Analiza form telewizyjnych 03-AFT-22FKMDL
Treści programowe dla przedmiotu:
- przedstawienie i omówienie szerokiej bazy pojęciowej niezbędnej do analizy form telewizyjnych oraz prezentacja swoistych cech rozmaitych gatunków telewizyjnych,
- wskazanie elementów budowy różnych form telewizyjnych, ich funkcji w komunikacie oraz wzajemnych powiązań,
- analizowanie różnych przekazów telewizyjnych (np. news, panel jurorski w talent show) z użyciem bazy pojęciowej przyswojonej podczas zajęć,
- konstruowanie ustnych wypowiedzi na temat budowy przekazów reprezentujących różne formy telewizyjne oraz przygotowanie do wypowiedzi pisemnej; krytyczna lektura analiz zawartych we wskazanych lekturach.
Cele kształcenia
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2019/SL: | W cyklu 2022/SL: | W cyklu 2020/SL: | W cyklu 2021/SL: | W cyklu 2023/SL: | W cyklu 2018/SL: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- definiuje podstawowe pojęcia z zakresu genologii i estetyki telewizji (np. przekazy retoryczne, przekazy perswazyjne, widowiska, rejestracje),
- identyfikuje najważniejsze gatunki telewizyjne (np. program publicystyczny, program informacyjny, talk show),
- identyfikuje poszczególne elementy struktury różnych form telewizyjnych (np. czołówka, forszpan, news),
- potrafi przeprowadzić w oparciu o zdobytą wiedzę analizę konstrukcji wskazanej formy telewizyjnej,
- identyfikuje, gromadzi i wykorzystuje materiały potrzebne do przygotowania do zajęć oraz do sporządzenia analizy wskazanej formy telewizyjnej,
- potrafi skonstruować w języku polskim wypowiedź pisemną lub multimedialną oraz przygotować wystąpienie dotyczące estetyki telewizji.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student wykazuje się wybitnymi umiejętnościami z zakresu analizy form telewizyjnych, rzetelnie i terminowo wywiązuje się z powierzonych mu zadań, potrafi współdziałać w grupie, wykazuje się kreatywnością i wysoką aktywnością w dyskusjach.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej z niewielkimi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): student wykazuje się zadowalającymi umiejętnościami z zakresu analizy form telewizyjnych, rzetelnie i terminowo wywiązuje się z powierzonych mu zadań, potrafi współdziałać w grupie.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student wykazuje się przeciętnymi umiejętnościami z zakresu analizy form telewizyjnych, terminowo wywiązuje się z powierzonych mu zadań.
dostateczny (dst; 3,0): student w stopniu dostatecznym realizuje założenia przedmiotu, terminowo wywiązuje się z powierzonych mu zadań.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie realizuje założeń przedmiotu, nie wykonuje powierzonych mu zadań w ustalonych terminach, nie współpracuje z grupą, nie uczestniczy aktywnie w jej działaniach.
Kryteria oceniania:
- prezentacja multimedialna,
- pisemne zadanie analityczne (praca zaliczeniowa).
Literatura
Zalecana literatura:
Lektury obowiązkowe:
F. Casetti, R. Odin, Od paleo- do neotelewizji. W perspektywie semiopragmatyki, w: Po kinie? Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, red. Andrzej Gwóźdź, Kraków 1994.
W. Godzic, Telewizja i jej gatunki po Wielkim Bracie, Kraków 2004.
J. Uszyński, Telewizyjny pejzaż genologiczny, Warszawa 2004.
Zmierzch telewizji? Przemiany medium, red. T. Bielak, M. Filiciak, G. Ptaszek, Warszawa 2011 [wybrane rozdziały].
G. Ptaszek, W stronę bezgatunkowości mediów? O funkcji gatunków medialnych w procesie odbioru, w: Gatunki i formaty we współczesnych mediach, Warszawa 2015.
K. Niesłony, Format telewizyjny jako „zaprzeczenie gatunku”, w: W. Godzic, A. Kozieł, J. Szylko-Kwas, Gatunki i formaty we współczesnych mediach, Warszawa 2015.
Lektury dodatkowe:
Czas pusty. Analiza treści programów telewizyjnych czterech nadawców polskich, red. A. Gała, I. Ulfik-Jaworska, Lublin 2006.
J. Ellis, Scheduling: the last creative act in television?, „Media, Culture & Society” 2000, nr 20 (1).
J. Fiske, Television Culture, Londyn-Nowy Jork 1987.
W. Godzic, Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996.
E. Katz, D. Dayan, Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo, Warszawa 2008.
M. Halawa, Życie codzienne z telewizorem - z badań terenowych, Warszawa 2006.
U. Jarecka, Piękno wojny? Estetyczne problemy medialnych prezentacji działań wojennych, w: Nikczemny wojownik na słusznej wojnie…, Warszawa 2009.
A. Jupowicz-Ginalska, Jurorem być, czyli rzecz o komisjach sędziowskich w programach talent show, „Rocznik Bibliologiczno-Prasoznawczy” 2012, t. 4/15, z. 2.
M. Krzpiet, Fenomen ekshibicjonizmu w telewizji, Kraków 2005.
G. Ptaszek, Talk show. Szczerość na ekranie?, Warszawa 2007.
B. Reeves i C. Nass, Media i ludzie, Warszawa 2000.
M. Sanakiewicz, Poetyka telewizyjnych programów śniadaniowych, Warszawa 2013.
W. Siesicki, Telemetria. Jak czytać, rozumieć i interpretować wyniki badań widowni telewizyjnej, Warszawa 2000.
A. Zalewski, Film i nie tylko. Kognitywizm, emocje, reality show. Kraków 2003 [rozdział: Reality show].
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: