Eksperyment i granice literatury 03-EGL-22SZPDU-E
Treści programowe dla przedmiotu:
- definicje literatury eksperymentalnej, ich historyczna zmienność, relacja wobec tzw. „literatury głównego nurtu”, korzenie przedawangardowe,
- awangardy historyczne: futuryzm włoski i rosyjski, surrealizm, dada – kluczowe postaci, miejsca, dzieła, manifesty,
- neoawangardy (np. OuLiPo, sytuacjonizm, Fluxus) – kluczowe postaci, dzieła, miejsca, manifesty,
- metafikcja i postmodernizm, grupa L=A=N=G=U=A=G=E,
- polskie przykłady literatury eksperymentalnej, liberatura,
- poezja i proza konkretna, poezja wizualna,
- eksperyment cyfrowy: korzenie hipertekstualizmu, literatura interaktywna, code poetry, komputerowe gry literackie, glitch art,
- wpływ przemian technologicznych na kategorię eksperymentu i rozumienie literackości.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- umie zdefiniować i jednocześnie sproblematyzować definicję literatury eksperymentalnej
- rozumie i potrafi wskazać historyczne uwarunkowania pojęć: mainstream, off, tradycja, nowatorstwo,
- zna kluczowe daty, fakty, manifesty i teksty literackie z historii awangardy,
- rozróżnia i potrafi wskazać cechy dystynktywne oraz kluczowe postaci poszczególnych ugrupowań awangardowych, neoawangardowych, postmodernistycznych,
- zna wpływ historycznych awangard na późniejsze ugrupowania,
- w pogłębiony sposób potrafi dyskutować o kategorii literackości,
- umie wskazać zjawiska z pogranicza literatury,
- rozumie odmienność nowych mediów i specyfikę eksperymentów tam prowadzonych.
Kryteria oceniania
bardzo dobry (bdb; 5,0): student posiada obszerną wiedzę z zakresu literatury omawianego podczas kursu, potrafi wskazać najważniejsze grupy, dzieła, twórców; ze zrozumieniem posługuje się terminologią właściwą zagadnieniom stanowiącymi treści kształcenia; potrafi sprawnie analizować i interpretować wybrane tekstów kultury; w razie potrzeby uruchamia konteksty interdyscyplinarne; jest w stanie operacyjnie uruchomić poznane pojęcia w procesie wartościowania
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami
dobry (db; 4,0): student posiada dobrze ugruntowaną wiedzę z zakresu literatury omawianego podczas kursu, potrafi wskazać najważniejsze grupy, dzieła, twórców; ze zrozumieniem posługuje się podstawową terminologią właściwą zagadnieniom stanowiącymi treści kształcenia; potrafi analizować i interpretować wybrane tekstów kultury; zna konteksty interdyscyplinarne;
dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada zadowalającą wiedzę z zakresu literatury omawianego podczas kursu, potrafi wskazać najważniejsze grupy, dzieła, twórców; z pewnymi błędami posługuje się podstawową terminologią właściwą zagadnieniom stanowiącymi treści kształcenia; potrafi analizować i interpretować wybrane tekstów kultury; z problemami przywołuje konteksty interdyscyplinarne;
dostateczny (dst; 3,0): student posiada podstawową wiedzę z zakresu literatury omawianego podczas kursu, potrafi wskazać najważniejsze grupy, dzieła, twórców; z trudem posługuje się podstawową terminologią właściwą zagadnieniom stanowiącymi treści kształcenia; podejmuje po części udane próby analizowania i interpretowania wybranych tekstów kultury; nie zawsze zna konteksty interdyscyplinarne;
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie posiada podstawowej wiedzy z zakresu literatury omawianego podczas kursu, nie potrafi wskazać najważniejsze grup, dzieł, twórców; nie posługuje się podstawową terminologią właściwą zagadnieniom stanowiącymi treści kształcenia; nie potrafi analizować i interpretować wybranych tekstów kultury; nie zna kontekstów interdyscyplinarnych.
Literatura
Zalecana literatura:
The Routledge Companion to Experimental Literature, ed. Joe Bray, Alison Gibbons, Brian McHale, Routledge 2012.
Tradycje eksperymentu/Eksperyment jako doświadczenie, pod red. Krzysztofa Hoffmanna, Jakuba Kornhausera, Barbary Sienkiewicz, Kraków 2019.
Nauka chodzenia. Teksty programowe późnej awangardy, (tom I i II) pod red. Wojciecha Browarnego, Pawła Mackiewicza, Joanny Orskiej, Kraków 2018 – tom I, Kraków 2019 – tom II.
Głuchy brudnopis. Antologia manifestów awangard Europy Środkowej, pod red. Jakuba Kornhausera i Kingi Siewior, Kraków 2014.
Surrealizm. Teoria i praktyka literacka. Antologia, red. Adam Ważyk, Warszawa 1973.
L’Anthologie de l’OuLiPo, éd. de Marcel Bénabou et Paul Fournel, Paris 2009.
Peter Bürger, Teoria awangardy, Kraków 2006.
Jacques Donguy, Poezja eksperymentalna. Epoka cyfrowa (1953-2007), Gdańsk 2014.
Zenon Fajfer, Liberatura, czyli literature totalna. Teksty zebrine z lat 1999-2000, red. Katarzyna Bazarnik, Kraków 2010.
Laurence Sterne, Tristram Shandy, ed. Howard Anderson (Norton Critical Edition), New York, London 1980.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: