Prosta polszczyzna w komunikacji internetowej 03-I-PJ

Po zakończeniu zajęć Słuchacz/ka potrafi:
- omówić i wskazać na przykładach najczęstsze problemy dotyczące nie/dostosowania tekstów publikowanych w Internecie do standardu prostej polszczyzny
- wskazać wytyczne dotyczące dostępności cyfrowej tekstów publikowanych w Internecie (WCAG) wynikające z Ustawy z 4 kwietnia 2019r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych
- wskazać cechy/ wyznaczniki prostej polszczyzny na poziomie kompozycji, relacji nadawczo-odbiorczych, wykorzystanej leksyki i zastosowanych form gramatycznych
- samodzielnie pisać/ redagować teksty przeznaczone do udostępnienia w przestrzeni internetowej (np. na stronach internetowych, oficjalnych profilach instytucji w mediach społecznościowych i in.) z zachowaniem zasad prostej polszczyzny
- wykorzystać dostępne w internecie narzędzia pozwalające ocenić tekst publikowany w Internecie pod kątem trudności i dostępności
- wskazać dobre praktyki na przykładzie wybranych stron internetowych i komunikatów tam zamieszczanych (np. ZUS, obywatel.gov.pl, Fundusze Europejskie, ING etc.)

‒ obecność na zajęciach i aktywność podczas zajęć (udział w rozmowie, dyskusji, pracach zespołowych);
‒ sprawność językowa, umiejętność poprawnego posługiwania się językiem polskim zarówno w mowie, jak i piśmie, umiejętność samodzielnej pracy przy upraszczaniu tekstów urzędowych i/ lub prawnych zgodnie z zasadami poprawnej polszczyzny;
- umiejętność korzystania z terminologii językoznawczej dotyczącej operacji na tekście związanych ze standardem plain language,
- sprawność wykorzystywania narzędzi pozwalających na analizę trudności testu;
- wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych zadań;
‒ wartość merytoryczna analizy językowej tekstu;
- wartość merytoryczna i sposób przedstawienia prezentacji multimedialnej;
- wartość merytoryczna, sposób przygotowania i prezentowania projektu.

1. Czerwińska E., 2016, Stylistyczne wykładniki niekomunikatywności tekstów urzędowych,
Poradnik Językowy, z. 6, 20–36.
2. Kołodziejek E., 2013, E-urząd – język komunikacji internetowej wybranych instytucji państwowych, (w:) Język urzędowy przyjazny obywatelom. I Kongres Języka Urzędowego 30–31 października 2012 r., Warszawa: Kancelaria Senatu, 159–168.
3. Malinowska E., 2016a, Dyskurs instytucjonalny w Polsce – dobre i złe praktyki komunikacyjne, Res Rethorica, z. 3, 33–43.
4. Malinowska E., 2016b, Dyskurs urzędowy w mediach elektronicznych, (w:) B. Witosz, K. Sujkowska-Sobisz, E. Ficek (red.), Dyskurs i jego odmiany, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 54–61.
5. Piekot T., G. Zarzeczny, E. Moroń, 2017, Prosta polszczyzna w praktyce. Standaryzacja języka serwisu Obywatel.gov.pl, (w:) K. Kłosińska, R. Zimny (red.), Przyszłość polszczyzny – polszczyzna przyszłości, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 251-265.
6. Piekot T., G. Zarzeczny, E. Moroń, 2019, Standard "plain language" w polskiej sferze publicznej, (w:) M. Zaśko-Zielińska, K. Kredens (red.), Lingwistyka kryminalistyczna. Teoria i praktyka, Wrocław: Quaestio, 197-214.
7. Seretny A., 2006, Wskaźnik czytelności tekstu jako pomoc w określaniu stopnia jego trudności, „LingVaria” nr 2.
8. Ustawa z 4 kwietnia 2019r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20190000848/T/D20190848L.pdf
9. Zarzeczny G., T. Piekot, 2017, Przystępność tekstów urzędowych w internecie, Wrocław: Atut.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-I-PJ w USOSweb