Kino światowe: 1. Od Orsona Wellesa do końca lat 50. (cz. 2) 2. Dekady wielkiego kina: lata 60. i 70. (cz. 1) 03-KS-21FKMDL
Treści programowe dla przedmiotu:
- periodyzacja, cezury czasowe wybranych nurtów filmowych,
- geneza wybranych nurtów filmowych oraz ich konteksty historyczne, polityczne, społeczne, kulturowe,
- poetyka nurtów filmowych schyłku lat 50. oraz lat 60. i 70.,
- najważniejsi twórcy i najistotniejsze dzieła.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2021/SZ: | W cyklu 2018/SZ: | W cyklu 2019/SZ: | W cyklu 2022/SZ: | W cyklu 2020/SZ: |
Cele kształcenia przedmiotu cyklu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- ma uporzadkowaną wiedzę na temat historii kina schyłku lat 50. oraz lat 60. i 70., zna zasady periodyzacji,
- ma wiedzę na temat najistotniejszych nurtów filmowych w kinematografii światowej końca lat 50. oraz lat 60. i 70., zna ich genezę oraz konteksty społeczne, polityczne, historyczne i kulturowe,
- ma umiejętność porządkowania, hierarchizowania i wartościowania wiedzy historyczno-filmowej,
- realizuje potrzebę uczenia się, pogłebiania wiedzy.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student prezentuje dogłębną wiedzę dotyczącą historii filmu światowego wybranych dekad, potrafi na jej podstawie zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska dotyczące omawianych okresów w historii filmu światowego, szczegółowo charakteryzuje różnorodne konteksty, wprowadza też do swojej wypowiedzi elementy samodzielnej refleksji, jego wiedza znacznie wykracza poza wymagania podstawowe.
dobry plus (+db; 4,5): student prezentuje pogłębioną wiedzę z dziedziny historii filmu światowego, potrafi na jej podstawie zinterpretować konkretne problemy oraz porównać wybrane zjawiska dotyczące omawianych okresów w historii kina światowego wybranych dekad, scharakteryzować różne konteksty.
dobry (db; 4,0): student opanował dobrą znajomość historii filmu światowego, potrafi zinterpretować konkretne problemy oraz porównać wybrane zjawiska dotyczące omawianych okresów w historii kina światowego wybranych dekad, zna najistotniejsze konteksty.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student poprawnie prezentuje podstawową wiedzę dotyczącą historii filmu światowego wybranych dekad i jego kontekstów.
dostateczny (dst; 3,0): student poprawnie, w sposób wyłącznie odtwórczy, prezentuje podstawową wiedzę dotyczącą historii filmu światowego wybranych dekad.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie opanował podstawowej wiedzy z dziedziny historii filmu światowego wybranych dekad.
Kryteria oceniania:
Test zaliczeniowy (I semestr) - maksymalna liczba punktów: 20:
bardzo dobry (bdb; 5,0): 18-20 punktów,
dobry plus (+db; 4,5): 16-17 punktów,
dobry (db; 4,0): 14-15 punktów,
dostateczny plus (+dst; 3,5): 12-13 punktów,
dostateczny (dst; 3,0): 11-12 punktów,
niedostateczny (ndst; 2,0): poniżej 11 punktów.
Literatura
Zalecana literatura i filmy:
Lektury:
Mistrzowie kina europejskiego, red. Kazimierz Sobotka, Łódź 1996 – wybrane rozdziały:
Elżbieta Ostrowska, Poza horyzontem zdarzeń. O filmach Michelangelo Antonioniego, s.11-37.
Tadeusz Szczepański, Zwierciadło Bergmana, s. 41-76.
Maria Kornatowska, Fellini i sztuka kina, s. 121-140.
Kazimierz Sobotka, Krzyk człowieka. Twórczość Wernera Herzoga, s. 169-186.
Alicja Helman, Palimpsesty Luchina Viscontiego, s. 205-225.
Filmy:
Powiększenie, reż. Michelangelo Antonioni, 1966.
Zmierzch bogów, reż. Luchino Visconti, 1969.
Szepty i krzyki, reż. Ingmar Bergman, 1972.
Amarcord, reż. Federico Fellini, 1973.
Nosferatu – wampir, rez. Werner Herzog, 1979.
W cyklu 2022/SZ:
Historia kina, t. 2, Kino klasyczne, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Kraków 2012, wybrane fragmenty rozdziałów: Japonia między tradycją a nowoczesnością, s. 336-358 Historia kina, t. 3, Kino epoki nowofalowej, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Kraków 2015, wybrane fragmenty rozdziałów: W cieniu Nouvelle Vague, Kino francuskie 1959-1968, s. 65-114, 120-129. |
Uwagi
W cyklu 2022/SZ:
Po zakończeniu wykładu (w semestrze zimowym) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka: |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: