Drogocenny mit tragedii... Nawiązania i relacje 03-F-DMTN
Treści programowe:
1. Tragedia starożytnej Grecji: poetyka i teatralne konteksty.
2. Tragedia Szekspirowska: poetyka i społeczno-teatralne konteksty.
3. Klasycystyczna tragedia francuska: poetyka i społeczno-teatralne konteksty.
4. Operowe tragedie z lieto fine: reinterpretacja tragedii.
5. Tragedia oświeceniowa i tragedia mieszczańska – zmiana paradygmatu tragizmu.
6. Melodramat i tragizm – świat jako przedstawienie.
7. Wiek XIX w poszukiwaniu tragedii (cz. 1 i 2.).
8. Tragizm, egzystencjalizm i społeczeństwo spektaklu – dwudziestowieczne odsłony tragedii.
9. Drogocenny mit tragedii – podsumowanie.
Cele kształcenia
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
a) zna specyfikę przemian tragedii w dziejach kultury europejskiej,
b) rozumie założenia i kluczowe właściwości najważniejszych form tragediowych,
c) zna kontekst społeczno-estetyczny różnych odmian tragedii i tragizmu,
d) analizuje tragedie różnych epok
e) określa cechy różnych typów bohaterów tragicznych,
f) rozpoznaje relacje pomiędzy kategoriami tragizmu i tragedii,
g) wykazuje odpowiedzialność za zachowanie dziedzictwa kulturowego, rozwijanie więzi społecznych oraz stymulowanie życia kulturalnego.
Kryteria oceniania
Warunki zaliczenia:
a) czynny udział w zajęciach, przygotowanie do zajęć,
b) napisanie eseju na wybrany temat, ustalony z prowadzącym zajęcia.
Kryteria oceniania:
i przemian tragedii, bardzo dobra znajomość wskazanych przez prowadzącego tekstów źródłowych oraz opracowań i artykułów, bardzo dobra umiejętność łączenia zjawisk artystycznych z refleksją dotyczącą̨ tragedii i społeczno- kulturowych kontekstów jej funkcjonowania, wysoka świadomość trwania omówionych zjawisk tragediowych w kulturze, bardzo dobre umiejętności związane z analizą tekstów poruszających problematykę tragedii i tragizmu.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami w zakresie umiejętności związanych z analizą tekstów z zakresu przemian tragedii.
dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć- słabsza znajomość tekstów z zakresu historii estetyki oraz opracowań i artykułów, słabsza znajomość procesu trwania omówionych zjawisk tragediowych w kulturze.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość omówionych w trakcie zajęć zagadnień dotyczących statusu i przemian znaczeniowych pojęć i kategorii tragedii, zadowalająca znajomość wskazanych przez prowadzącego tekstów źródłowych oraz opracowań i artykułów, zadowalająca umiejętność łączenia zjawisk artystycznych z refleksją dotyczącą̨ tragedii i kontekstów jej funkcjonowania, zadowalająca świadomość trwania omówionych zjawisk tragediowych w kulturze, dobre umiejętności związane z analizą tekstów poruszających problematykę tragedii i tragizmu.
dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość omówionych w trakcie zajęć zagadnień dotyczących statusu i przemian znaczeniowych pojęć i kategorii estetycznych, zadowalająca znajomość wskazanych przez prowadzącego tekstów źródłowych oraz opracowań i artykułów, zadowalająca umiejętność łączenia zjawisk artystycznych z refleksją dotyczącą̨ estetyki i społeczno- kulturowych kontekstów jej funkcjonowania, zadowalająca świadomość trwania omówionych zjawisk estetycznych w kulturze, zadowalające umiejętności związane z tekstów poruszających problematykę̨ estetyczną.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość omówionych w trakcie zajęć zagadnień dotyczących statusu i przemian znaczeniowych pojęć i kategorii tragedii, brak znajomości wskazanych przez prowadzącego tekstów źródłowych oraz opracowań i artykułów, brak umiejętności łączenia zjawisk artystycznych z refleksją dotyczącą tragedii i tragizmu.
Literatura
Literatura obowiązkowa:
Teksty tragedii omawianych na zajęciach we wskazanych przekładach.
Ratajczakowa D., Drogocenny mit tragedii, w: tejże, W krysztale i płomieniu, t. 1., Wrocław 2006, s. 135-154.
Arystoteles, Poetyka, przeł. H. Podbielski, Wrocław 1989, BN II Nr 209;
Auerbach E., Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przeł. i przedmową opatrzył Z. Żabicki, Warszawa 1968.
Berthold M., Historia teatru, przeł. D. Żmij-Zielińska, Warszawa 1980.
O dramacie: od Arystotelesa do Goethego, red. E. Udalska, Warszawa 1989 (wybór).
Peyre H., Co to jest klasycyzm?, przeł. M. Żurowski, Warszawa 1985.
Starobinski J., Wynalezienie wolności 1700-1789, przeł. M. Ochab, Gdańsk 2006.
Starobinski J., Racine i poetyka spojrzenia, w: Antologia współczesnej krytyki literackiej we Francji, oprac. W. Karpiński, Warszawa 1974.
Goldman L., Tragiczna wizja świata w teatrze Racine’a, w: Antologia współczesnej krytyki literackiej we Francji, oprac. W. Karpiński,
Goethe i Schiller o dramacie i teatrze, przeł. O. Dobijanka, Wrocław 1959.
Powyższa lista ma charakter orientacyjny. Szczegółową̨ listę̨ lektur podaje prowadzący podczas pierwszych zajęć.
Literatura dodatkowa:
Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 1988, (wybrane rozdziały);
Pazura S., De gustibus. Rozważania nad dziejami pojęcia smaku estetycznego, Warszawa 1981 (fragmenty).
W. Galewicz, Z Arystotelsem przez greckie tragedie, t. 1,2, Kraków 2002.
Enrico Fubini E., Historia estetyki muzycznej, przeł. Z. Skowron, Kraków 1997.
Hazard P., Kryzys świadomości europejskiej 1680-1715, przeł. Janusz Lalewicz, Andrzej Siemek, wstępem poprzedził Maciej Żurowski, Warszawa 1974.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: