Język w mediach 03-JWM-21PKKDM

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- przedstawić teoretyczne podstawy wyróżniania rodzajów dziennikarskich, gatunków w mediach, rozpoznać poszczególne odmiany oraz scharakteryzować metody badawcze, przydatne w analizach języka w mediach
- wyjaśnić zależności między kontekstem, tematem, językiem, typem mediów, strukturą dyskursu, obiegiem kultury
- samodzielnie komentować i analizować dyskursy medialne przy wykorzystaniu narzędzi językoznawczych i kulturoznawczych
- oceniać skuteczność przekazów w kontekście pragmalingwistycznym (m.in. intencje nadawcy – wpływ na odbiorcę; mechanizmy komunikacyjne uwarunkowane sytuacją)
- samodzielnie przygotować analizę wycinka medialnej rzeczywistości, obejmującą kompetencje językoznawcze, medioznawcze i kulturoznawcze

- regulaminowa obecność na zajęciach
- aktywne uczestnictwo w dyskusjach i pracach zespołowych
- zaliczenie pracy – analizy lingwistycznej (przy wykorzystaniu kompetencji medioznawczych i kulturoznawczych) ustalonego z prowadzącą wycinka medialnej rzeczywistości

Allan S. (2006), Kultura newsów, Kraków.
Allan S. (2008), Newsy w sieci. Internet i dziennikarstwo, Kraków.
Bartmiński J., Niebrzegowska-Bartmińska S. (2009), Tekstologia, Warszawa..
Bauer Z. (2009), Dziennikarstwo wobec nowych mediów. Historia, teoria, praktyka, Kraków.
Bobrowska E. (2007), Obrazowanie społeczeństwa w mediach. Analiza radiomaryjnego dyskursu, Kraków.
Borkowski I., Woźny A. (2005), W kulturze pierwszych stron, „Nowe media, nowe w mediach” 1, Wrocław.
Czerwiński M., Nowak P., Przybylska R. (red.) (2010), Język IV RP, Lublin.
Czyżewski M. (2010), „»Język wrogości« oraz spór o III i IV RP w perspektywie analizy dyskursu publicznego”, [w:] M. Czerwiński, P. Nowak, R. Przybylska (red.), Język IV RP, Lublin, s. 47-61.
Czyżewski M., Dunin K., Piotrowski A. (red.) (2010), Cudze problemy: o ważności tego, co nieważne : analiza dyskursu publicznego w Polsce, Warszawa.
Czyżewski M., Piotrowski A., Kowalski S. (red.) (1997), Rytualny chaos, Kraków (2 wydanie: Warszawa 2010).
Dayan D., Katz E. (2008), Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo, Warszawa.
Duszak A., Fairclough N. (red.) (2008), Krytyczna analiza dyskursu: interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, Kraków.
Eco U. (2010), Apokaliptycy i dostosowani, Warszawa.
Fiske J. (2010), Zrozumieć kulturę popularną, Kraków.
Furman W. (red.) (2009), Dominacja czy porozumienie? Związki między dziennikarstwem a public relations, Rzeszów.
Goban-Klas T. (2009), Media i terroryści. Czy zastraszą nas na śmierć? Kraków.
Godzic W. (2013), Kuba i inni. Twarze i maski popkultury, Warszawa.
Jabłoński W. (2015), Komunikowanie śmiercią. Medialne aspekty fizycznego odchodzenia ze świata polityki, Warszawa.
Jabłoński W. (2007), Kreowanie informacji. Media relations, Warszawa.
Jarecka U. (2009), Nikczemny wojownik na słusznej wojnie. Wybrane aspekty obrazu wojny w mediach wizualnych, Warszawa.
Jenkins H. (2007), Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Warszawa.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2008), Ideologie w słowach i obrazach, „Oblicza Komunikacji” 1, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2010), Tabloidyzacja języka i kultury, „Oblicza Komunikacji” 3, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2011), Tabloidy – język, wartości, obraz świata, „Oblicza Komunikacji” 4, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., Piekot T., Poprawa M. (red.) (2013), Język władzy, „Oblicza Komunikacji” 6, Wrocław.
Kłosińska K. (2012), Etyczny i pragmatyczny. Polskie dyskursy polityczne po 1989 roku, Warszawa.
Kochan M. (2005), Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach, Kraków.
Lakoff G. (2011), Nie myśl o słoniu! Jak język kształtuje politykę, Warszawa.
Lisowska-Magdziarz M. (2008), Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Kraków.
Manovich L. (2006), Język nowych mediów, Warszawa
McQuail D. (2007), Teoria komunikowania masowego, Warszawa.
Mielczarek T. (2007), Monopol, pluralizm, koncentracja. Środki komunikowania masowego w Polsce w latach 1989-2006, Warszawa.
Piechota M., Stachyra G., Nowak P. (2012), Rozrywka w mediach i komunikacji społecznej. Wybrane zagadnienia, Lublin.
Poprawa M. (2009), Telewizyjne debaty polityków jako przykład dyskursu publicznego, Kraków.
Postman N. (2002), Zabawić się na śmierć, Warszawa.
Ptaszek G. (2007), Talk show. Szczerość na ekranie?, Warszawa.
Wasilewski J. (2006), Retoryka dominacji, Warszawa.
Williams K. (2008), Media w Europie, Warszawa
Woźny A. (2013), Odtąd już nic nigdy nie będzie tak samo. Media, kryzysy, eventy… i peryferie, Wrocław.
Zierkiewicz E., Kowalczyk I. (red.) (2005), Kobiety, feminizm i media, Poznań – Wrocław.
Zimny R. (2011), O medialnej debacie publicznej na przykładzie sporu o krzyż pod Pałacem Prezydenckim (lipiec – wrzesień 2010), [w:] M. Graszewicz, J. Jastrzębski (red.), Teorie komunikacji i mediów, Wrocław, s. 239-253.
Żabiński R. (2010), Marketing na rynku prasowym, Warszawa.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-JWM-21PKKDM w USOSweb