanych lektur).
Praktyki zawodowe
Brak.
Literatura
Zalecana literatura:
Armes Roy, Sposoby adresowania, tłum. W. Godzic, „Easy Rider” 1992, nr 05.
Bajer Magdalena, Pokłosie. Mała glosa do wielkiego problemu, „Odra” 2013, nr 04.
Banach Andrzej, O kiczu, Kraków 1968.
Brill Klaus, Czas egzorcyzmów („Pokłosie”), „Forum” 2013, nr 02.
Canova Gianni, Chusteczka pełna siły. O płaczu kinowym, tłum. W. Wertenstein, „Kino” 1988, nr 10.
Depta Henryk, Najprzewrotniejsza ze wszystkich sztuk, „Film” 1973, nr 15.
Doktor film (rozmowa Oli Salwy z Anną Jędryczką-Hamerą), „Film” 2009, nr 04.
Eberhardt Konrad, Film i widz – poszukiwania intymnego kontaktu, „Kino” 1973, nr 10.
Helman Alicja, Kino wymyślił Platon. Refleksje teoretyczne, „Kino” 1986, nr 04.
Helman Alicja, Modele odbiorcy. Refleksje teoretyczne, „Kino” 1988, nr 03.
Helman Alicja, Paradoksy widzenia, „Kino” 1997, nr 10.
Helman Alicja, Pułapki percepcji. Refleksje teoretyczne, „Kino” 1976, nr 12.
Helman Alicja, Widz w metaforze. Refleksje teoretyczne, „Kino” 1987, nr 01.
Kael Pauline, Co dzień w kinie, wyb. i tłum. W. Wertenstein, Warszawa 1978.
Kałużyński Zygmunt, Niech żyje szmira!, „Polityka” 2002, nr 14.
Kałużyński Zygmunt, Nowa fala zalewa kino, Warszawa 1970.
Kałużyński Zygmunt, Pożegnanie molocha, Warszawa 1972.
Kałużyński Zygmunt, Seans przerywany, Warszawa 1980.
Kiczosfery współczesności, pod red. W. J. Burszty, E. A. Sekuły, Warszawa 2008, nr 12.
Martin Marcel, Czy istnieją w filmie klasycy?, tłum. W. Wertenstein, „Kino” 1990, nr 03.
Michałek Bolesław, Długie włosy Veroniki Lake, „Kino” 1973, nr 12.
Michałek Bolesław, Zobaczyć siebie, „Kino” 1974, nr 03.
Moje spotkania z kinem (ankieta), „Więź” 1995, nr 08.
Morstin-Popławska Agnieszka, Historia pewnego złudzenia. Teorie kiczu i „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego, „Kwartalnik Filmowy” 2009, nr 66.
Najgroźniejszy jest brak przeżyć (rozmowa Antoniny Mayer z Janiną Koblewską), „Film”1973, nr 04.
Niedyskretny urok kiczu: problemy filmowej kultury popularnej, pod red. G. Stachówny, Kraków 1997.
Nieustająca sprawa widza, „Film” 1954, nr 45.
Nowicka Magdalena, Ni pies, ni wydra… Coś na kształt Żyda, „Film” 2012, nr 10.
Płażewski Jerzy, Ułatwione szczęście w opakowaniu instant. O kiczu filmowym, „Kino” 1984, nr 08.
Pondelicek Ivo, Psychologia przeżycia filmowego, tłum. A. Stojowski, „Kino” 1972, nr 07.
Sołodki Paweł, O doświadczeniu Guilty Pleasure, „Ekrany” 2016, nr 01.
Sontag Susan, Wiek kina, tłum. T. Rutkowska, „Kwartalnik Filmowy” 1995, nr 12-13.
Sycówna Bożena, Łzy, „Kino” 1988, nr 11.
Węsierski Bohdan, Posłuchajmy głosu widza, „Film” 1952, nr 23.
Wstydliwe przyjemności, czyli po co – tak naprawdę – chodzimy do kina?, pod red. G. Stachówny, Kraków 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: