Korespondencja sztuk 03-KS-11FKMDM
Opis treści kształcenia:
1. Naturalne podłoże korespondencji sztuk:
a) zjawisko "szarej godziny",
b) synestezja.
2. "Natura jest świątynią", w której "wonie, dźwięki i barwy odpowiadają sobie". "Odpowiedniki" Charlesa Baudelaire'a i dzieło totalne Richarda Wagnera.
3. Geniusze i Autorzy, talenty wielokierunkowe, talenty komplementarne, związki artystyczne, cyganerie. Bohema na planie.
4. Korespondencja i sztuka - dociekania terminologiczne. Klasyczna i nieklasyczna jedność sztuk.
5. Orfeusz, orficy, orfizm.
6. Trójjedyna chorea, dramat liturgiczny, opera, Les Ballets Russes...
7. Pitagoreizm i jedność wszechświata.
8. Mit Laokoona:
a) od milczenia do krzyku,
b) Gotthold Ephraim Lessing, Arthur Schopenhauer, Irving Babbitt.
9. Paragone i polypragmosyne, pragnienie wyższości i nieznośna ciekawość wszystkiego.
10. Summa. Teorie Mario Praza, Etienne'a Souriau, Daniela Albrighta, Wernera Faustlicha.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2021/SZ: | W cyklu 2018/SZ: | W cyklu 2022/SZ: | W cyklu 2021/SL: | W cyklu 2019/SZ: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- ma rozbudowaną wiedzę o estetyce filmu fabularnego obejmującą problemy medialnego zapośredniczenia literatury, syntetyczność samej sztuki filmowej, jak i jej związki z innymi sztukami i mediami,
- zna i rozumie terminologię, wybrane teorie i metody opisu z zakresu literaturoznawstwa, medioznawstwa, historii sztuki i muzykologii, służące zrozumieniu relacji intertekstualnych i intermedialnych,
- zna i rozumie metody analizy i interpretacji filmu fabularnego oraz wybrane aspekty analizy i interpretacji dzieła literackiego, malarskiego, muzycznego, teatralnego,
- ma gruntowną wiedzę na temat literackich i literaturoznawczych kontekstów problematyki korespondencji sztuk,
- potrafi przeprowadzić analizę i interpretację dzieła filmowego z wykorzystaniem narzędzi i metod właściwych dla badań interdyscyplinarnych,
- posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin humanistycznych oraz jej zastosowania w zadaniu badawczym o charakterze interdyscyplinarnym,
- potrafi indywidualnie pracować nad powierzonym zadaniem badawczym, co stwarza możliwość rozpoznania stanu wiedzy i umiejętności oraz potrzeb w zakresie samodoskonalenia się.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student swobodnie operuje wiedzą z zajęć; rozumie specyfikę wybranych sztuk audialnych, wizualnych i audiowizualnych oraz potrafi objaśnić możliwości ich różnorakiego wykorzystywania przez medium filmu; umie zinterpretować różne typy relacji sztuk i mediów, wspierając dodatkowo swoje wypowiedzi argumentami zaczerpniętymi z tekstów naukowych; dobrze orientuje się zarówno w klasycznych, jak i w najnowszych ujęciach problemu korespondencji sztuk.
dobry plus/dobry (db+; 4,5/db; 4,0): student dysponuje uporządkowaną wiedzą historyczną na temat idei korespondencji sztuk; potrafi wskazać i objaśnić zakresy możliwych związków między sztukami i mediami, przywołując odpowiednie przykłady; orientuje się w ujęciach teoretycznych i potrafi przywołać odpowiednią literaturę naukową.
dostateczny plus/dostateczny (dst+; 3,5/dst; 3,0): student dysponuje podstawową wiedzą historyczną i teoretyczną z zakresu korespondencji sztuk.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie potrafi zaprezentować podstawowej wiedzy historycznej i teoretycznej dotyczącej problematyki korespondencji sztuk.
Kryteria oceniania:
- konsultacje indywidualne,
- dłuższa praca pisemna opatrzona aparatem krytycznym.
Literatura
Zalecana literatura:
Abramowska Janina, Powtórzenia i wybory. Studia z tematologii i poetyki historycznej, Poznań 1990.
Białostocki Jan, Styl i modus w sztukach plastycznych, w: idem, Sztuka i myśl humanistyczna. Studia z dziejów sztuki i myśli o sztuce, Warszawa 1966, s. 79–92.
Białostocki Jan, „Vanitas”: z dziejów obrazowania idei „marności” i „przemijania” w poezji i sztuce, w: idem, Teoria i twórczość. O tradycji i inwencji w teorii sztuki i ikonografii, Poznań 1961, s. 105–136 lub: idem, Płeć śmierci, Gdańsk 1999.
Curtius Ernst Robert, Literatura europejska i łacińskie średniowiecze, przeł. i oprac. A. Borowski, Kraków 2009.
Faulstich Werner, Filmästhetik. Untersuchungen zun Science Fiction-Film „Kampf der Welten” (1953/54) von Byron Haskin, Tübingen 1982.
Faulstich Werner, Medienästhetik und Mediengeschichte. Mit einer Fallstudie zu „The War oft he Worlds“ von H.G. Wells, Heidelberg 1982.
Filmkunst. Studien an den Grenzen der Künste und Medien, hrsg. von H. Keazor, F. Liptay, S. Marschall, Marburg 2011.
Film als Raumkunst. Historische Perspektiven und aktuelle Methoden, hrsg. Von H. Engelke, R.M. Fischer, R. Prange, Marburg 2012.
Gage John, Kolor i znaczenie, przeł. J. Holzman, A. Żakiewicz, Kraków 2010.
Gage John, Kolor i kultura, przeł J. Holzman, Kraków 2008.
Gombrich Ernst Hans, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, przeł. J. Zarański, Warszawa 1981.
Gombrich Ernst Hans, Obraz wizualny, w: Symbole i symbolika, red. M. Głowiński, Warszawa 1991.
Gombrich Ernst Hans, Pisma o sztuce i kulturze, wybór i oprac. R. Woodfield, przeł. D. Folga-Januszewska, S. Jaszczyńska, M. Wrześniak i in., red. D. Folga-Januszewska, Kraków 2011.
Kozłowski Krzysztof, Co to jest medium?, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2011, t. 8: (Over)Using the Holocaust. Part I: Contexts, ed. by K. Mąka-Malatyńska and M. Kaźmierczak, nr 15-16, s. 203–209.
Kozłowski Krzysztof, Sługa trzech panów. Troisty żywot opery, w: idem, Opera i dramat muzyczny. Szkice, Poznań 2006, s. 31–41.
Kozłowski Krzysztof, Stanley Kubrick. Filmowa polifonia sztuk, Warszawa 2013.
Lessing Gotthold Ephraim, Laokoon czyli o granicach malarstwa i poezji, przeł. H. Zymon-Dębicki, oprac. J. Maurin-Białostocka, Wrocław 1962.
Łotman Jurij, Struktura tekstu artystycznego, przeł. A. Tanalska, Warszawa 1984.
Marschall Susanne, Farbe im Kino, Marburg 2009.
Panofsky Erwin, Ikonografia i ikonologia, w: idem, Studia z historii sztuki, wybór, oprac. i posł. J. Białostocki, Warszawa 1971, s. 11–32.
Poprzęcka Maria, Czas wyobrażony. O sposobach opowiadania w polskim malarstwie XIX wieku, Warszawa 1986.
Pogranicza i korespondencje sztuk, pod red. T. Cieślikowskiej i J. Sławińskiego, Wrocław 1980.
Praz Mario, Mnemosyne. Rzecz o powinowactwie literatury i sztuk plastycznych, przeł. W. Jekiel, Warszawa 1981.
Rzepińska Maria, Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, Kraków 1983.
Słowo i obraz. Materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk Nieborów, 29 września – 1 października 1977 r., pod red. A. Morawińskiej, Warszawa 1982.
Starzyński Juliusz, O romantycznej syntezie sztuk. Delacroix, Chopin, Baudelaire, Warszawa 1965.
Uspienski Boris, Poetyka kompozycji. Struktura tekstu artystycznego I typologia form kompozycji, przeł. P. Fast, Katowice 1997.
Vinci Leonardo da, Paragone, przeł. M. Rzepińska, Wrocław 1953.
Warburg Aby, „Narodziny Wenus” i „Wiosna” Sandra Boticellego. Rozprawa o przedstawieniach antyku we wczesnym renesansie włoskim, w: idem, Narodziny Wenus i inne szkice renesansowe, przeł. i wstępem opatrzył R. Kasperowicz, notę edytorską oprac. K. Mazzucco, Gdańsk 2010.
Warburg Aby, Atlas obrazów Mnemosyne, red. M. Warnke przy współpracy C. Brink, red. nauk. wydania polskiego i tłum. z języka niemieckiego P. Brożyński i M. Jędrzejczyk, konsultacja translatorska T. Zatorski, Warszawa 2015.
Wysłouch Seweryna, Literatura i semiotyka, Warszawa 2001, s. 21–36 i 53–64.
Wysłouch Seweryna, Ut pictura poesis, red. M. Skwara i S. Wysłouch, Gdańsk 2006.
Wysłouch Seweryna, Wizualność metafory, w: Miejsca wspólne. Szkice o komunikacji literackiej i artystycznej, pod red. E. Balcerzana i S. Wysłouch, Warszawa 1985, s. 205–220.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: