Poetyka gier tradycyjnych 03-F-PGT

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
a) potrafi zdefiniować i odróżnić klasyczne gry planszowe i karciane od współczesnych,
b) potrafi wymienić najpopularniejsze gry tradycyjne,
c) potrafi określić role graczy w tradycyjnych grach planszowych i karcianych,
d) potrafi skonstruować prostą grę planszową bądź karcianą.

Ocena formująca:
a) przygotowanie do zajęć,
b) znajomość wyznaczonej literatury,
c) aktywny udział w zajęciach.

Ocena podsumowująca:
znajomość zasad i udział w rozgrywce dowolnej gry omawianej podczas zajęć – kryteria:
a) umiejętność przygotowania do gry i znajomość reguł rozgrywki;
b) znajomość i umiejętność operowania terminologią związaną z daną grą;
c) zgodność ze standardami omawianych gier i przestrzeganie zasad fair play oraz szacunku do współgraczy i oponentów niezależnie od wyniku gry.

Ocena końcowa jest średnią ocen z udziału w rozgrywce i aktywności na zajęciach.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dobry (db; 4,0): dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami.

dostateczny (dst; 3,0): zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

Zalecana literatura:
Jacek FRANCIKOWSKI (2018). Wykorzystanie gier planszowych w nauczaniu przedmiotów przyrodniczych. Homo Ludens. 1(11), 29-40.
Jerzy Giżycki, Alfred Górny (1976). Fortuna kołem się toczy. Warszawa Wydawnictwo sport i turystyka.
Jens JAHNKE, Britta STŐCKMANN (2010). Of Dice and Men. The role of dice in board and table games. Homo Ludens. 1(2), 37 – 50.
Marcin ŁĄCZYŃSKI (2012). Badanie instrukcji do gier z perspektywy twórcy i użytkownika. Homo Ludens. 1(4), 119 – 134.
Michał MIJAL (2014). Cultural Determinants of Board Games Preferences. Homo Ludens. 1(6), 117-130.
Krzysztof OLESZCZYK (2007). Encyklopedia rozrywek umysłowych. Konstancin-Jeziorna.
Iwona PAŁUCKA-CZERNIAK (2020). Stylizacja językowa w instrukcjach do polskich gier planszowych. Homo Ludens. 1(13), 203-222.
Lech Pijanowski, Wojciech Pijanowski (2006). Encyklopedia gry świata według Lecha i Wojciecha Pijanowskich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Michał SOŁTYSIAK (2013). Gry planszowe Wikingów – rekonstrukcja gier planszowych na przykładzie hnefatafl. Homo Ludens. 1(5), 253-266.
Michał SOŁTYSIAK (2014). Archeologia szachów. Przyczynek do badania zmian kulturowych dotyczących pozycji kobiet w średniowieczu, na przykładzie transformacji figury wezyra w królową. Homo Ludens. 1(6), 152-170.
Britta STŐCKMANN, Jens JAHNKE (2008). Germany – A Ludorado. An introduction to the German board game market and the possibilities it offers. Homo Communicativus. 2(4), 93-101.
Britta STÖCKMANN, Joanna ZATOR (2010). Jak widzę siebie? Jak widzą mnie inni? Eliminowanie uprzedzeń i stereotypów narodowych za pomocą gier stosowanych podczas nauczania języka obcego. Homo Ludens. 1(2), 175 – 190.
Britta STŐCKMANN (2012). On the Lookout for Fair Game ? Aspects of (im)morality in board games. Homo Ludens. 1(4), 209 – 228.
Augustyn SURDYK (2008). „Edukacyjna funkcja gier w dobie ‘cywilizacji zabawy'". Homo Communicativus. 3(5), 27-45.
Jacek SZYMALA (2021). Chess movies między ludologią a historią wizualną – wprowadzenie do zagadnienia. Od Gorączki szachowej (1925) po Gambit królowej (2020). Homo Ludens. 1(14), 185-206.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-F-PGT w USOSweb