Historia telewizji 03-HT-21FKMDL
Treści programowe dla przedmiotu:
- początki radiofonii i telewizji - kluczowe odkrycia i wynalazki, wkład "ojców telewizji",
- telewizja w Stanach Zjednoczonych - rys historyczny, legendarne programy i osobowości telewizyjne, model funkcjonowania (do lat 80. włącznie),
- telewizja w Wielkiej Brytanii - rys historyczny, legendarne programy i osobowości telewizyjne, model funkcjonowania (do lat 80. włącznie),
- historia telewizji polskiej - kalendarium; najsłynniejsze programy (do 1989 roku) - np. "Tele-echo", "Wiadomości Dnia/Dziennik TV", "Wielka gra", "Sonda",
- polski kabaret telewizyjny - m.in. Kabaret Starszych Panów, programy Olgi Lipińskiej,
- klasyka polskich seriali (m.in. "Wojna domowa", "Czterej pancerni i pies", "Stawka większa niż życie", "Janosik", "07 zgłoś się", "Dom", "Czterdziestolatek", "Alternatywy 4"),
- Teatr Telewizji (rys historyczny, znaczenie polskiego teatru telewizji w rozwoju programu I i II, porównanie starszej i współczesnej realizacji dramatu "Żabusia" Gabrieli Zapolskiej - wg Olgi Lipińskiej i wg Anny Wieczur-Bluszcz),
- film telewizyjny w Polsce i na świecie,
- polskie programy dla dzieci i młodzieży (np. bloki "Teleranek", "Ekran z bratkiem", programy "Miś z okienka", "Zrób to sam", "Zwierzyniec", wybrane dobranocki: "Przygody Gąski Balbiny", "Jacek i Agatka", "Miś Kolargol", "Miś Uszatek"),
- reklama telewizyjna (karty z historii nowoczesnej reklamy w Polsce, przykładowe typy konstrukcji spotów reklamowych, typy bohaterów reklamowych, cechy języka tekstów reklamowych),
- język polskiej telewizji wczoraj i dziś (nowomowa, zmiany w języku telewizji po 1989 roku, programy popularyzujące wiedzę o języku: "Słownik polsko@polski").
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Liczba godzin przedmiotu
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2021/SZ: | W cyklu 2018/SZ: | W cyklu 2019/SZ: | W cyklu 2022/SZ: | W cyklu 2020/SZ: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student(ka):
- przywołuje najważniejsze wydarzenia, programy, osobowości i etapy w rozwoju telewizji polskiej i światowej, zwłaszcza amerykańskiej i brytyjskiej (etap telewizji eksperymentalnej do II wojny światowej, rozwój telewizji w latach 40. i 50., dekady lat 60., 70. i 80.),
- rozpoznaje i charakteryzuje zależności między rozwojem telewizji a przemianami społeczno-kulturowymi,
- rozróżnia najstarsze gatunki telewizyjne (np. teatr telewizji, antologie dramatyczne, variety shows, sitcomy, programy informacyjne, teleturnieje), zna ich specyfikę,
- ma świadomość znaczenia telewizji dla rozwoju tradycyjnych (radio, prasa) i nowych mediów.
Kryteria oceniania
Ocena z wykładów jest oceną uzyskaną na teście zaliczeniowym (złożonym z pytań otwartych i zamkniętych).
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): gruntowna wiedza z zakresu rozwoju telewizji polskiej i światowej (do 1989 roku); doskonała znajomość najważniejszych wydarzeń, programów i gatunków; umiejętność łączenia etapów rozwoju technologii telewizyjnej z przemianami społeczno-kulturowymi.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z niewielkimi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): wystarczająca wiedza z zakresu rozwoju telewizji polskiej i światowej (do 1989 roku); dobra znajomość najważniejszych wydarzeń, programów i gatunków.
dostateczny plus (+dst; 3,5): ogólna wiedza z zakresu rozwoju telewizji polskiej i światowej (do 1989 roku); niewielka znajomość najważniejszych wydarzeń, programów i gatunków.
dostateczny (dst; 3,0): nieuporządkowana wiedza z zakresu rozwoju telewizji polskiej i światowej (do 1989 roku); znaczne luki lub istotne pomyłki w znajomości najważniejszych wydarzeń, programów i gatunków.
niedostateczny (ndst; 2,0): brak podstawowej wiedzy, brak nabytych umiejętności.
Literatura
Zalecana literatura:
Lektury obowiązkowe:
30 najważniejszych programów TV w Polsce, pod red. W. Godzica, Warszawa 2005 (wybrane rozdziały).
J.W. Adamowski, Czwarty stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Warszawa 2006 (wybrane rozdziały).
A. Kozieł, Za chwilę dalszy ciąg programu... Telewizja polska czterech dekad 1952-1989, Warszawa 2003 (wybrane rozdziały).
R. Kuś, Historia telewizji amerykańskiej, w: Stany Zjednoczone wczoraj i dziś. Wybrane zagadnienia społeczno-polityczne, red. A. Małek, P. Napierała, Kraków 2013, s. 215-249.
Lektury uzupełniające:
Badania nad językiem Telewizji Polskiej. Studia metodologiczne i opisowe, red. Z. Kurzowa, Warszawa 1985.
H. Bieniewski, Teatr Telewizji i jego artyści, Warszawa 2009.
A. Briggs, Społeczna historia mediów: od Gutenberga do Internetu, Warszawa 2015.
K. Dzierzbicka, 50 lat Teatru Telewizji: krótka historia telewizyjnej sceny, Kraków 2004.
P. Fliciński, M. Miławska, Językowe i kulturowe uwarunkowania newsa, „Przegląd Humanistyczny” 2016, tom 15, nr 1, s. 77-86.
J. Fuksiewicz, Anatomia telewizji w USA, Warszawa 1973.
T. Goban-Klas, Cywilizacja medialna: geneza, ewolucja, eksplozja, Warszawa 2005.
T. Goban-Klas, Zarys historii i rozwoju mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.
W. Godzic, Telewizja i jej gatunki. Po „Wielkim Bracie”, Kraków 2004.
R. Kuś, PBS. Amerykańska telewizja publiczna, Kraków 2013.
Media audiowizualne. Podręcznik akademicki, pod red. W. Godzica, współpraca: A. Drzał-Sierocka, Warszawa 2010.
M. Miławska, Nasza niebajka – parafrazy tekstów reklamowych w „Dniu świra” Marka Koterskiego, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” 2014, tom 21, nr 1, s. 169-183.
S. Miszczak, Historia radiofonii i telewizji w Polsce, Warszawa 1972.
J. Myśliński, Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.
G. Pawlak, Literatura polska w teatrze telewizji 1953-1993, Warszawa 2004.
T. Pikulski, Prywatna historia telewizji publicznej, Warszawa 2002.
S. Pincas, M. Loiseau, Historia reklamy, przedm. M. Levy, tł. W. Kroker, red. i koordynator wyd. pol. E. Tomczyk, Warszawa 2009.
P. Pleskot, Wielki mały ekran. Telewizja a codzienność Polaków w latach sześćdziesiątych, Warszawa 2007.
K. Pokorna-Ignatowicz, Telewizja w systemie politycznym i medialnym PRL. Między polityką a widzem, Kraków 2003.
Problemy badawcze języka radia i telewizji, pod red. W. Lubasia, Katowice 1981.
Słownik wiedzy o mediach, pod red. E. Chudzińskiego, Bielsko-Biała 2009 (s. 9-41, 173-195).
A. Stuart, Kultura newsów, Kraków 2006.
E. Szczęsna, Poetyka reklamy, Warszawa 2001.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: