Film i historia mediów 03-FHM-12FKMDM-E

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- ma uporządkowaną, pogłębioną wiedzę, obejmującą terminologię i metodologię historii mediów, ze szczególnym uwzględnieniem mediów literatury oraz medialnej teorii literatury,
- ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach filmoznawstwa z medioznawstwem, pozwalającą na zintegrowane ujęcie problematyki literatury w różnych mediach,
- ma szczegółową wiedzę o dawnych mediach komunikacyjnych (media ludzkie, medium książki, „media” optyczne), ich historii i społeczno-kulturowym znaczeniu,
- potrafi właściwie ocenić swoje możliwości intelektualne, zna stan swojej wiedzy i umiejętności oraz realizuje potrzebę ustawicznego uczenia się.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student dysponuje wiedzą umożliwiającą mu wielostronne rozpatrywanie powiązań filmu z dawnymi mediami i twórcze odniesienie własnych zainteresowań filmoznawczych do problematyki omawianej w ramach zajęć; zna teksty naukowe i swobodnie operuje wiedzą w nich zawartą.

dobry plus (+db; 4,5): student dysponuje wiedzą z zakresu zajęć; potrafi poruszać się w terminologii historii mediów; rozumie historyczne powiązania filmu z mediami literatury i zmienność tychże mediów; zna podstawową literaturę przedmiotu.

dobry (db; 4,0): student dysponuje wiedzą z zakresu zajęć; potrafi poruszać się w terminologii historii mediów; rozumie – korzystając w niewielkim stopniu ze wskazówek egzaminującego – historyczne powiązania filmu z mediami literatury i zmienność tychże mediów; zna podstawową literaturę przedmiotu.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student dysponuje podstawową wiedzą z zakresu zajęć, potrafi przywołać podstawowe terminy z zakresu historii mediów i je rozumie; zapoznał się z literaturą przedmiotu, ale rozumie ją tylko częściowo; w sformułowaniu wypowiedzi opiera się w dużej mierze na wskazówkach egzaminującego; popełnia dopuszczalne błędy merytoryczne.

dostateczny (dst; 3,0): student dysponuje podstawową wiedzą z zakresu zajęć, potrafi przywołać podstawowe terminy z zakresu historii mediów i je rozumie; zapoznał się z literaturą przedmiotu, ale rozumie ją tylko częściowo; w sformułowaniu wypowiedzi opiera się w dużej mierze na wskazówkach egzaminującego; popełnia dopuszczalne błędy merytoryczne.

niedostateczny (ndst; 2,0): student nie dysponuje podstawową wiedzą z zakresu zajęć, nie potrafi przywołać podstawowych terminów z zakresu historii mediów i ich nie rozumie; nie potrafi zbudować wypowiedzi na zadany temat wchodzący w skład zajęć.

Kryteria oceniania:
Dla studentów specjalności filmoznawstwo intermedialne:
- ocena na podstawie końcowego egzaminu ustnego, obejmującego cały materiał omówiony w ramach zajęć,
- przygotowanie lekturowe (zapoznanie się z literaturą przedmiotową wskazaną dla danego cyklu kształcenia).

Zalecana literatura:
Berthold Margot, Historia teatru, przeł. D. Żmij-Zielińska, Warszawa 1980.
Dahl Svend, Dzieje książki, przeł. E. Garbacik et al., red. B. Kocowski, Wrocław 1965.
Faulstich Werner, Die Geschichte der Medien, t. 1–5, Göttingen 1996–2004; Die Mediengeschichte des 20. Jahrhunderts, München 2012.
Faulstich Werner, Muzyka i medium. Szkic historiograficzny od początków do dzisiaj, przeł. M. Kasprzyk, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2009–2010, vol. 7: Dancing Muses, ed. by K. Kozłowski, nr 13–14, s. 15–28.
Havelock Eric, Muza uczy się pisać. Rozważania o oralności i piśmienności w kulturze Zachodu, przeł. i wstępem opatrzył P. Majewski, Warszawa 2006.
Hendrykowska Małgorzata, Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci 1895–1914, Poznań 1993.
Jewsiewicki Władysław, Prehistoria filmu, Warszawa 1953.
Kocur Mirosław, Teatr antycznej Grecji, Wrocław 2001.
Kozłowski Krzysztof, Co to jest medium?, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2011, vol. 8: (Over)Using the Holocaust. Part I: Contexts, ed. by K. Mąka-Malatyńska and M. Kaźmierczak, nr 15–16, s. 203–209.
Nicoll Allardyce, Dzieje teatru, przeł. A. Dębnicki, Warszawa 1974.
Ong Walter Jackson, Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł., oprac. i wstępem opatrzył J. Japola, Warszawa 2011.
Ratajczak Dobrochna, Przestrzeń w dramacie i dramat w przestrzeni teatru, Poznań 1985, s. 11–66.
Romilly Jacqueline de, Tragedia grecka, przeł. I. Sławińska, Warszawa 1994.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-FHM-12FKMDM-E w USOSweb