Polszczyzna w ujęciu glottodydaktycznym 03-PUG-12JPODL

Treści programowe dla przedmiotu:
- polszczyzna jako język genetycznie – indoeuropejski, słowiański; typologicznie – fleksyjny,
- specyficzne właściwości fonetyczne (fonologiczne) polszczyzny, np. samogłoski nosowe, spółgłoski środkowojęzykowo-podniebienne, u niezgłoskotwórcze, opozycja: spółgłoski dźwięczne – spółgłoski bezdźwięczne,
- specyficzne właściwości fleksyjne, np. końcówki równoległe i oboczne; fleksyjne wykładniki rodzaju męskożywotnego i męskoosobowego; tematy fleksyjne czasownika; aspekt czasownika (zagadnie z pogranicza fleksji, semantyki i słowotwórstwa),
- specyficzne właściwości słowotwórcze, np. zagadnienie transformacji form osobowych czasownika w formy imiesłowowe (imienne); ograniczenia w tworzeniu form odsłownych (gerundium),
- specyficzne właściwości składniowe, np. dopełnienie po czasowniku zaprzeczonym; składnia typu "jest", "było", "będzie – nie ma", "nie było", "nie będzie"; orzeczenie imienne; rekcja czasowników; czasowniki z obligatoryjnym zaimkiem się; łączliwość przyimków; składnia podmiotu i orzeczenia w rodzaju męskoosobowym; składnia liczebników,
- techniki służące utrwalaniu i automatyzacji użycia przez uczących się języka polskiego jako obcego uznanych za specyficzne form systemu językowego polszczyzny,
- przygotowanie materiałów dydaktycznych służących utrwalaniu i automatyzacji użycia przez uczących się języka polskiego jako obcego uznanych za specyficzne form językowych polszczyzny.

Cele kształcenia

Cele modułu kształcenia: Wprowadzenie podejmuje zagadnienia związane z opisem poszczególnych lingwistycznych podsystemów polszczyzny (fonetyki i fonologii, morfologii i morfonologii, fleksji, słowotwórstwa, składni) w ujęciu glottodydaktycznym, z uwzględnieniem perspektywy konfrontatywno-kontrastywnej. Celem zajęć w formie ćwiczeń jest, po pierwsze, wskazanie studentom tych właściwości systemu językowego polszczyzny, które z perspektywy konfrontatywno-kontrastywnej wymagają od uczących się tego języka jako obcego szczególnej uwagi; po drugie, wykształcenie u studentów umiejętności podawania wiedzy na ich temat cudzoziemcom; po trzecie, opanowanie przez studentów technik, które wykorzystuje się w praktyce glottodydaktycznej do utrwalenia i automatyzacji użycia tych form językowych u uczących się języka polskiego jako obcego.

Kierunek studiów

filologia polska jako obca

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Wykład konwersatoryjny, dyskusja, praca z tekstem, rozwiązywanie zadań, metoda ćwiczeniowa, pokaz i obserwacja, metody aktywizujące, praca w grupach.

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Poziom przedmiotu

I stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

Znajomość języka polskiego jako obcego na poziomie A2.

Efekty kształcenia

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- uzmysławia sobie, że lingwistycznie język polski na tle innych języków nowożytnych wyróżnia się swoistymi cechami systemowymi,
- potrafi wskazać właściwości systemu językowego polszczyzny, które z perspektywy konfrontatywno-kontrastywnej uznać można za specyficzne,
- zna i rozumie znaczenie tych specyficznych właściwości systemu językowego polszczyzny w procesie glottodydaktycznym,
- zna i potrafi stosować wykorzystywane w nauczaniu języka polskiego jako obcego techniki służące utrwalaniu i automatyzacji użycia tych specyficznych właściwości systemu językowego polszczyzny,
- jest gotów do samodzielnej, krytycznej lektury tekstów naukowych, zwłaszcza z zakresu glottodydaktyki, i dyskusji na temat prezentowanych w nich zagadnień dotyczących specyficznych właściwości systemu językowego polszczyzny,
- potrafi przygotować w tandemie propozycję materiałów dydaktycznych służących utrwalaniu i automatyzacji użycia przez uczących się języka polskiego jako obcego uznanych za specyficzne form językowych polszczyzny.

Kryteria oceniania

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): aktywne uczestnictwo w zajęciach, wypowiedzi prezentowane w trakcie zajęć charakteryzujące się wysoką wartością merytoryczną, wysoka wartość merytoryczna przygotowanych materiałów dydaktycznych, uzyskanie z testu zaliczeniowego 85% ze 100% możliwych do uzyskania punktów.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, uzyskanie z testu zaliczeniowego 80% ze 100% możliwych do uzyskania punktów.

dobry (db; 4,0): dość aktywne uczestnictwo w zajęciach, wypowiedzi prezentowane w trakcie zajęć charakteryzujące się dość wysoką wartością merytoryczną, wystarczająca wartość merytoryczna przygotowanych materiałów dydaktycznych (drobne usterki, niekonsekwencje, błędy) , uzyskanie z testu zaliczeniowego 75% ze 100% możliwych do uzyskania punktów.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca aktywność na zajęciach, wypowiedzi prezentowane w trakcie zajęć charakteryzujące się zadowalającą wartością merytoryczną, zadawalająca wartość merytoryczna przygotowanych materiałów dydaktycznych (usterki, niekonsekwencje, błędy), uzyskanie z testu zaliczeniowego 70% ze 100% możliwych do uzyskania punktów.

dostateczny (dst; 3,0): wystarczająca aktywność na zajęć, wypowiedzi prezentowane w trakcie zajęć charakteryzujące się wystarczającą wartością merytoryczną, wystarczająca wartość merytoryczna przygotowanych materiałów dydaktycznych (liczne usterki, niekonsekwencje, błędy), uzyskanie z testu zaliczeniowego 61% ze 100% możliwych do uzyskania punktów.

niedostateczny (ndst; 2,0): bardzo niska aktywność na zajęciach, niezadawalająca wartość merytoryczna przygotowanych materiałów dydaktycznych (dyskwalifikujące niekonsekwencje, błędy), niezaliczony test zaliczeniowy ( uzyskanie poniżej 60% ze 100% możliwych do uzyskania punktów).

Literatura

Zalecana literatura:
A. Dąbrowska, U. Dobesz, M. Pasieka, Co warto wiedzieć. Poradnik metodyczny dla nauczycieli języka polskiego jako obcego na Wschodzie. Warszawa 2010 (wybrane fragmenty:s. 63-79, 80-88, 92-96,102-104).
P. Garncarek, Czas na czasownik. Kraków 2000 (wybór).
Z. Kaleta, Gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców. Kraków 1995.
T. Lisowski, A. Mielczarek, Typologia błędów fleksyjnych Koreańczyków uczących się języka polskiego. W: W poszukiwaniu nowych rozwiązań. Dydaktyka języka polskiego jako obcego u progu XXI wieku. Red. W. Miodunka, A. Seretny. Kraków 2008, s. 159-168.
L. Madelska, M. Warchoł-Schlottmann, Odkrywamy język polski. Gramatyka dla uczących (się) języka polskiego jako obcego. Kraków 2013.
S. Medak, Co z czym? Ćwiczenia składniowe dla grup zaawansowanych. Kraków 2001 (wybór).
S. Medak, Liczebnik się liczy. Gramatyka liczebnika z ćwiczeniami. Kraków 2004.
S. Mędak, Praktyczny słownik łączliwości składniowej czasowników polskich. Kraków 2005.
Nauczanie języka p[olskiego jako obcego i polskiej kultury w nowej rzeczywistości europejskiej. Materiały z VI Międzynarodowej Konferencji Glottodydaktycznej. Red. P. Garncarek. Warszawa 2005 (wybrane rozdziały autorskie).
M. Pasieka, Język polski dla cudzoziemców. Ćwiczenia dla początkujących. Wrocław 2001 (wybór).
J. Pyzik, Przygoda z gramatyką. Fleksja i słowtwórstwo imiom. Ćwiczenia funkcjonalno-gramatyczne dla studentów. Kraków 2018 (wybór).
A. Seretny, E. Lipska, ABC metodyki nauczania języka polskiego jako obcego. Kraków 2005 (wybrane fragmenty: s. 31-42; 111-133).

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 03-PUG-12JPODL w USOSweb