Dlaczego mówimy, jak mówimy? Zagadki historycznojęzykowe ze szczyptą innych nauk zacnych, w dochodzeniu prawdy pomocnych 03-F-ZHSI
Treści programowe dla przedmiotu:
- język z perspektywy diachronicznej - istota zmiany językowej,
- różne typy komunikacji - od gestu do języka,
- relacje między semantyką a gramatyką z perspektywy diachronicznej,
- zdolności poznawcze i ich wkład w zdolności językowe,
- kognitywne ujęcie zmian językowych,
- język a mózg - relacje między zmianami neuroanatomicznymi i rozwojem języka,
- kształtowanie się systemu językowego - od pojęć pierwotnych (holistycznych) do złożonych struktur zdaniowych,
- język jako narzędzie kultury.
Cele kształcenia
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi wyjaśnić rolę wiedzy o historycznym rozwoju języka w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej,
- potrafi wskazać zdolności poznawcze zaangażowane w wytwarzanie mowy,
- potrafi wymienić i scharakteryzować różne typy komunikacji,
- potrafi formułować hipotezy na temat pochodzenia określonych zjawisk językowych,
- potrafi wskazać relacje, jakie zachodzą między procesami natury biologicznej i psychologicznej a zmianami w strukturze języka z perspektywy historycznej,
- potrafi wytłumaczyć, w jaki sposób wiedza z zakresu innych nauk pomaga wytłumaczyć zmiany zachodzące w języku,
- potrafi wyjaśnić wpływ pisma i innych mediów na zmiany zachodzące w języku.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra wiedza na temat prezentowanego zagadnienia, precyzyjne przedstawienie tematu, bardzo dobra umiejętność argumentowania na rzecz przedstawionych tez, bardzo dobra wiedza z zakresu treści kształcenia.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami zwłaszcza w zakresie wymagającym szczegółowej wiedzy faktograficznej.
dobry (db; 4,0): dobra wiedza na temat prezentowanego zagadnienia, jasne przedstawienie tematu, dobra umiejętność argumentowania na rzecz przedstawionych tez, dobra wiedza z zakresu treści kształcenia.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza na temat prezentowanego zagadnienia, zadowalające przedstawienie tematu, zadowalająca wiedza z zakresu treści kształcenia.
dostateczny (dst; 3,0): ogólna wiedza na temat prezentowanego zagadnienia, dostateczna wiedza z zakresu treści kształcenia.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza na temat prezentowanego zagadnienia, nieumiejętność przedstawienia tematu, niezadowalająca wiedza z zakresu treści kształcenia.
Literatura
Zalecana literatura:
Z, Klemensiewicz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Warszawa 1955.
John R. Taylor, Gramatyka kognitywna, Kraków 2007.
J.B. Gleason, N.B. Ratner, Psycholingwistyka, Gańsk 2005.
Z. Kövecses, Język, umysł, kultura. Praktyczne wprowadzenie, Kraków 2011.
G. Lakoff, Kobiety, ogień i rzeczy niebezpieczne. Co kategorie mówią nam o umyśle, Kraków 2011.
M. Tomasello, Kulturowe źródła ludzkiego poznania, Warszawa 2002.
P. Żywiczyński, S. Wacewicz, Ewolucja języka. W stronę hipotez gesturalnych, Toruń 2015.
D.L. Everett, Język. Narzędzie kultury, Kraków 2018.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: