Analiza i interpretacja filmu: kino współczesne 03-AIFK-22FKMDL
Treści programowe dla przedmiotu:
- wprowadzenie klasycznych teorii filmu (André Bazin, Edgar Morin, Hugo Münsterberg) w kontekście postaw wobec realizmu, referncyjności i sposobów postrzegania widza),
- omówienie kwestii realizmu i jego podważania na konkretnych przykładach filmu współczesnego,
- analiza przykładów kina cielesnego w kontekście wielozmysłowego postrzegania kina, z uwzględnieniem teorii somaestetyki, haptycznej wizualnośc i teorii afektów,
- prezentacja nurtu Nowej Historii Filmu oraz analiza przykładów z kinematografii współczesnej z uwzględnieniem kontekstów okołofilmowych,
- dyskusja nad różnymi sposobami portretowania rasizmu we współczesnym kinie amerykańskim,
- wprowadzenie pojęcia intertekstualności oraz koncepcji śmierci autora, a także dogłębna analiza filmowego przykładu dzieła łączącego różne poetyki, nawiązującego do tradycji filmowej i popkultury,
- rozważania nad tematem kontestacji kapitalizmu oraz problemów wywołanych przez rzeczywistość późnej nowoczesności - na przykładach z kina ostatnich trzech dekad,
- omówienie kategorii kiczu i kampu oraz zaznaczenie wyraźnych różnic pomiędzy tymi pojęciami i wskazywanie ich przykładów w twórczości filmowej ostatnich dekad,
- omówienie wybranych zagadnień z teorii estetyki (dotyczące np. koloru, kategorii piękna czy wzniosłości) i odniesienie ich do współczesnych przykładów filmowych,
- analiza przykładów kina interaktywnego oraz wprowadzenie pojęcia immersyjności doświadczenia,
- teoria posthumanizmu i jej filmowe realizacje.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2019/SL: | W cyklu 2022/SL: | W cyklu 2020/SL: | W cyklu 2018/SL: | W cyklu 2023/SL: | W cyklu 2021/SL: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- zna w pogłębionym stopniu zaawansowaną, specjalistyczną terminologię wykorzystywaną w badaniach tekstów kultury, głównie w zakresie filmu współczesnego,
- zna w pogłębionym stopniu terminologię, teorie i metodologie z zakresu interdyscyplinarnej nauki o filmie (ze szczególnym uwzględnieniem dyscyplin literaturoznawstwa, kulturoznawstwa i nauk społecznych),
- rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, etycznego i estetycznego wartościowania oraz problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie nauki o filmie i literaturze,
- zna w pogłębionym stopniu specyfikę wybranych kinematografii europejskich i pozaeuropejskich, omawianych w kontekście właściwych im uwarunkowań społeczno-politycznych i kulturowych, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji literackich,
- posiada umiejętność innowacyjnego analizowania, syntetyzowania i interpretowania określonych treści, z wykorzystaniem właściwych metod i narzędzi badawczych, pozwalających na oryginalne rozwiązywanie złożonych i nietypowych problemów w zakresie filmoznawstwa i dyscyplin pokrewnych (np. literaturoznawstwa, historii sztuki),
- potrafi przeprowadzić zaawansowaną, krytyczną analizę, interpretację i syntezę różnych rodzajów wytworów kultury, ze szczególnym uwzględnieniem kultury filmowej, medialnej, literackiej i artystycznej, z uwzględnieniem nowych osiągnięć humanistyki,
- potrafi merytorycznie argumentować, z wykorzystaniem własnych poglądów i poglądów innych autorów, oraz formułować na tej podstawie złożone wnioski i tworzyć syntetyczne podsumowania.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student/ka wyróżnia się dogłębnym zrozumieniem tematyki poruszanej w trakcie zajęć „Analiza i interpretacja filmu: kino współczesne” oraz podejmuje własne próby analizowania filmów i seriali przy pomocy wiedzy zdobytej na zajęciach. Student/ka potrafi zreferować przedstawione w trakcie zajęć zagadnienia związane z teoriami krytycznymi, intertekstualnością, interaktywnością czy somaestetyką. Potrafi również zreferować poglądy różnych teoretyków filmowych oraz przedstawić omówione na zajęciach nurty i tradycje filmowe.
dobry plus (+db; 4,5): student/ka w pełni rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach i potrafi je wyjaśnić, a także zreferować poglądy różnych teoretyków filmowych oraz przedstawić omówione na zajęciach nurty i tradycje filmowe.
dobry (db; 4,0): student/ka rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach i potrafi wyjaśnić większość z nich, a także zreferować poglądy różnych teoretyków filmowych oraz przedstawić omówione na zajęciach nurty i tradycje filmowe.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student/ka w stopniu poprawnym rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach, miewa jednak problemy z wyjaśnieniem pojęć z zakresu teorii krytycznej, intertekstualności, interaktywności czy somaestetyki lub ze zreferowaniem poglądów różnych teoretyków filmowych lub przedstawieniem omówionych na zajęciach nurtów i tradycji filmowych.
dostateczny (dst; 3,0): student/ka w stopniu dostatecznym rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach, miewa jednak problemy z wyjaśnieniem pojęć z zakresu teorii krytycznej, intertekstualności, interaktywności czy somaestetyki lub ze zreferowaniem poglądów różnych teoretyków filmowych lub przedstawieniem omówionych na zajęciach nurtów i tradycji filmowych.
niedostateczny (ndst; 2,0): student/ka nie posiada podstawowej wiedzy w zakresie tematyki poruszanej w trakcie zajęć. Nie potrafi wyjaśnić pojęć z zakresu teorii krytycznej, intertekstualności, interaktywności czy somaestetyki. Ma także trudności ze zreferowaniem poglądów różnych teoretyków filmowych i przedstawieniem omówionych na zajęciach nurtów i tradycji filmowych.
Literatura
Zalecana literatura:
The Wes Anderson Collection, ed. by Matt Zoller Seitz, New York 2013.
The Wes Anderson Collection: The Grand Budapest Hotel, New York 2015.
Whitney Crothers Dilley, The cinema of Wes Anderson: bringing nostalgia to life, London 2017.
Grzegorz Nadgrodkiewicz, Architektonika teatru – struktura filmu – zakamarki umysłu. Nowojorskie pasaże Birdmana, „Kwartalnik Filmowy” 2020, nr 109.
Thomas Elsaesser, Malte Hagener Kino jako skóra i dotyk, w: tychże, Teoria filmu – wprowadzenie przez zmysły, tłum. Konrad Wojnowski, Kraków 2015.
Marek Hendrykowski, Metodologia nowej historii filmu, „Images” 2015, t. 17, nr 26.
Michał Pabiś-Orzeszyna, Nowa Historia Filmu, Nowa Historia Kina. Część druga: rewidowanie rewizjonistów, „Ekrany” 2014, nr 1.
Roland Barthes, Śmierć autora, „Teksty Drugie: teoria literatury, krytyka, interpretacja” 1999, nr 1/2 (54/55).
Fredric Jameson, Postmodernizm i społeczeństwo konsumpcyjne, tłum. P. Czapliński, w: Postmodernizm, pod red. R. Nycza, Kraków 1996.
Jarosław Pietrzak, Jak zabija kapitalizm? „Requiem dla snu” Darrena Aronofsky’ego jako film radykalny, „Panopticum” 2008, nr 7.
Beata Waligórska-Olejniczak, Pulp Fiction jako encyklopedia pop kultury. Nieustanna filmowa prowokacja Quentina Tarantino w kontekście poetyki komiksu, „Scripta Neophilologica Posnaniensia” 2011, nr 11.
Susan Sontag, Notatki o kampie, „Literatura na Świecie” 1979, t. 101, nr 9.
Grażyna Gajewska, Myśleć fantastyką. Przez science fiction do posthumanizmu, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2020, vol. 28, nr 37.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: