Diagnoza i terapia afazji u osób dorosłych - spec. logopedyczna 03-DTA-11PDM-E

Treści programowe dla przedmiotu:
- biologiczne podstawy języka (lokalizacjonizm, koneksjonizm, neoasocjacjonizm, model dwustrumieniowy),
- przyczyny zaburzeń afatycznych oraz epidemiologia afazji,
- modele klasyfikacyjne afazji: medyczne, językoznawcze, tekstologiczne, psychologiczne,
- afazje ruchowe, czuciowe, anomiczne, dynamiczne,
- anomia w afazji i anomia afatyczna,
- nietypowe formy afazji, afazje podkorowe, skrzyżowane, transkorowe, przewodzenia, PPA,
- metody diagnozowania afazji, metodologia postępowania i testy,
- metody rehabilitacji zaburzeń afatycznych; pomoce i programy terapeutyczne, sprzęt rehabilitacyjny.

Cele kształcenia

Cele modułu kształcenia: - przekazanie wiedzy z zakresu przyczyn, epidemiologii oraz rodzajów afazji, - rozwinięcie umiejętności zastosowania wiedzy z zakresu afazjologii w praktyce, - kształcenie umiejętności przeprowadzenia pełnej diagnozy neurologopedycznej, - kształcenie umiejętności przeprowadzenia diagnozy różnicowej, - zaznajomienie słuchaczy z najnowszymi narzędziami (programami komputerowymi, platformami do terapii interaktywnej, pomocami książkowymi) służącymi do terapii afazji.

Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć

Platforma Moodle.

Kierunek studiów

filologia polska

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Elementy wykładu informacyjnego/dyskusja problemowa/metoda analizy przypadków.

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

Podstawowa wiedza z zakresu poszczególnych podsystemów języka polskiego (fonetyki i fonologii, słowotwórstwa, systemu leksykalnego, fleksyjnego i składniowego), wiedza z zakresu przyczyn i specyfiki afazji dziecięcej, tj. specyficznego zaburzenia językowego (SLI), znajomość treści wdrażanych w ramach zajęć z dyslalii, dysleksji oraz APD.

Koordynatorzy przedmiotu

Ewa Kaptur
Małgorzata Rutkiewicz-Hanczewska
Krzysztof Skibski
Jolanta Sławek

Efekty kształcenia

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- posługiwać się podstawową terminologią z zakresu afazjologii,
- charakteryzować zaburzenia o typie afazji,
- porównać zaburzenia afatyczne z innymi zaburzeniami języka i mowy (z dyzartrią, z dyspragmatyzmem, z apraksją mowy),
- przygotować diagnozę zaburzeń mowy o typie afazji,
- budować program terapii zburzeń afatycznych,
- zna i rozumie przyczyny afazji.

Kryteria oceniania

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0)
dobry plus (+db; 4,5)
dobry (db; 4,0)
dostateczny plus (+dst; 3,5)
dostateczny (dst; 3,0)
niedostateczny (ndst; 2,0)

Kryteria oceniania:
- wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych pomocy,
- wartość merytoryczna prezentacji (studium przypadku),
- ocena z egzaminu końcowego (ustnego).

Praktyki zawodowe

tak (80 godzin)

Literatura

Zalecana literatura:
W. Ambrosius, J.P. Mejnartowicz, W. Kozubski 2003, Strukturalne podstawy afazji w świetle czynnościowych metod obrazowania, „Udar Mózgu” t. 5, nr 2, s. 25–30.
Ardila A. 2010, A proposed reinterpretation and reclassification of aphasic syndromes, „Aphasiology” 24(3), s. 363–394.
S.T. Engelter, M. Gostynski, S. Papa, M. Frei, C. Born i in. 2006, Epidemiology of Aphasia Attributable to First Ischemic Stroke Incidence, Severity, Fluency, Etiology, and Thrombolysis, „Stroke” nr 37, s. 1379–1384.
A. Herzyk 1993, Mózgowa organizacja języka w onotogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne, „Audiofonologia” V.
R. Jakobson 1989, Dwa aspekty języka i dwa typy zakłóceń afatycznych, [w:] W poszukiwaniu istoty języka. Wybór pism, t. I, Warszawa, s. 150–174.
S.D. Kasselimis, P.G. Simos, Ch. Peppas, I. Evdokimidis 2017, The unbridged gap between clinical diagnosis and contemporary research on aphasia: A short discussion on the validity and clinical utility of taxonomic categories, „Brain and Language” 164, s. 63–67.
E. Ormezowska, M. Zawirski, D. Jaskólski 2012, Koncepcja dynamicznej lokalizacji funkcji w rehabilitacji afatycznych zaburzeń mowy, „Aktualności Neurologiczne” 12(4), s. 215–221.
M. Pąchalska 2003, Terapia chorego z afazją, [w:] Logopedia – pytania i odpowiedzi, t. 2: Zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i osób dorosłych, s. 700–771, Opole.
M. Pąchalska 2011, Afazjologia, Warszawa: Wydawnictwo PWN.
M. Rutkiewicz-Hanczewska, M. Krawczak-Olejniczak, R. Kaźmierski 2012, Afazja podkorowa po udarze niedokrwiennym jąder podkorowych lewej półkuli mózgu, „Logopedia” 41, s. 197–211.
M. Rutkiewicz-Hanczewska 2014, Komunikacja niewerbalna w afazji oraz sposoby jej wspomagania systemem MAKATON jako forma terapii językowej, [w:] Makaton w rozwoju osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi, pod red. B.B. Kaczmarek, Kraków, s. 233–257.
M. Rutkiewicz-Hanczewska 2016, Neurobiologia nazywania. O anomii proprialnej i apelatywnej, Poznań.
D. Ryglewicz, D. Milewska 2004, Epidemiologia afazji u chorych z udarem mózgu, „Udar Mózgu” t. 6, nr 2, s. 65–70.
A. Siudak 2017, Problemy diagnostyczne afazji, [w:] Mózg – język – komunikacja, pod red. M. Rutkiewicz-Hanczewskiej, J. Sławek, E. Kaptur, Poznań, s. 109–122.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 03-DTA-11PDM-E w USOSweb