Metodyka nauczania języka polskiego jako obcego 03-MNJ-21JPODL-E
Treści programowe dla przedmiotu:
- metody uczenia (się) języków obcych a uczenie (się) języka polskiego jako obcego; metodyka działaniowa i podejście komunikacyjne oraz ich implikacje dydaktyczne,
- uczenie (się) gramatyki a podejście komunikacyjne; gramatyka funkcjonalna; nauczanie gramatyki w systemie zintegrowanym (m.in. komponent gramatyczny i leksykalny),
- uczenie (się) i rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu,
- uczenie (się) i rozwijanie sprawności mówienia,
- uczenie (się) i rozwijanie sprawności czytania ze zrozumieniem,
- uczenie (się) i rozwijanie sprawności pisania,
- metody testowania postępów w uczeniu (się) języka polskiego jako obcego; system certyfikacji języka polskiego jako obcego,
- komunikacja niewerbalna w uczeniu języka polskiego jako obcego,
- zasady planowania toku dydaktycznego i sporządzania konspektu zajęć.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi scharakteryzować specyfikę (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny – języka niekongresowego oraz istotę metodyki działaniowej i podejścia komunikacyjnego do nauczania języka polskiego jako obcego,
- umie wyjaśnić rolę wiedzy o metodyce uczenia (się) języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej,
- czyta ze zrozumieniem i samodzielnie komentuje prace naukowe z zakresu metodyki uczenia (się) języków obcych, zwłaszcza języka polskiego jako obcego, w języku polskim oraz prawidłowo posługuje się podstawowymi pojęciami i terminami z tego zakresu,
- korzysta z materiałów do uczenia (się) języka polskiego jako obcego w celu przygotowania kursu językowego przy uwzględnieniu optymalnej metody pracy z grupą uczących się i technik ewaluacyjnych,
- potrafi przygotować lekcję języka polskiego jako obcego zgodnie z procedurami,
- czynnie uczestniczy w zespołowym rozwiązywaniu problemów z zakresu metodyki uczenia (się) języka polskiego jako obcego.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): wysoka świadomość roli wiedzy o metodyce nauczania języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej, bardzo dobra znajomość specyfiki (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny - języka niekongresowego, bardzo dobra umiejętność krytycznego interpretowania istoty komunikacyjnego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego oraz krytycznej oceny innych metod stosowanych w nauczaniu języków obcych (w tym zwłaszcza języka polskiego), bardzo dobra sprawność w prezentowaniu i omawianiu węzłowych problemów związanych, po pierwsze, z kształceniem podstawowych sprawności językowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie), po drugie, z zasadą podporządkowania nauczania systemu językowego efektywności komunikacyjnej, po trzecie z miejscem komunikacji niewerbalnej w nauczaniu języka polskiego jako obcego.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami, zwłaszcza w zakresie wymagających samodzielności, a mianowicie w zakresie prezentowania i omawiania węzłowych problemów z zakresu metodyki nauczania języka polskiego jako obcego.
dobry (db; 4,0): świadomość roli wiedzy o metodyce nauczania języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej, dobra znajomość specyfiki (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny - języka niekongresowego, dobra umiejętność krytycznego interpretowania istoty komunikacyjnego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego oraz krytycznej oceny innych metod stosowanych w nauczaniu języków obcych (w tym zwłaszcza języka polskiego), wykazująca szerszy niż wyżej zakres niedociągnięć dobra sprawność w prezentowaniu i omawianiu węzłowych problemów związanych, po pierwsze, z kształceniem podstawowych sprawności językowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie), po drugie, z zasadą podporządkowania nauczania systemu językowego efektywności komunikacyjnej, po trzecie, z miejscem komunikacji niewerbalnej w nauczaniu języka polskiego jako obcego.
dostateczny plus (+dst; 3,5): świadomość roli wiedzy o metodyce nauczania języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej, zadawalająca znajomość specyfiki (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny - języka niekongresowego, zadawalająca umiejętność krytycznego interpretowania istoty komunikacyjnego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego oraz krytycznej oceny innych metod stosowanych w nauczaniu języków obcych (w tym zwłaszcza języka polskiego), cechująca się stosunkowo dużym stopniem niesamodzielności, jednak zadawalająca sprawność w prezentowaniu i omawianiu węzłowych problemów związanych, po pierwsze, z kształceniem podstawowych sprawności językowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie), po drugie, z zasadą podporządkowania nauczania systemu językowego efektywności komunikacyjnej, po trzecie, z miejscem komunikacji niewerbalnej w nauczaniu języka polskiego jako obcego.
dostateczny (dst; 3,0): świadomość roli wiedzy o metodyce nauczania języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej, ogólna orientacja w specyfice (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny - języka niekongresowego, umiejętność wskazania istoty komunikacyjnego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego oraz ogólnej charakterystyki innych metod stosowanych w nauczaniu języków obcych (w tym zwłaszcza języka polskiego), cechująca się bardzo dużym stopniem niesamodzielności sprawność w prezentowaniu i omawianiu węzłowych problemów związanych, po pierwsze, z kształceniem podstawowych sprawności językowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie), po drugie, z zasadą podporządkowania nauczania systemu językowego efektywności komunikacyjnej, po trzecie, z miejscem komunikacji niewerbalnej w nauczaniu języka polskiego jako obcego.
niedostateczny (ndst; 2,0): brak świadomość roli wiedzy o metodyce nauczania języka polskiego jako obcego w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej, brak orientacji w specyfice (wraz z całym kompleksem czynników na nią wpływających) nauczania cudzoziemców polszczyzny - języka niekongresowego, brak umiejętności wskazania istoty komunikacyjnego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego oraz ogólnej charakterystyki innych metod stosowanych w nauczaniu języków obcych (w tym zwłaszcza języka polskiego), niezadawalająca sprawność w prezentowaniu i omawianiu węzłowych problemów związanych, po pierwsze, z kształceniem podstawowych sprawności językowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie), po drugie, z zasadą podporządkowania nauczania systemu językowego efektywności komunikacyjnej, po trzecie, z miejscem komunikacji niewerbalnej w nauczaniu języka polskiego jako obcego.
Literatura
Zalecana literatura:
Z zagadnień dydaktyki języka polskiego, red. E. Lipińska, A. Seretny, Kraków 2006.
A. Seretny, E. Lipińska, ABC metodyki nauczania języka polskiego jako obcego, Kraków 2005.
L. Madelska, M. Warchoł-Schlottmann, Odkrywamy język polski. Gramatyka dla uczących (się) języka polskiego jako obcego, Kraków 2008.
40 koncepcji dobrych lekcji, red. A. Rabiej, H. Marczyńska, B. Zaręba, Kraków 2011.
Przewodnik po egzaminach certyfikatowych, red. A. Seretny, E. Lipińska, Kraków 2011.
W. Wilczyńska, A. Michońska-Stadnik, Metodologia badań glottodydaktycznych. Wprowadzenie, Kraków 2010.
A. Dąbrowska, U. Dobesz, M. Pasieka, Co warto wiedzieć? Poradnik metodyczny dla nauczycieli języka polskiego jako obcego na Wschodzie, Warszawa 2010.
T. Lisowski, O przekraczaniu granic. Koreańczycy uczący się języka polskiego. Pismo, w: Glottodydaktyka polonistyczna, red. J. Ignatowicz-Skowrońska, Szczecin 2010, s. 37-45.
I. Janicka, Komunikacja niewerbalna Koreańczyków na tle tradycji kulturowej. Perspektywa glottodydaktyczna, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” 15 (35), 2009, s. 9-22.
T. Lisowski, A. Mielczarek, Typologia błędów fleksyjnych Koreańczyków uczących się języka polskiego, w: W poszukiwaniu nowych rozwiązań. Dydaktyka języka polskiego jako obcego u progu XXI wieku, red. W. Miodunka, A. Seretny, Kraków 2008, s. 159-168.
P.E. Gębal, Podstawy dydaktyki języka polskiego jako drugiego. Podejście integracyjno-inkluzyjne, Kraków 2018.
P.E. Gębal, Dydaktyka działaniowa – rozważania teoretyczne i rozwiązania programowe, w: tegoż, Dydaktyka języków obcych. Wprowadzenie, Warszawa 2019, s. 138-178.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: