Programowanie projektów tanecznych - spec. interdyscyplinarne projekty kuratorskie 03-PPT-12WDL

Uznajmy, że programowanie jest niczym innym jak komponowaniem dzieła, które posiada swoją dramaturgię, dynamikę, poetykę. Festiwal/projekt jako „uporządkowanie naddane”; jako zbiór artystycznych zdarzeń, system z samej definicji zawierający możliwe do wyróżnienia, wzajemnie powiązane dla obserwatora elementy. Wyjściowym założeniem kursu będzie teza, że dla zrozumienia i odczytania programatorskich-kuratorskich intencji niezbędne jest uchwycenie istoty wybranej przez kuratora formy i zaprojektowanej struktury projektu/zdarzenia/festiwalu. Nie jest to możliwe bez wcześniejszej analizy poszczególnych elementów i próby ich opisania... Spojrzymy na programowanie jak na akt komunikacji – jak na swego rodzaju grę z odbiorcą, a elementami w niej będą zjawiska szeroko rozumianej współczesnej kultury i oczywiście – najnowszej choreografii.

Cele kształcenia

•Wprowadzenie w zagadnienia historii i teorii współczesnej choreografii ze szczególnym uwzględnieniem okresu amerykańskiego post modern dance (l.60 XX w.) •Prezentacja najciekawszych osiągnięć awangardowej choreografii końca XX w. i początków XXI w. oraz ich dyskutowanie w kontekście współczesnych sztuk performatywnych •Wprowadzenie w zagadnienia programowania imprez tanecznych •Ćwiczenia z zakresu umiejętności opisu przedstawienia tanecznego •Ćwiczenia z zakresu analizy choreograficznej i dramaturgii spektaklu tanecznego; •Praktyka krytycznej analizy przedstawienia tanecznego, zwłaszcza na potrzeby konstruowania tematycznych i interdyscyplinarnych programów imprez / projektów tanecznych •Praktyka konstruowania/pisania koncepcji kuratorskich tematycznych i interdyscyplinarnych programów imprez / projektów tanecznych

Kierunek studiów

Wiedza o teatrze

Poziom przedmiotu

I stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Efekty kształcenia

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- wymienić podstawowe fakty z historii współczesnego tańca ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju sztuki choreograficznej, zwłaszcza ostatnich 2 dekad
- omówić bieżącą sytuację tańca współczesnego na świecie i w Polsce
opisać i zinterpretować na poziomie podstawowym spektakl współczesnego tańca
- rozróżniać podstawowe zjawiska z zakresu współczesnej choreografii i tańca i ulokować oglądany spektakl taneczny w obszarze odpowiadającego mu nurtu/zjawiska tanecznego (m.in. teatr tańca / taniec czysty / choreografia konceptualna, etc.)
- zdefiniować podstawowe pojęcia z zakresu tańca współczesnego i choreografii
- analizować kompozycje i koncepcje istniejących już imprez/projektów z zakresu współczesnego tańca i szeroko rozumianej współczesnej sztuki/kultury
- stworzyć potencjalną koncepcję interdyscyplinarnej i tematycznej imprezy/ projektu zawierającego przedstawienia i zdarzenia taneczne
- opisać potencjalną koncepcję interdyscyplinarnej i tematycznej imprezy/ projektu zawierającego przedstawienia i zdarzenia taneczne
zastosować zdobytą wiedzę w praktyce

Kryteria oceniania

Metody oceniania: ocena pracy na zaliczenie, kolokwium i aktywność w trakcie zajęć.

Kryteria oceniania

•Aktywność w trakcie zajęć
•Poziom wiedzy z zakresu historii rozwoju współczesnej choreografii i jej miejsca we współczesnej sztuce oraz podstawowej znajomości bieżącej sytuacji tańca w Polsce
•Poziom wiedzy z zakresu zagadnień programowania (kuratorowania) imprez
•Poziom umiejętności analizowania zjawisk tanecznych na potrzeby konstruowania koncepcji kuratorskich i umiejętność plasowania ich w szerszym kontekście współczesnej kultury i sztuki
•Poziom umiejętności z zakresu opisu przedstawienia tanecznego i tworzenia/opisu koncepcji kuratorskich imprez interdyscyplinarnych i tematycznych (tanecznych)

Skala ocen:
•5,0 – bardzo dobra wiedza z historii rozwoju współczesnej choreografii i jej miejsca we współczesnej sztuce oraz znajomość bieżącej sytuacji tańca w Polsce oraz wiedza z zakresu zagadnień programowania (kuratorowania) imprez; wysokie umiejętności analizy i opisu spektaklu tanecznego oraz budowania i opisu koncepcji kuratorskich imprez i umiejętność plasowania ich w szerszym kontekście współczesnej kultury i sztuki; wysoka aktywność na zajęciach i brak nieusprawiedliwionych nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
•4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami.
•4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć i jedna nieusprawiedliwiona nieobecność (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
•3,5 – zadowalająca wiedza z historii rozwoju współczesnej choreografii i jej miejsca we współczesnej sztuce oraz znajomość bieżącej sytuacji tańca w Polsce oraz zadowalająca wiedza z zakresu zagadnień programowania (kuratorowania) imprez; zdolność do analizy i opisu spektaklu tanecznego oraz budowania i opisu koncepcji kuratorskich imprez i umiejętność plasowania ich w szerszym kontekście współczesnej kultury i sztuki; aktywność na zajęciach i brak nieusprawiedliwionych nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności)
•3,0 – jak wyżej oraz słaba aktywność w dyskusjach, dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
•2,0 – bardzo słaba wiedza z z historii rozwoju współczesnej choreografii i jej miejsca we współczesnej sztuce oraz podstawowa znajomości bieżącej sytuacji tańca w Polsce oraz orientacja w zagadnieniach programowania (kuratorowania) imprez; zdolność do analizy i opisu spektaklu tanecznego oraz budowania i opisu koncepcji kuratorskich imprez i umiejętność plasowania ich w szerszym kontekście współczesnej kultury i sztuki; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

Praktyki zawodowe

Celem praktyk jest konfrontacja wiedzy zdobytej w warunkach laboratoryjnych z realną praktyką organizowania projektów performatywnych. Studenci samodzielnie wybierają instytucję (samorządową, państwową bądź sektora niezależnego) oraz obszar realizacji projektu, w który chcą się wdrażać (programowy/badawczy bądź organizacyjny/marketingowy). Praktyki można odbyć w teatrach, fundacjach i stowarzyszeniach działających w sektorze kultury, centrach sztuki, instytucjach organizujących festiwale lub w ramach przygotowanego przez studentów w ramach specjalizacji Festiwalu NOWA SIŁA KURATORSKA.

Literatura

Literatura podstawowa:
1. Sally Banes, Noël Carroll, Cunningham, Balanchine i post-modern dance, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
2. Sally Banes, Terpsychora w tenisówkach. Taniec post-modern, Kraków 2013.
3. Curtis L. Carter, Improwizacja w tańcu, [w:] Przyjdźcie, pokażemy Wam co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Łódź 2013.
4. Jeroen Fabious, Zaginiona historia tańca (nie)konceptualnego, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
5. Susan Leigh Foster, Choreografowanie historii, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
6. Doris Humphrey, Co choreograf powinien sprawdzić, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
7. Deborah Jowitt, Ponad opisem. Pisanie pod powierzchnią, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
8. Wojciech Klimczyk, Wizjonerzy ciała. Panorama współczesnego teatru tańca, Kraków 2010.
9. Anna Królica, Teatr Tańca. Geneza nowej formy sztuki teatralnej, Kraków 2006.
10. Andre Lepecki, Koncepcja i obecność. Współczesna scena tańca europejskiego, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
11. John Martin, Charakterystyka tańca modern, [w:] Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, red. Jadwiga Majewska, Kraków 2013.
12. Cynthia J. Novack, Kilka rozważań nad improwizacją w tańcu [w:] Przyjdźcie, pokażemy Wam co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Łódź 2013.
13. Steve Paxton, Zsuwnia/ Upadek po Newtonie/ Kontakt improwizacja, [w:] Przyjdźcie, pokażemy Wam co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Łódź 2013.
14. Barbara Sier-Janik, Post modern dance. Zarys problematyki – twórcy I techniki, Warszawa 1995.
15. Irena Turska, Krótki zarys historii tańca i baletu, Warszawa 2010.
16. Anna Królica, Sztuka do odkrycia. Szkice o Polskim tańcu, Tarnów 2011.
17. Jadwiga Majewska, Joanna Szymajda, Raport o tańcu współczesnym, Kongres Kultury Polskiej, Warszawa 2009. (wybrane rozdziały).
18. Pokolenie solo. Choreografowie w rozmowach z Anną Królicą, Kraków 2013.
19. Karol Urbański, Resentyment jako źródło zafałszowań we wzajemnym postrzeganiu tańca klasycznego i tańca współczesnego w Polsce, taniecpolska.pl, 2012.
20. I kongres tańca. Raport, Warszawa 2011. (wybrane rozdziały)

Literatura uzupełniająca:
1. Jonathan Burrows, Choreographer’s Handbook, Londyn 2010.
2. Susan Leigh Foster, Reading Dancing. Bodies and Subjects in Contemporary American Dance, University of California Press, 1986.
3. Susan Leigh Foster, Zawłaszczanie improwizacji/Demokracje improwizowane/Improwizująca współnota, [w:] Przyjdźcie, pokażemy Wam co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Łódź 2013.
4. Doris Humphrey, The Art of Making Dances, Nowy Jork, 1959.
5. My,Taniec. Antologia polskiej krytyki tańca po 1989, red. Jadwiga Majewska, Tarnów 2013.
6. Nowy taniec. Rewolucje ciała, red. Witold Mrozek, Warszawa 2012.
7. Peggy Phelan, Ontologia performasu. Reprezentacja bez reprodukcji, [w:] Przyjdźcie, pokażemy Wam co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Łódź 2013.
8. Helmut Ploebst, No wind, no word. New choreography in the society of the spectacle, Monachium, 2001.
9. Obrist H. U., Everything You Always Wanted to Know About Curating, But Were Afraid to Ask, Sternberg Press 2011.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 03-PPT-12WDL w USOSweb