Analiza dyskursu medialnego - spec. dziennikarstwo i public relations 03-ADM-22PDM

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- zaprezentować i porównać zróżnicowane koncepcje teorii dyskursu i wskazać ich potencjał analityczny w odniesieniu do mediów,
- omówić najważniejsze teorie i instrumentarium analizy dyskursu medialnego; przedstawić techniki badania dyskursu medialnego,
- wyjaśnić relacje kontekstowe i strukturalne w dyskursie,
- rozpoznawać układ tematyczny dyskursu i jego realizacje językowe,
- określać zależności jakościowe i ideologiczne w dyskursie,
- samodzielnie komentować i interpretować zróżnicowane dyskursy medialne przy wykorzystaniu narzędzi analitycznych,
- oceniać skuteczność przekazów w kontekście.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych teorii w badaniach nad dyskursem, bardzo dobra umiejętność krytycznej analizy poszczególnych dyskursów, bardzo dobra umiejętność komentowania powiązań społecznych, politycznych, kulturowych, bardzo dobre przygotowanie do zajęć studenta, duża aktywność w trakcie zajęć, udział w dyskusjach, w pracy indywidualnej i zespołowej, bardzo dobry poziom merytoryczny i formalny prezentacji przygotowanych przez studenta.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami na przykład w zakresie umiejętności komentowania powiązań czy aktywności na zajęciach lub wartości merytorycznej analiz i prezentacji.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności komentowania i wyciągania wniosków, niższa zdolność krytycznej analizy i wykorzystania narzędzi lingwistycznych, dobre przygotowanie do zajęć studenta, przeciętna aktywność w trakcie zajęć.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych koncepcji z zakresu analizy dyskursu, zadowalająca umiejętność analizy poszczególnych relacji; zadowalająca świadomość zależności kulturowych, społecznych, politycznych rządzących dyskursem; zadowalające przygotowanie do zajęć studenta, zadowalająca wartość merytoryczna analiz i prezentacji przygotowanych przez studenta.

dostateczny (dst; 3,0): dostateczna znajomość głównych teorii, podstawowa umiejętność analizy; podstawowa świadomość zależności kulturowych, społecznych, politycznych rządzących dyskursem przygotowanie do zajęć studenta, niska wartość merytoryczna analiz i prezentacji pisemnych przygotowanych przez studenta.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość głównych teorii w badaniach nad dyskursem, niewystarczająca umiejętność analizy poszczególnych relacji zachodzących w obrębie dyskursu medialnego; nieprzygotowanie do zajęć studenta, niezadowalająca wartość merytoryczna analiz i prezentacji przygotowanych przez studenta; wynikające z nich dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.

Kryteria oceniania:
- aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej),
- znajomość lektur wyrażona w trakcie prac indywidualnych,
- wartość merytoryczna i projekt prezentacji oraz sposób jej przedstawienia.

Zalecana literatura:
Analiza dyskursu w socjologii i dla socjologii, red. A. Horolets, Toruń 2008.
Bartmiński J., Niebrzegowska-Bartmińska S., Tekstologia, Warszawa 2009.
Bobrowska E., Obrazowanie społeczeństwa w mediach. Analiza radiomaryjnego dyskursu, Kraków 2007.
Cudze problemy. O ważności tego, co nieważne: analiza dyskursu publicznego w Polsce, red. M. Czyżewski, K. Dunin, A. Piotrowski, Warszawa 2010.
Dayan D., Katz E., Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo, Warszawa 2008.
Dyskurs i jego odmiany, red. B. Witosz et al., Katowice 2016.
Dyskurs jako struktura i proces, red. T. Van Dijk, Warszawa 2001.
Dyskurs w aspekcie porównawczym, red. A. Charciarek, A. Zych, Katowice 2016.
Dyskursy specjalistyczne: rejestry, gatunki, tłumaczenia, red. G. Gwoźdź, A. Skwara, Częstochowa 2017.
Goban-Klas T., Media i terroryści. Czy zastraszą nas na śmierć?, Kraków 2009.
Gołębiewska M., Demontaż atrakcji. O estetyce audiowizualności, Gdańsk 2003.
Grzmil-Tylutki H., Gatunek w świetle francuskiej teorii dyskursu, Kraków 2007.
Jarecka U., Nikczemny wojownik na słusznej wojnie. Wybrane aspekty obrazu wojny w mediach wizualnych, Warszawa 2009.
Język IV RP, red. M. Czerwiński, P. Nowak, R. Przybylska, Lublin 2010.
Kobiety, feminizm i media, red. E. Zierkiewicz, I. Kowalczyk, Poznań – Wrocław 2005.
Krytyczna analiza dyskursu: interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, red. A. Duszak, N. Fairclough, Kraków 2008.
Laclau E., Rozum populistyczny, Wrocław 2009.
Lakoff G. , Nie myśl o słoniu! Jak język kształtuje politykę, Warszawa 2011.
Lisowska-Magdziarz M., Analiza tekstu w dyskursie medialnym, Kraków 2006.
Ogonowska A., Twórcze metafory medialne. Baudrillard – McLuhan – Goffman, Kraków 2010.
Ostrowski A., Telewizyjna transmisja sportowa, czyli śladami „wielkiego brata”. Wojeryzm, ekshibicjonizm, show, [w:] Oblicza nowych mediów, red. A. Ogonowska, Kraków 2011.
Piekot T., Dyskurs polskich wiadomości prasowych, Kraków 2006.
Poprawa M., Telewizyjne debaty polityków jako przykład dyskursu publicznego, Kraków 2009.
Post-soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia, red. M. Filiciak, B. Giza, Warszawa 2011.
Postman N., Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002.
Rytualny chaos, red. M. Czyżewski, A. Piotrowski, S. Kowalski, Kraków 1997 (2 wydanie: Warszawa 2010).
Sokół-Klein A., Teksty ezoteryczne w mediach w świetle krytycznej analizy dyskursu, Łódź 2017.
Tabloidy – język, wartości, obraz świata, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, „Oblicza Komunikacji” 4, Wrocław 2011.
Tabloidyzacja języka i kultury, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, „Oblicza Komunikacji” 3, Wrocław 2010.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-ADM-22PDM w USOSweb