Media w filmie: Oglądając i słuchając. O telewizji i radiu w filmie 03-OTF-12FKMDM
Treści programowe dla przedmiotu:
- refleksja nad sposobami obrazowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia) w medium filmu,
- omówienie funkcji, w jakich obrazy mediów telewizji i radia pojawiają się w medium filmu (fabularnego oraz dokumentalnego),
- przedstawienie, jak analiza i interpretacja filmowych obrazów mediów może stać się przyczynkiem do studiowania historii mediów oraz zagadnień z zakresu ich estetyki,
- zastosowanie względem dzieła filmowego działań analityczno-interpretacyjnych, ukierunkowanych na konkretne zagadnienie badawcze (tu: obrazowanie mediów telewizji i radia w filmie).
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2023/SL: | W cyklu 2019/SL: | W cyklu 2021/SL: | W cyklu 2020/SL: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi przywołać w ramach historii światowego i polskiego kina przykłady dzieł, obrazujących różnego rodzaju media (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia),
- potrafi przywołane na zajęciach przykłady filmowe uczynić punktem wyjścia dla refleksji na temat pojęcia „medium” (przede wszystkim w odniesieniu do mediów telewizji oraz radia),
- potrafi filmowe obrazy mediów telewizji oraz radia wykorzystać jako element refleksji nad historią oraz estetyką danego medium,
- umie wskazać cechy swoiste oraz wspólne w obrazowaniu mediów telewizji oraz radia w odniesieniu do konwencji kina fabularnego i dokumentalnego,
- wie, jak przeprowadzić proces analizy/interpretację dzieła filmowego, przeprowadzony w kontekście konkretnego zagadnienia badawczego (tu: obrazowanie mediów telewizji i radia w filmie).
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student posiada rozbudowaną wiedzę o historii, funkcjach i sposobach funkcjonowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia) w dziele filmowym. Z wiedzy tej potrafi skorzystać (np. w kontekście tekstu naukowego) przy użyciu specjalistycznej terminologii.
dobry plus (+db; 4,5): student posiada rozbudowaną wiedzę o historii, funkcjach i sposobach funkcjonowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia) w dziele filmowym. Wiedzę tę potrafi wykorzystać w procesie refleksji o charakterze medioznawczym.
dobry (db; 4,0): student posiada ugruntowaną wiedzę o historii, funkcjach i sposobach funkcjonowania mediów w dziele filmowym.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student w stopniu dostatecznym realizuje założenia przedmiotu, zarysowane w programie studiów. Zna pojęcia i konteksty związane z zagadnieniem obrazowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia) w dziele filmowym.
dostateczny (dst; 3,0): student w stopniu dostatecznym realizuje założenia przedmiotu, zarysowane w programie studiów. Zna podstawowe pojęcia i wybrane konteksty związane z zagadnieniem obrazowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia)
w dziele filmowym.
niedostateczny (ndst; 2,0): Student nie realizuje założeń przedmiotu, zarysowanych w programie studiów – nie zna podstawowych pojęć i kontekstów związanych z zagadnieniem obrazowania mediów (z akcentem na medium telewizji oraz medium radia) w dziele filmowym.
Literatura
Zalecana literatura:
J. Fuksiewicz, Jestem wściekły jak wszyscy diabli, „Kino” 1977, nr 03.
S. Lumet, Praca nad filmem, tłum. J. Banaszek, Myślenice 2013 (tu rozdział: Scenariusz, s. 43-67).
R. Birkholc, Reżyseria: Sidney Lumet, „Kino” 2013, nr 09.
A. Drzał, Powróćmy do starych, dobrych czasów! „Miasteczko Pleasanatville” Garry’ego Rossa jako głos w dyskusji filmowców na temat telewizji, „Kultura Popularna” 2004, nr 01.
Z. Kałużyński, T. Raczek, Sentymentalna, stara telewizja, „Wprost” 1999, nr 25.
J. Konefał, Od tele-piekła do tele-utopii – kino opowieści o przyjemnościach i niebezpieczeństwach płynących z posiadania telewizora, „Panoptikum” 2011, nr 10.
A. Misiak, Kontrowersyjna wolność. Elia Kazan w amerykańskim przemyśle filmowym, „Kwartalnik Filmowy” 2005, nr 49-50.
M. Pieńkowski, Telewizyjna histeria – „Twarz w tłumie” Elii Kazana jako studium manipulacji, „Media, Kultura, Społeczeństwo” 2009, nr 1 (4).
J. Tuszewski, Paradoks o słowie i dźwięku, Toruń 2002.
W. Legowicz, Radio – ulotność słowa?, Warszawa 1986.
Radio w dobie nowych mediów, pod red. U. Doliwy, Olsztyn 2014.
P. Young, The Cinema Dreams Its Rivals : Media Fantasy Films from Radio to the Internet, Minneapolis 2005.
R. B. Jewell, Hollywood and radio: competition and partnership in the 1930s, “Historical Journal of Film, Radio and Television” 1984, Vol. 4, Issue 2.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: