Sztuka pisania o filmie 03-F-SPF-I

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma podstawową wiedzę na temat rodzimej i światowej kultury filmowej i literackiej, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań społecznych i politycznych;

- posiada podstawową wiedzę warsztatową niezbędną do wykonywania zadań praktycznych w zakresie filmoznawstwa i sztuk pokrewnych;

- ma podstawową i uporządkowaną wiedzę z zakresu analizy i interpretacji dzieła literackiego w kontekście nauki o filmie;

- posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie problemów w zakresie filmoznawstwa i obszarów pokrewnych (głównie literaturoznawstwa);

- posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem poglądów innych autorów, oraz formułowania wniosków;

- potrafi skonstruować w języku polskim pracę pisemną oraz przygotować i zaprezentować wystąpienie ustne i /lub multimedialne dotyczące kultury filmowej i literackiej.

Zaliczenie: Prace cząstkowe i praca końcowa.

Skala ocen:

1) Bardzo dobry (bdb; 5,0):
Student posiada uporządkowaną i szczegółową wiedzę z zakresu sztuki pisania o filmie i bardzo dobrze radzi sobie z zajęciami praktycznymi, potrafi krytycznie scharakteryzować postać filmową, klarownie przedstawić formy budowy filmu i określić wieloaspektowo message filmu, odwołuje się w swych wypowiedziach do tekstów naukowych i wykorzystuje je twórczo w swoim myśleniu.

2) Dobry plus (+db; 4,5):
Student posiada i posługuje się w praktyce uporządkowaną wiedzą z zakresu sztuki pisania o filmie, radzi sobie ze wszystkimi zajęciami warsztatowymi, potrafi scharakteryzować w szczegółach i w ogólności postać filmową, zanalizować formy budowy filmu, określić message filmu, umie posłużyć się najważniejszymi tekstami naukowymi.

3) Dobry (db; 4,0):
Student posiada uporządkowaną wiedzę z zakresu sztuki pisania o filmie, radzi sobie ze wszystkimi zajęciami praktycznymi, potrafi scharakteryzować postać filmową, opisać formy budowy filmu i określić message filmu, odwołuje się w swych wypowiedziach do odpowiednich tekstów naukowych.

4) Dostateczny plus (+dst; 3,5):
Student posiada podstawową wiedzę z zakresu sztuki pisania o filmie i radzi sobie z zajęciami praktycznymi, rozróżnia gatunki literackie, umie posłużyć się małymi formami pisanymi i dokonać opisu dzieła filmowego.

5) Dostateczny (dst; 3,0):
Student posiada podstawową wiedzę z zakresu sztuki pisania o filmie i radzi sobie z zajęciami praktycznymi, zna podstawowe sposoby podejścia do dzieła filmowego.

6) Niedostateczny (ndst; 2,0):
Student nie potrafi zaprezentować podstawowej wiedzy z zakresu sztuki pisania o filmie i nie radzi sobie z zajęciami praktycznymi.

Nie dotyczy.

Zalecana literatura:

1) Edward Balcerzan, Lokator, w: Poloniści o filmie, pod. red. M. Hendrykowskiego, s. 19-25.
2) Jan Białostocki, „Lot nad kukułczym gniazdem”: Kompozycja i symbolika, w: Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982, s. 467-470.
3) Stanisław Barańczak, Jak słodko płakać na „Love story”, w: Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej, wybór, oprac. i posłowie A. Poprawa, Wrocław 2017, s. 143-146.
4) Stanisław Barańczak, Western, czyli tragizm geometryczny, w: Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej, wybór, oprac. i posłowie A. Poprawa, Wrocław 2017, s. 151-154.
5) Umberto Eco, Casablanca, w: Semiologia życia codziennego, przeł. J. Ugniewska i in., Warszawa 1996, s. 256-262.
6) Étienne Gilson, Lingwistyka i filozofia. Rozważania o stałych filozoficznych języka, przeł. i przypisami opatrzyła H. Rosnerowa, Warszawa 1975, s. 181-214.
7) Gustaw Herling-Grudziński, Il Gattopardo, w: Godzina cieni. Eseje, Kraków 1991, s. 180-186.
8) Gustaw Herling-Grudziński, Dziennik pisany nocą 1971-1972, Warszawa 1990, s. 157-158.
9) Roman Ingarden, Kilka uwag o sztuce filmowej, w: Studia z estetyki, Warszawa 1966, t. 2, s. 311-329.
10) Leszek Kołakowski, Ludzie są dobrzy, w: Czy Pan Bóg jest szczęśliwy i inne pytania, Kraków 2009, s. 240-247.
11) Leszek Kołakowski, O sprawie seksu, w: Mini-wykłady o maxi-sprawach, Kraków 2004, s. 158-164.
12) Mirosław Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.
13) Ryszard Legutko, Koniec świata westernu, w: Etyka absolutna i społeczeństwo otwarte, Kraków 1993, s. 199-209; Koniec świata westernu, w: Podzwonne dla błazna, Kraków 2006, s. 74-84.
14) Tomasz Lewandowski, Ziemia obiecana Reymonta i Wajdy, w: Poloniści o filmie, pod. red. M. Hendrykowskiego, s. 26-38.
15) Gerhard Lohfink, Rozumieć Biblię. Wprowadzenie do krytyki form literackich, przeł. B. Widła, Warszawa 1987.
16) Małgorzata Łukasiewicz, Historia bez końca, w: Dziwna rzecz pisanie, Warszawa 2012, s. 85-90.
17) Czesław Miłosz, Rok myśliwego, Kraków 1991, s. 309-326 („W Henrykowie, u przeoryszy”).
18) Jan Parandowski, Alchemia słowa, Warszawa 1976.
19) Jerzy Stempowski, Nad wodospadem w Szafuzie, w: Notatnik niespiesznego przechodnia, Warszawa 2012, s. 126-128.
20) Jerzy Stempowski, Mali artyści, w: Notatnik niespiesznego przechodnia, Warszawa 2012, s. 128-131.
21) Jerzy Stempowski, O czernieniu papieru, w: Eseje, Kraków 1984, s. 366-369; O czernieniu papieru, w: Eseje dla Kassandry, Gdańsk 2005, s. 7-10.
22) Jan Józef Szczepański, Piąty anioł, w: Przed nieznanym trybunałem, Autograf, Warszawa 1982, s. 49-84.
23) Gert Ueding, Rhetorik des Schreibens. Eine Einführung, Weinheim 19964.
24) Alexander Walker, Garbo. Portret, przeł. H. Pawlikowska, Warszawa 1987.
25) T. Zieliński, Proza artystyczna i jej losy, w: Po co Homer? Świat antyczny i my, wybór i posłowie A. Biernacki, Warszawa 1970, s. 128-182.
26) Jerzy Ziomek, Retoryka opisowa, Wrocław 1990.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-F-SPF-I w USOSweb